Bjarmi - 01.05.1982, Blaðsíða 5

að vel. Þrjú börnin eru enn undir
skólaaldri.
Það er eins og að koma í vin í
eyðimörk að heimsækja þetta fólk.
Engar áhyggjur. „Guð hefur hjálp-
að okkur allt til þessa dags, og við
treystum honum einum,“ segja
Aster og Haile. Á heimilinu ríkir
ólýsanlegur friður og eindrægni.
Hver og einn lætur stjórnast af
guðhræðslu og nægjusemi.
María litla er tveggja ára gömul.
Hún hoppaði og skoppaði um gólf-
ið. Aster sat með Mörtu, tveggja
ára gamla, í fanginu. Frá Aster
stafar friði, þakklæti og öryggi.
..Okkur þykir vænst um,“ segir
Aster, „að þau koma hvert á fæt-
ur öðru og vilja tilheyra Jesú,“
og andlit hennar verður eitt sól-
skinsbros.
Aster er sem sé bilblíukona á
spítalanum; auk þess sem hún
sinnir störfum heimilisins, hefur
hún tíma til að fara á milli sjúkra-
stofanna og segja fólki frá hon-
um, sem er henni lífið. — Ég verð
glöð í bragði, þegar ég minnist
þessara votta Krists og þakka fyrir
þá. Jafnframt get ég ekki að því
gert, að hugurinn leitar heim á
leið, til Norðurlanda, þar sem orði
Guðs hefur verið sáð í ríkum mæli
öld eftir öld. Mörgum börnum er
rutrt úr vegi, áður en þau sjá dags-
ins ljós. Þó er þetta líf sem Guð
hefur skapað. Hlutir þessa heims-
ins eru látnir ganga fyrir, þó að
þeir eyðist og geti ekki veitt sanna
hamingju. Afleiðingin verður
óánægja, kröfur, vanþakklæti, ör-
yggisleysi, særð samviska, já,
ohamingjusamt fólk.
Sönn gæfa er fólgin í því að eiga
frið Guðs, sem er ofar öllum skiln-
ingi 0g getur varðveitt hjörtu okk-
ar og hugsanir í Krisiti Jesú (Fil.
4,7). Jesús, sem hefur allt vald á
himni og jörðu, hefur boðið okk-
ur að vera ekki áhyggjufull, held-
Ur leita fyrst Guðs og hans rétt-
lætis, og þá muni allt þetta veit-
ast okkur að auki (Matt. 6,33).
Það er blessun Guðs, sem, auðgar!
Sól og skuggar í Konsó.
Það var yndislegt að hitta aftur
marga vini í Konsó. Þó verð ég að
Segja með hryggð, að ekki var allt
eins og vera átti.
Nokkur hópur kom í kirkju á
sunnudeginum, en ég skyggndist
arangurslaust eftir þeim, sem ég
hafði búist við að hitta þama, en
Krístnum mönnum
í Eþíópíu fer
fjölgandi,
þrátt fyrir andstööu
og erfiðleika.
1 Konsó voru á
annaC þúsund manns
skírCir til kristinnar
trúar á árinu sem
leiC, bœCi börn
og fullorCnir.
Myndin er af barni
í Konsó.
komu ekki. Margir þeirra sjást nú
orðið sjaldan eöa aldrei í kirkju,
eftir því sem mér var sagt á eftir.
Þeir hafa verið tældir og hafa lát-
ið guð þessa heims fá stjórntaum-
ana. Áhyggjur og margt annað
hefur náð tökum á þeim. í fyrstu
höfðu þeir ekki tíma til að sækja
styrk í orð Guðs. Síðan hvarf
löngunin til að hlusta, smám sam-
an, og þá stefnir í dauðann.
Margir þeirra, sem játuðu trúna
á Krist og héldu sig við samfélag-
ið af trúfesti, eru famir að selja
áfenga súpu á markaðsdögum sér
til lífsviðurværis, að því er þeir
segja. Neistinn er slokknaður. Það
er óhugnanlegt, þegar börn Guðs
fara að lifa að hætti þessa heims.
Við, sem tilheyrum Drottni, er-
um í heiminum, en ekki af heim-
inum. Við erum aðgreind til að
lifa hinu nýja lífi honum til dýrð-
ar, sem kallaði okkur frá mykr-
inu til síns undursamlega ljóss.
Takmark h'fsins er ekki að lifa eins
og heimurinn, heldur líkjast æ
meir honum, sem kallaði okkur,
svo að hann yrði vegsamaður í
lífi okkar. Þegar við stefnum að
takmarki lífs okkar, verðum við
honum lík.
Það getur því aðeins orðið, að
við lifum i orðinu um Jesúm og í
því, sem við eigum i honum, af
einni saman náð. — Það er því
ýmislegt sorglegt, sem gerist meðal
safnaðarfólks í kringum stöðina.
Barrisja Húnde sagði mér, að
miíciö andlegt líf vceri í Gávada
og Kolme og margir kæmu saman
um orðið. Þökkum Guði fyrir það.
Miklar annir hafa verið á sjúkra-
skýlinu síðustu mánuðina. Misl-
ingafaraldur fór um Konsóhérað,
og dóu þúsundir manna, einkum
böm. Sagt var, að maður einn
hefði misst öll níu börnin sín og
eiginkonuna. Öll dóu úr misling-
um eða fylgikvillum. Mætti Guð
tala einnig í þessu, sem hefur
gerst. Ævin er stutt. Eftir dauð-
ann er dómurinn, segir orð Guðs.
Ver viðbúinn að mæta Guði þín-
um.
Eins og sakir standa, mega
prestarnir og predikaramir ekki
fara út í héraðið til þess að halda
samkomur. Við skulum ekki
bregðast í bænabaráttunni. Sann-
arlega er tekist á um mannssál-
irnar. Guð er megnugur þess að
reisa upp aftur þá, sem fallið hafa.
Biöjum um róttœka vakningu í
Konsó.
Svo óska ég ykkur friðar Guðs
í starfinu í víngarði hans. Jesús
kemur bráðum aftur. Ehn em þeir
margir, sem hafa ekki látið frels-
ast. Nú er dagurinn. Nú getum við
starfað. Ó, að við verðum trúföst,
hver á sínum stað, þangað til hann
kemur.
Ég þakka ykkur fyrirbæn ykkar.
Kveðja í Jesú nafni,
Elsa Jacobsen.
5