Bjarmi - 01.11.1974, Blaðsíða 12

að nafni til, — gamli maðurinn
réði öllu. Svo nú eru allir sak-
lausir og keisarinn einn ábyrgur.
Sem betur fer virðist vera til fólk,
sem sér betur. Ég hef lesið skyn-
samlegar greinar í Ethiopian Her-
ald, þar sem rætt er um hvernig
breyta verði til á öllum skrifstof-
um og stofnunum hins opinbera.
Þar voru menn hnýttir saman í
harðvítugt kerfi, þar sem tilgang-
urinn var að krafsa til sín eins
mikið og hægt var, bæði af opin-
beru fé og í mútum frá einstakling-
um. Þennan hring verði að brjóta.
Segja mætti mér, að það verði
erfiðara en að steypa gamla mann-
inum. Það gengu sögur um, að
hann svelti sig. Ekkert heyrðist
um það núna. — Átök eiga sér
stað á bak við tjöldin. Einingin á
bak við slagorðin „Eþíópía fyrst“
er ekki einhlít. Nú hafa stúdent-
arnir reynt að efna til mótmæla-
aðgerða. Þeim tókst það ekki.
Kröfugöngur og verkföll eru bönn-
uð. Enginn veit hvað stúdentarnir
vilja núna. Þeir hafa heimtað að
fá að vita, hvenær þjóðstjórn verð-
ur sett á laggirnar. Alllangt er síð-
an sagt var, að stúdentarnir ættu
að fara út um landið til þess að
kenna fólki. — Á þriðjudag á að
opna skólana, og ennþá er ekki
vitað hvað stjórnin hyggst fyrir.
Hvað eiga þeir að reyna? Hvað er
„Eþíópía fyrst“-áætlunin? Síðustu
sögur segja, að ekki verði kennt í
10., 11. og 12. bekk i ár. Ég held
að menn séu að búast við tilkynn-
ingu í útvarpinu núna. Negash fékk
að láni útvarp hér í morgun og gat
þess, að hann mætti ekki missa af
fréttunum í dag. Hér í Arba Minch
og í fylkinu öllu er fremur rólegt.
Stóreignamennirnir eru hræddir
um sig og eignir sinar. Detsasmats
(heiðurstitill) Taddese (gamli hér-
aðsstjórinn í Konsó) er kominn
hingað og felur sig á bóndabýli
sonar síns. Sennilega þorði hann
ekki að búa í Addis. Það er sagt,
að hann og aðrir stóreignamenn
við Elgo (á milli Arba Minch og
Gidole) hafi safnað saman ætt-
ingjum frá Gomaide til að vernda
sig. Það er sem sagt spenna og
ótryggt ástand, — en engar fram-
farir enn og engar breytingar
nema þær, sem búið var að gera
þegar þú varst hérna. Vegagerð
ríkisins er að reisa vinnuskála við
kaþólsku stöðina. Þeir ætla að
leggja veg til Gidole og Konsó. Má
telja öruggt, að úr verði.“
Starfsmaður
á sjúkrabeði
í nýkomnu bréfi frá Elsu Jacob-
sen skýrir hún frá því, að prédik-
arinn við sjúkraskýlið, Kússía,
liggi dauðvona. Kússía var áður
starfsmaður safnaðarins úti í hér-
aði. Hann sýndi mikinn áhuga og
fórnfýsi í starfi, en var heilsu-
tæpur. Mörgum sinnum var hann
til læknisskoðunar, en aldrei fannst
verulegt mein að honum. Síðustu
árin hefur hann starfað við sjúkra-
skýlið og verið óþreytandi við að
vitna fyrir hinum sjúku og ræða
við aðstandendur þeirra. Brenn-
andi löngun hans til að ávinna aðra
lýsti sér hvað bezt í því, að hann
taldi ekki vinnustundimar, en fór
óbeðinn til að sinna hverjum þeim,
sem hann áleit þurfandi, á hvaða
tíma sólarhringsins sem var. Ekki
alls fyrir löngu ákvað læknirinn í
Gidole, að Kússía gengist undir
uppskurð, í von um að takast mætti
að finna meinsemdina og hjálpa
honum til betri heilsu. Því miður
leiddi þetta í ljós, að prédikarinn
trúfasti þjáðist af krabbameini á
háu stigi. Kússía er kvæntur, og
eiga þau hjónin þriggja ára dreng,
auk annars barns í vændum. Við
vitum, að dagamir eru nú erfiðir
hjá þessum ungu hjónum.
