Bjarmi - 01.10.1971, Blaðsíða 6

ERFIÐI OG
ÞUNGAR BYRÐAR
Konsó, 10. sept. 1971.
Kæru vinir.
Vegna orðróms um fjölda
dauðsfalla af völdum kóleru
keyrðum við, Inga, Gísli og ég,
auk eins starfsmanna sjúkra-
skýlisins, til Saba Meda sléttu,
sem byrjar hinum megin Seg-
gen-árinnar. Við komum að
Boranaþorpinu þar sem 13
höfðu látizt á rúmri viku, sá síð-
asti rétt fyrir komu okkar, og
var verið að undirbúa greftrun
hans í útjaðri þorpsins. Á þess-
um stað höfðu Boranar (hirð-
ingjar) búið fast í 4 ár, sögðu
þeir, og er við gengum um og
gægðumst inn í nokkra kofa,
var eftirtektarvert, hve snyrti-
legt var inni. Þarna var saman-
komið fólk frá 6 þorpum, og gáf-
um við öllum bólusetningu, og
Inga veitti iíka aðra læknishjálp.
Áður en við héldum ferðinni
áfram, settist hópurinn niður,
og Gísli bar fram stuttan vitn-
isburð: „Þekkið þið Jesúm?“
Sumir höfðu heyrt um hann,
aðrir ekki. „En þekkið þið Sat-
an?“ Hann þekktu allir. „Satan
getur refsað og deytt. Jesús fyr-
irgefur og lífgar, — hann veitir
líf, sem byrjar hér á jörð og
heldur áfram eftir dauðann."
Hvell óp berast til okkar úr
fjarlægð, konuraddir, sem gráta
látinn ástvin. Meðan boðskapur-
inn um eilíft hjálpræði nær eyr-
um fólksins undir trénu, nálgast
syngjandi konurnar hratt. Þær
baða út höndunum og rífa í
klæði sin, en varla nokkur snýr
sér eða lætur truflast af athöfn-
um þeirra. Allan tímann ganga
ungir menn fi’amhjá berandi
stóra steina til grafarinnar.
Svitinn bogar af áhyggjufullum
andlitunum og engan undrar,
þótt þeir spyrji kviðandi sin á
milli: Hver skyldi verða næst-
ur? En heldur ekki ganga þess-
ara burðarmanna fram og til
baka virðist draga að sér at-
hygli áheyrenda. Hugur þeirra
er opinn fyrir fagnaðarerindinu.
Gamll maður situr og grúfir
andlitið í höndum sér. Af og til
lyftir hann höfðinu og kinkar
kolli samþykkjandi. Hrjúf hönd-
in grípur um göngustafinn og
samanbitið andlitið mildast.
„Komið til mín allir, þér sem
erfiðið og þunga eruð hlaðnir,
6 B J A n M ■