Bjarmi - 01.03.2000, Blaðsíða 4

Kristin trú
GunnarJ. Gunnarsson
Fjölhyggja og fjölmenning eru hugtök
sem skjóta oft upp kollinum í umræö-
um um þessar mundir. Dæmi um þaó er
viðtal Gunnars Hersveins vió Guórúnu Pét-
ursdóttur og Toshiki Toma í Morgunblað-
inu 7. desember sl. í tilefni af því aó trúar-
brögó á Islandi höfóu nýlega verió til um-
fjöllunar á málstofu hjá Miðstöó nýbúa.
Inngangur blaðamannsins aó greininni
hófst á oróunum: „Einsleitni Islendinga er
goósögn." Þar var meóal annars rætt um
fjölhyggjuna og trúarbrögó og trúar-
bragóakennslu í fjölmenningarsamfélag-
inu. Margt gott kom fram í þessu viótali en
þar var einnig staóhæft ýmislegt sem orkar
tvímælis, meóal annars um nýja námskrá
og námsefni í kristnum fræóum. Sr. Sig-
uróur Pálsson brást vió ýmsu af því í
Morgunblaðsgrein 21. desember sl. Hér
veróur því ekki rætt aö neinu marki um
einstök atriói viótalsins eóa brugóist
beint vió ýmsum staðhæfingum þess
heldur skal athyglinni fýrst og fremst
beint aö stöóu kristninnar í fjöl-
hyggjusamfélaginu. I því sam-
bandi vakna ýmsar spurningar:
Hvað er fjölhyggja? Einkenn-
ist íslenskt samfélag af fjöl-
hyggju? Hver er staóa
kirkju og kristni í fjöl-
hyggjusamfélaginu?
Hver er staða og hlut-
verk kristindóms- og
trúarbragóafræðslu? Skiptir máli aó varö-
veita kristinn menningar- og siögæóisarf?
Einhverjum kann aó finnast fast aó orói
kveóió þegar því er haldió fram aó einsleitni
Islendinga sé goösögn. Þaó veltur þó á því
hvaó átt er vió meó einsleitni. Ef átt er vió
aó hér á landi hafi fjölbreytni ( trú og lífs-
vióhorfum þegnanna farió vaxandi má
a.m.k. taka undir aó dregió hafi úr eins-
leitni og margbreytileiki aukist. Hingaó til
lands hefur flust fólk meó annars konar
menningu og trúarbrögó en þau sem hér
hafa verið ráóandi og
þeir sem búió hafa í
landinu horfa einnig
til fleiri átta í þessu
efni. Eftir sem áður er íslenskt samfélag
mun einsleitara en ýmis samfélög ná-
grannaþjóða bæói eflitið er til þess hvernig
Islendingar eru skráöir í trúfélög og einnig
ef horft er á hvaö hefur mótað lífsvióhorf
og menningu í landinu öóru fremur fram til
dagsins í dag. Því er hæpió aó tala um goð-
sögn þegar rætt er um einsleitni íslendinga.
Hitt er þó Ijóst aó íslenskt samfélag þróast
jafnt og þétt í átt til fjölmenningar og fjöl-
hyggju. Þaó gefur mönnum þó tæpast til-
efni til aó fjargviórast yfir kennslu um efni
Gamla testamentisins í grunnskólum lands-
ins, eins og Gunnar Hersveinn gerir, einkum
þegar haft er ( huga aó þaó efni tengist
fleiri en einum trúarbrögóum, þ.e. bæói
gyðingdómi, kristni og islam, auk gildis
þess efnis fyrir menningar-
legt læsi
4