Bjarmi - 01.03.1995, Page 14

F - SÍÐAN
Of....
... til að trúa!
Of lítil til að trúa
á Guð
Of ástfangin
til að trúa á Guð
Of töff til að trúa
á Guð
Of upptekin
til að trúa á Guð
Of gömul
til að trúa á Guð
I heimavi
Fyrir nokkru voru gestir á ferð í Kenýu hjá
kristniboðunum Valdísi Magnúsdóttur og
Kjartani Jónssyni. Þau koma alkomin heim í
sumar ásamt börnum sínum þremur.
Gestirnir tóku börnin tali, þau Heiðrúnu 16
ára, Olöfu Inger 14 ára og Jón Magnús 10 ára, og
ræddu við þau um döl þeirra í Kenýu og heim-
komuna í sumar.
-1 hvaða skóla eruð þið?
H: - Ég er í bandarískum menntaskóla sem er rétt
fyrir utan Nairóbí, höfuðborg Kenýu.
01: - Ég er í norska kristniboðsskólanum í
Nairóbí.
JM: - Ég er þar líka.
- Hvernig er að vera ískóla íKenýu?
H: - Báðir þessir skólar eru heimavistarskólar þar
sem nemendurnir fara heim aðeins nokkrar vikur á
ári. Við erum því þama eins og ein stór fjölskylda.
Að vísu er menntaskólinn mun stærri en skólinn í
Nairóbí en í menntaskólanum er mjög góður andi og
mér líður vel. Það eina sem ég get sett út á er fæðið,
kökur í hverri máltíð og allt of oft hamborgarar með
frönskum kartöflum.
01: - Minn skóli er ágætur. Ég hef sérherbergi á
heimavistinni og er komin í svonefnda unglinga-
deild enda fermist ég í vor. Jón Magnús er aftur á
móti með norskum strák í herbergi. í skólanum er
gert margt skemmtilegt, m.a. hafðar kvöldvökur,
sem líkjast KSS-fundum, fyrir eldri bekkina. Við
höfum einnig samverur þar sem nemendur mega
koma með ýmsar spurningar bæði varðandi trúna og
lífið allmennt.
JM: - Þegar ég var fimm ára fór ég í forskóla hjá
innfæddum í Cheparería. Þá var kennt úti undir tré.
Það var dálítið öðruvísi. Mér líður vel í skólanum en
það er auðvitað alltaf gaman að fara heim í frí.
14