Bjarmi - 01.04.1978, Blaðsíða 4
KRISTUR 06 ÆSIAM
Hættuleg
sundferð
Seytján ára gömul
kínversk stúlka vildi
eignast Biblíuna -
hvað sem það kostaði
Grannvaxin, seytján ára gömul
stúlkan, klædd í þunnan kjól, renn-
vot af sjó, kom inn í skrifstofu
þeirra, sem prenta Biblíur í Hong
Kong og senda þær inn í Kína.
Hún fór að hágráta og lét fall-
ast niður á stól.
Þar sat hún grátandi án þess að
hún ætti einu sinni vasaklút til þess
að þurrka burt nokkur tár af gul-
um, þrútnum kinnum sínum.
Hún fékk þurrt handklæði og
hélt áfram að snökkta, þangað til
henni varð rórra.
Þá stóð hún á fætur og spurði
stamandi og með slitróttum orð-
um, hvort hún mætti fá að halda
á Biblíu í höndunum.
Sá, sem spurningunni var beint
til, var í óvissu um, hverju svara
skyldi, og undrandi á, hvað renn-
vot stúlka ætlaði að gera við Biblíu
— en svaraði þó dræmt með jái.
En hve lengi mætti hún halda á
henni ?
„Eins lengi og þig langar til,“
var svarið.
Þetta var fyrsti þáttur í harm-
leik um kínverska Biblíu árið 1977.
Daginn eftir, er hún hafði hvílzt
sæmilega og var komin í þurr föt,
hélt hún áfram á Biblíunni, hinum
dýrmæta fjársjóði sínum, og hélt
fast utan um hana með báðum
grönnu stúlkuhöndunum sínum.
Og síðan kom næsti þáttur: Hún
átti heima uppi í sveit, langt inni
í upplandahéraði á meginlandinu.
Þar átti hún foreldra og hóp syst-
kina.
Einn af nágrönnunum var all-
öldruð, einhleyp kona, sem í mörg
ár hafði ekki trúað á neinn af guð-
unum í musterunum, sem komm-
únistar höfðu útrýmt fyrir mörg-
um árum.
Þessi kona hafði lært að lesa og
átti heila bók, sem hún sat oft álút
yfir. En þegar menningarbylting-
in kom árið 1966 og skólaæskan
rannsakaði hvert heimilið eftir
annað og brenndi allar bækur, sem
náðist til, ekki sízt þær kristilegu,
tók hún þessa dýrmætu bók sína,
vafði hana vel inn í plast og gróf
hana djúpt í jörðu.
Þar lá hún fólgin í átta ár, þang-
að til mesta óróann hafði lægt. Þá
náði hún aftur í skófluna og hak-
ann sinn í von um að finna dýr-
mæta fjársjóðinn sinn aftur.
Og hún fann hann, sér til mikill-
ar gleði, og komst að raun um, að
hann hafði varðveitzt vel í gulri
og rakri moldinni.
Þá gladdist hún, fletti hverju
blaðinu eftir annað til þess að
viðra þau og settist við að lesa í
sinni kæru, gömlu bók Guðs, sem
menningaræska Maós hafði ekki
fundið og brennt.
Þannig hafði þessi vota skóla-
stúlka fundið nágrannakonuna
fyrir rúmu ári.
Það eitt, að þetta var bók — ný
og ókunnug bók — nægði til þess
að laða dökkbrúnu augun hennar
að blöðum hennar.
Bók — bók, sem hafði lifað af —
hafði mikið aðdráttarafl.
Og svo var lesið, og konan út-
skýrði Jóh. 3,16, um mikinn og
hátt upphafinn Guð, sem hafði
skapað þennan heim, haldið hon-
um við og hafði sent son sinn til
þess að líða og deyja fyrir syndir
okkar.
Allt var nýtt, og allt gagntók
hana og laðaði hið unga hjarta
hennar. Þetta var eitthvað annað
en leirguðirnir mörgu, gerðir af
manna höndum, sem áður stóðu á
steingólfinu í musterinu.
Þriðji þáttur:
Fréttin um uppgröfnu Biblíuna
hennar frú Lu barst hljóðlega frá
munni til eyra meðal kjarklítilla
og ofsóttra kristinna manna, sem
gátu aðeins með leynd talað um
allt hið góða, sem þeir hefðu not-
ið, er þeir áttu samkomustað sinn,
Fu-Yin-Tang, í byggðinni, með
samkomusal og gistiherbergi, þeg-
ar kristniboðinn kom í heimsókn.
Sá tími kæmi víst aldrei aftur,
en orðið, sem hann og aðrir höfðu
sáð, hafði ekki gleymzt. Og nú
hafði Lu gamla grafið upp földu
Biblíuna sína.
Kristnir vinir í byggðarlaginu og
nágrannabyggðunum, sem höfðu
lifað kyrrlátu lífi og þráð hið
gamla samfélag um Guðs orð,
komu hver á fætur öðrum með
leynd til þess að fá að sjá Biblí-
una, sem varðveitzt hafði, þreifa
á blöðum hennar og renna augum
yfir þekkt orð og fyrirheit, sem
þeir höfðu verið að því komnir að
gleyma.
Ó, sá sem gæti aftur eignazt slíka
bók!
Löngunin jókst, — og eitt kvöld-
4