Biðjum fyrir Kússía, að hann fái
varðveitt trúna, hvort sem hann
lifir eða deyr, og friður Guðs megi
fylla hjarta hans. Minnumst jafn-
framt eiginkonunnar og annarra
aðstandenda.
Stundar nám
í Noregi
Valdís Magnúsdóttir skrifar frá
Fjellhaug 27. september:
„Þið hafið áreiðanlega séð mynd
af bekknum í „Utsyn“ nr. 27. Þetta
er stór hópur, en það kemur bet-
ur og betur í ljós, hve góður hann
er. Ég var mjög spennt að hitta
bekkjarsystur mínar, og þó sér-
staklega þær, sem ég kæmi til með
að búa í herbergi með. Við erum
fjórar í sömu íbúð á „aldersbo-
ligen“ (heimili fyrir aldraða, sem
að hluta til hefur verið tekið fyrir
námsfólk). Þær heita Björg Mæ-
stad, sem er með mér í herbergi,
kennari; Liv Ekeland og Kirsten
Foldöy, hjúkrunarkonur og ljós-
mæður. Ég kann sérstaklega vel
við þær. Björg er systir Annlaug-
ar Almelid, en hún og maður henn-
ar hafa verið bæði í Gidole og
Konsó. Það er sennilega úr kristni-
boðsfréttum, sem ég kannaðist
strax við nafnið Almelid. Björg
er afar viðkunnanleg, traust og
skemmtileg.
Það er gaman að hlusta á al-
menna sönginn hér og kannski
sérstaklega í bekknum. Margar
syngja mjög vel. En lagavalið
finnst mér öllu betra heima, fyrir
minn smekk, heldur þungt hér.
Annars er reglulega gaman í söng
hjá Ledang. Hann nær sannarlega
athyglinni. Stundum minnir hann
mig á seiðmann, þegar hann hef-
ur sem mestan leikaraskap í
frammi til að tjá sig. Er þá erfitt
að hafa munnstillinguna eins og
hún á að vera. Stofnaður hefur
verið kristniboðsskólakór, 72
manns. Fjórir piltar á fjórða ári
syngja líka saman í kvartett.
Ledang er svo hrifinn, að hann
áformar söng- og vitnisburðaferð
í vor.
Það er lærdómsríkt að sjá öy-
vind Andersen kenna Rómverja-
bréfið bóka- og blaðalaust, —
kunna ritningarstaðina utan að og
vera blindur. Hann „lýkur upp“
ritningunni. Ruth Roberstad hefur
verið mörg ár í Japan og upphaf-
lega í Kína. Hún biður að heilsa
prófessor Jóhanni og Astrid. Aad-
land biður að heilsa, hann kennir
ensku.
Við Stefanía Sörheller og Kjart-
an Jónsson (þau stunda nám í
biblíuskólanum) höfum haft bæna-
stundir tvisvar til þrisvar í viku.
Ég er svo þakklát fyrir þau og
þessar stundir. Alveg sérstök
ánægja er líka að hitta Kristínu
Sverrisdóttur. Við íslendingarnir
hér í Osló höfum ekki ennþá hitzt
síðan ég kom.
Guð blessi ykkur, kæru vinir.“
í FR ÉTT
af vígslu sr. Jóns D. Hróbjartssonar í
síðasta tbl. Bjarma, féll niður nafn
séra Jónasar Gíslasonar, lektors, þegar
getið var vígsluvotta.
12