Bjarmi - 01.11.1974, Blaðsíða 2

Minnisstæd jól
Frásaga frá Kína
eftir Astrid S. Hannesson, kristniboða
Árið 1941 stóð stríðið milli Jap-
ans og Kína enn í fullum gangi.
Herir Japana voru langt inni í
meginlandi Kína, og stórir lands-
hlutar voru einangraðir frá um-
heiminum og hver frá öðrum.
Japanir héldu uppi sprengjuárás-
um á borgir langt inni í landinu.
Þetta átti einnig við um Sinhwa,
þar sem við hjónin vorum kristni-
boðar á þessum árum, upp úr 1940.
Kirkjuklukkurnar voru ekki not-
aðar til helgra athafna, heldur að-
eins til að láta fólk vita, að hætta
væri á loftárás Japana á kínversk-
ar borgir. Jólin voru ekki hringd
inn í Sinhwa á þessum á þessum
árum og ekki heldur í nágranna-
borgum. En menn héldu samt
jól.
Lantien var mikil skólaborg á
þessum árum, því að stórir, kín-
verskir skólar voru „á ferð“ til
Vestur-Kína frá borgum á austur-
ströndinni. Ferðin gat tekið hálft
eða heilt ár; stundum stöldruðu
skólarnir við eitt eða tvö ár á leið-
inni, því að enginn vissi hve lengi
stríðið gæti staðið, né hve lengi
menn gætu verið í friði fyrir
sprengjum og hermönnum. Enda
fór svo, áður en stríðinu lauk, að
bæði Sinhwa og Lantien voru her-
setnar af japönskum hermönnum.
En þessi árin fengum við að
vera í friði. Menn gátu stundað
nám í friði í Lantien, og margir
gerðu það árum saman. Þetta árið
var fremur friðsamlegt um jóla-
leytið, og þarna voru þá margir
gagnfræðaskólar, menntaskólar og
einn kennaraháskóli. Kristnir ungl-
ingar úr mörgum kirkjudeildum
voru í þessum skólum. Kirkja okk-
ar hafði í borginni litla kristni-
boðsstöð og kirkju, og þar safn-
aðist fólk saman til guðsþjónustu.
Menn úr okkar eigin söfnuði höfðu
orð á því við okkur, nokkru fyrir
jól, hvort við gætum heimsótt þá
á jólunum. Annars var venja að
vera á heimastöðinni á hátíðum,
enda er veður yfirleitt kalt og rysj-
ótt um jólaleytið á þessum tíma í
Mið-Kína. Þá fellur stundum snjór,
þó ekki mikill, og hann tekur fljótt
upp aftur. En þá blæs kaldur
vindur.
Við hjónin lögðum af stað á Þor-
láksmessu og fórum þann dag til
Lienki. Þar er lítil kristniboðsstöð
og hægt að gista um nóttina. Þang-
að eru 35 li, og yfir stpra á að
fara. Næsta dag var ætlunin að
fara það sem eftir var leiðarinnar,
65 li, alls 110 li, til Lantienj eða
um 55 km, og er landið mjög mis-
hæðótt, gangstígar upp og niður
fjöll og hæðir. Þá var enginn ak-
vegur kominn.
Þegar til Lantien kom, var okk-
ur vel fagnað. Kristna fólkið í
Lantien notaði tímann vel til að
undirbúa hátíðina um kvöldið.
Unga fólkið ætlaði sér að flytja
jólaguðspjallið í leikrænum bún-
ingi. Um kvöldið, þegar hátíðin
hófst, sáum við, hvernig þeim
tókst. Það var skipað í hlutverk
engilsins Gabríels, Maríu guðs-
móður, einnig i hlutverk Sak-
aría, föður Jóhannesar skírara,
Jósefs, og síðast en ekki sízt,
fjárhirðanna og sauðkindanna.
Svo vel tókst flutningurinn hjá
unga fólkinu, að allt þetta jóla-
efni komst til skila. Líka voru
sungnir jólasöngvar og sálmar,
sem til voru á kínversku, þýddir
úr ensku og öðrum Evrópumálum.
Stutt jólaávörp voru flutt, sögur
sagðar, og fleira efni var til
skemmtunar, og var jólakvöldið
ólíkt þeirri kyrrlátu fjölskyldu-
hátíð, sem við erum vön að jólin
séu. En kvöldið var mjög ánægju-
Fréttir eru strjálar aí lcristnum mönnum í Kína, eftir að kommúnistar náöu
þar völdum. Þœr bera með sér, að hinir trúuöu búi viC ofsóknir og þrengingar.
En heimildir skýra einnig frá sterkri einingu meðal þeirra, þeir brenni af kœr-
leika tii Krists og séu fúsir til að fóma öllu fyrir hann. — Vér skulum minnast
þessara þjáðu meðbrœðra vorra og biðja Guð að opna land þeirra á ný fyrir
fagnaðarboðskap friðarins.
2