Bjarmi - 01.10.1971, Síða 14

ÞÖGLU SVIARNIR
Grein þessi er tekin úr blaðinu „Missionstidning“, en undir-
skriftin sýnir, hvaðan blaðið hefur fengið hana. — Efni hennar
vekur hugsanir, sem eru tímábærar og eiga erindi til trúaðra
manna ekki síður en annarra.
Hann kom inn á ritstjórn
„Allers“ og vildi selja teikningu.
Hrífandi Ungverji, sem talaði
skemmtilega sænsku. Hann
hafði flúið ættland sitt, af því
hann gat ekki afborið ófrelsið.
Og honum sagðist svo frá:
„Vér Ungverjar hlógum einu
sinni að kommúnistunum, sem
reyndu að ná völdunum. Þeir
voru svo fáir, skritnir, símal-
andi. En vér tókum ekki nógu
fljótt eftir því, hve hæfir þeir
voru.
Þeir hófust handa í skólun-
unum. f venjulegum kennara-
skólum vorum tók lítil klíka
vinstrisinna taumana, skipu-
lagði andspyrnu og uppreisn
nemendanna gegn kennurum og
kennslubókunum og gerðu allt,
sem þeir gátu, til þess að eyði-
leggja kennsluna.
f Félagsfræðistofnun vorri
tókst lítilli klíku þeirra að hafa
gersamlegt vald á rektornum,
háskólinn varð hreiður fyrir
kommúnistaáróður, og þeim,
sem veigruðu sér við að dansa
eftir rauðu pípunni, var þegar
sparkað.
Hliðstæðum hópi tókst að ná
tökum á nær því öllu í Lista-
háskólanum. Kennaraliðið var
beitt ofbeldi, sem fyllti það
skelfingu, óþægilegir og „borg-
aralegir“ nemendur voru svæld-
ir út úr stofnuninni á nokkrum
vikum, og takmarki kommún-
istanna var náð til fulls.
Því næst var blaðamanna-
skólinn tekinn fyrir, því það
valt á þvi að vinna ungu kyn-
slóðina. Þeim var kennt að
hæða allt, sem hét venjur og
góðir siðir. Þeir voru aldir upp
til þess að verða byltingarsinn-
ar, sem áttu að rífa þjóðfélagið
niður og eyðileggja það.
Og þá var þróuninni náð til
samtaka árásar á útvarpið, þar
sem svonefnt vinstrisinnað
menningarúrval fékk að skipta
sér af svo að segja hverjum dag-
skrárlið og breiða út neikvæð
áhrif sín.
Allan tímann sat yfirgnæf-
andi meirihluti þjóðarinnar ger-
samlega aðgerðalaus og hafði
engan grun um hættu. Honum
fannst þessi æska reglulega
skemmtileg og menningar-
snobbarnir alveg óskiljanlegir.
Þar til daginn, sem hvellur kvað
við í byggingunni og rauðliðar
sátu að völdum eftir vel skipu-
legt valdarán.
Sá, sem reyndi að andmæla,
var þegar fluttur í fangelsi."
Við, sem hlustuðum á frá-
sögn hans, gutum augum hver
á annan. Var hann að gera gys
að okkur? (Því næst eru í
sænska blaðinu taldar upp
nokkrar sænskar stofnanir,
sem séu undir áhrifum og stjórn
menningarlegra og stjórnmála-
legra hópa róttækra manna,
þar á meðal útvarp og ýmsar
fréttastofnanir, blaðamanna-
skólinn o. fl. Síðan segir í grein-
inni:)
Ungverjinn renndi grun í
hugsanir okkar, stóð upp og
kvaddi — og bætti við: „Þetta
átti við um Ungverjaland. Svip-
að gerðist í Grikklandi en bara
„öfugt“.“
Og við sátum þarna alveg
jafn þögulir og allir aðrir góð-
látlegir borgarar í þessu landi,
sem láta það bara dankast, unz
það einhvern daginn gengur of
langt. Og sænsku lýðræði verð-
ur sópað brott.
(Ur „Allers" nr. 8 1970. Allan
Beer.)
14 BJARMI