Bjarmi - 01.12.1996, Síða 16

INNLITIÐ
„Eq qet ekki lenqur
þaqað um Krist“
segir ísak Harðarson skáld um nýútkomna bók sína,
„Þú sem ert á himnum, þú ert hér. - Játningasaga“
Nú stendur yfir árlegur flóðatími bókaútgef-
enda. Eins og mörg undanfarin ár mun
bókaflóðið, sem kennt er við jólin, skola
margri mannsævinni á land. Trúlega hefur
um það bil eitt prósent núlifandi íslend-
inga fært líf sitt i letur og gefið út á bók og hin níu tíu
og níu prósentin verið dugleg að lesa. Að öðrum
ævisögum ólöstuðum, sem koma út fyrir þessi jól er
óhætt að fullyrða að ein þeirra, „Þú sem ert á himnum,
þú ert hér - Játningasaga“, sker sig nokkuð úr. Ekki
vegna þess að höfundurinn, sem skrifar um sjálfan sig,
sé orðinn fjörgamall, landskunnur, muni tímana tvenna,
hafi unnið ýmis störf til sjávar og sveita, þekki náttúru
landsins eins og lófann á sér og hafi verið óperu-
söngvari, kaupfélagsstjóri eða aflakló í ofanálag. Nei,
þessi ævisaga er öðruvísi en hinar vegna þess að þó
hún fjalli um ævi höfundarins, þá vitnar hún miklu
fremur um höfund höfundarins, frelsara hans, Jesú
Krist. Segja má að hægt sé að finna bókinni einkunnar-
orð í orðum Ágústínusar kirkjuföður:
Pessi íevisaga er öðruvísi en hinar veg na þess
flð \ó húnfjalli um œvi höfundarins, þá vitnar hún
miklufremur um höfund höfundarins,
frelsara hansjesú Krist.
„Ég vil rifja upp lýti liðinnar ævi og holdleg spjöll
sálar minnar. Ekki sakir þess að ég unni þessu, heldur
til þess að unna þér, Guð mimT'.1
Höfundur þessarar bókar, ísak Harðarson, hefur
getið sér gott orð sem ljóðskáld og þegar gefið út átta
ljóðabækur og eitt smásagnasafn en eins og gefur að
skilja er þessi bók hans fyrsta sjálfsævisaga.
Bjarmi tók hús á ísaki til að forvitnast ögn meira
um þessa nýju bók og byrjaði á því að spyrja:
„Hversvegna ertu að gefa út sjálfsœvisögu, rétt fertugur
maðurinn? Hvað er svo sérstakt við lífshlaup pitt að pú gefir
pað út á bók?“
„Það eitt að fá að kynnast Jesú Kristi sem persónulegum
og kærleiksríkum, lifandi frelsara og vini. Þeir eru svo
margir sem þyrftu að fá að kynnast honum en hafa enn
ekki gert það. Þess vegna skrifa ég söguna mína ef vera
mætti að hún fengi einhvem til að leita hans. Að öðru leyti
er ævisaga mín sjálfsagt lítið frábrugðin sögu margra
annarra. Ég fæddist á sjötta áratugnum og ólst upp hjá afa
og ðmmu. Þau sögðu mér frá Guði og kenndu mér bænir
þannig að segja má að sáðkorn trúarinnar hafi blundað í
hjartanu allt frá bernsku. Afi og amma em af kynslóð sem
er að hverfa. Sú kynslóð var mun guðræknari en feður og
mæður fólks á mínum aldri og yngra. Jafnaldrar mínir,
sem ólust upp hjá eldra fólki, vom svo heppnir að fá þessa
hugmynd í arf að Guð sé til og hægt sé að hafa samskipti
við hann.
16