Heima er bezt - 01.05.1952, Qupperneq 7

Nr. 5
Heima er bezt
135
afhjúpuð og um kvöldið sat hún
konunglega veizlu er ríkisstjórn-
in efndi til á Flöyfjallinu. Margt
er að sjá í hinum forna Hansa-
stað.
Bændaskólinn 'að Steini var
heimsóttur. Þar hafa margir ís-
lenzkir piltar lært búfræði og var
Jón forseti Sigurðsson fyrsti
hvatamaður þess.
Gaman var að fara í gegnum
fjöllin frá einum dalnum til
annars. Á Flámbrautinni eru 20
jarðgöng og liggur brautin víða
um kleifar og hengiflug. Langt
niðri í gljúfrinu sér í ána, þar
sem hún fellur um þröngar skor-
ur og háa stalla. Bruna um Sogn-
sæ á gufubát og „halda svo til
hafnar,“ hafa góða gisting á
Leirdalseyri og sitja þar í rósa-
máluðum skálum úr heilum trjá-
bolum. Fara síðan að morgni
austur um fjöll, upp til hinnar
auðu og snauðu náttúru, sem
minnir á afréttina heima.
En frjálst er í fjallasal og hin
víða útsýn er tilbreyting, sem
víðast hvar verður að hafa nokk-
uð fyrir í þessu landi.
Loks fer að halla und-
an fæti. Síðan koma
aftur dalir og skógar
meiri en nokkru sinni
fyrr.
Komið er í tilrauna-
búið Löken, sem er
hátt til fjalla. Þar er
notið góðs beina í
góðu hóteli við Vælbu-
fjörðinn. — Þaðan er
haldið á Upplönd.
Þar er skoðað til-
raunabúið Apelsvold.
Á búi þessu eru fram-
kvæmdar ýmsar til-
raunir með ræktun bit-
haga og hagnýtingu
beitar. Bændaskólinn á
Valle er heimsóttur og
kartöfluræktarbúið á
Hveem. Gistingu tök-
um við í Gjövik, sem
fræg er af hestsskó-
naglaframleiðslu og ís-
lendingum að góðu
kunn.
— Ferðin meðfram
Mjösen til Litlahamars
er ógleymanleg, ekki
siður en margt ann-
ag — í Litlahamri
ferðamannabænum, er
margt að sjá. Þar er byggðasafn-
ið fræga, sem sýnir þróunina í
Noregi (Guðbrandsdalnum) í
húsagerð, húsbúnaði, heimilis-
iðnaði o. m. fl. allt frá fornöld.
Og þar eru til sýnis selin og sel-
stúlkurnar. í stórselinu er setin
veizla ævintýraleg við arineld og
fornleg húsgögn, en á borðum er
geitarostur og annað góðgæti,
sem of langt yrði upp að telja.
Mikið sungu íslendingar í sel-
inu og um margt var rætt, enda
þótt eitthvað kunni að hafa
skort á, að málið væri skilið til
hlýtar. En það var hér sem alls
staðar í Noregi, að bróðurhugur
og vinátta bætti það upp. svo
að báðir aðilar undu við hið
bezta.
Þegar komið var til Osólar,
bauð Noregs Bondelag til veizlu
í Osló-Handelstand. Þar var
form. bændafélagsins Arne Ro-
stad þingmaður og margt annað
þingmanna og stórmenna.
Norsk stafakirkja.
Margt mætti segja um heim-
sóknina að landbúnaðarháskól-
anum að Ási, en þess er ekki hér
kostur.
Þá var stórfróðlegt að sjá á-
burðarverksmiðjurnar í Rjúkan
og allt umhverfi þar. Á Jaðrin-
um skoðuðum við Kvernelands-
verksmiðjurnar og dáðumst
mjög að allri umgengni þar. Hér
var sama sagan, allt fínt og fág-
að og gerólíkt því, sem tíðast er
á íslandi að sjá á stöðum, þar
sem iðnaður er rekin, þó að að-
eins sé í smáum stíl. Norsk Hydro
lét í té verkfræðing til leiðbein-
inga og bauð að lokum til há-
degisverðar á hóteli uppi á hárri
fjallsbrún yfir bænum. Var ekið
í bíl upp fjallið. Þangað upp
gengur einnig loftferja, sem tek-
ur 20 farþega og skilar þeim á
5 mín. í 500 m. hæð. Nokkuð var
geigvænlegt að horfa niður úr
ferju þessari, og til sanns vegar
má færa, að lífið hangi þar á
þræði.
Síðasta kvöldið í Nor-
egi var bændaförin í
Osló í boði þáverandi
sendih. Gísla Sveins-
sonar. Og loks um
morguninn áður en
haldið var heim, var
hinn frægi Vigelands-
garður skoðaður.
Vegna óveðurs og
smábilunar á flugvél-
inni, er komið var til
Stokkhólms, en þar var
komið við, var nokk-
ur töf á heimförinni.
Átti þó að heita, að
staðið væri við áætl-
unina, þó að heim-
koman drægist fram á
nóttina af fyrrgreind-
um ástæðum.
Endurminningar um
för þessa eru hinar
beztu. Væri óskandi,
að sem flestir ættu
þess kost að fara einu
sinni á ævinni út yfir
pollinn og auka sér svo
víðsýni og þekkingu.