Heima er bezt - 01.01.1955, Qupperneq 4

2
Nr. 1
Heima er bezt
Þ j ó ð I e g f
h e i m i I i s r i t

HEIMA ER BEZT . Heimiliablað með myndum . Kemur út mánaðar-
legra . Áskriftagjald kr. 67.00 . Útgefandi: Bókaútráfan Norðri .
Ilcimilisfanr blaðsins: Pósthólf 101 Reykjavík • Prentsm. Edda h.f.
Ábyrprðarmaður: Albert J. Finnboraaon . Ritstjóri: Jón Bjirnsaon •
Efnisyfirlit
Bls. 3 Amma mín,
eftir Bjarna Sigurðsson.
— 6 Á hreindýraslóðum,
eftir Helga Valtýsson.
— 11 Frá Eyjólfi á Apavatni,
eftir Helga Guðmundsson.
— 13 Rímnaþáttur,
eftir Svbj. Benteinsson.
— 14 Albert Schweítzer.
— 15 Taktu maður vara á þér.
— 16 Sumargleði og vetrarþankar,
eftir Þorbjörn Björnsson.
— 19 Heima,
kvæði eftir Snæbjörn Einarsson.
— 20 Úr ræðum séra Páls SigurÖssonar,
eftir Jóh. Asgeirsson.
— 23 Nokkrar athugasemdir,
eftir Hallgr. frá Ljárskógum.
— 25 Athuganir athugaðar,
— 27 í gróandanum,
eftir Magnús Jóhannsson frá Hafnarnesi.
Myndasaga, skrítlur, myndir og margt
fleira er í heftinu.
Forsíðumyndin
Dvalarheiraili aldraðra sjómanna
Á einhverjum fegursta stað í Reykjavík, þar sem
útsýni er einna bezt yfir hinn víðáttumikla fjalla-
hring kringum Faxaflóa, á holtinu fyrir innan
Laugarnes, er verið að byggja stórhýsi eitt mikið.
Það er dvalarheimili fyrir aldraða sjómenn. Með
þeirri byggingu og ýmsum fleiri af líku tæi, nálg-
umst við íslendingar það takmark, að geta „talizt
menn með mönnum", það er að segja, komizt í
námunda við frændþjóðir okkar, hvað snertir fé-
lagslegar framfarir og skilning á kjörum gamla
fólksins, sem hefur lokið miklu og þörfu ævistarfi.
Ekki er því að neita, að félagslegur þroski ís-
lendinga hefur lengstum verið á svo lágu stigi,
að þjóðarvansæmd er að. Það hefur gengið mjög
treglega, að fá hina ráðandi menn þjóðfélagsins
til þess að skilja, að taumlaus einstaklingshyggja
er orðið úrelt fyrirkomulag, sem ekki á heima í
menningarþjóðfélögum vorra tíma. Ekki eru nema
rúmlega tveir áratugir síðan, það mætti mótspyrnu
á sjálfu Alþingi, er tekið var að lagfæra fátækra-
löggjöfina og afnema þann skrælingjahátt, aö
refsa fólki með réttindasvipti ef það þurfti að leita
á náðir hins opinbera til þess að geta lifað. Nú
höfum við fengið þjóðfélagslöggjöf í áttina við það,
sem aðrar siðaðar þjóðir hafa, og þó að hún hafi,
vegna eldgamallar tregðu og skilningsleysis, ekki
orðið eins fullkomin og skyldi, stendur það þó allt
til bóta. En eitt er víst, og það er, að sú þjóð, sem
lætur undir höfuð leggjast að hlúa sem bezt að
börnum sínum og gamalmennum — og til þess
þarf ekki og á ekki að spara — getur aldrei tekið
sér sæti á bekk menningarþjóða. En hér virðist
nú vera að koma breyting á.
Það hafa alltaf verið tvær stéttir í þessu landi,
sem öll okkar afkoma er undir komin, og það eru
bændur og sjómenn. Að þessum stéttum ber því
að hlúa sem bezt, og einkum þeim, sem hafa lokið
löngu og ströngu ævistarfi. Víða um land hafa
verið reist elliheimili og er það góðra gjalda vert,
því að ekki er allt gamalt fólk svo vel statt, að
geta eytt ævikvöldinu i skjóli ástvina. En eitt þýð-
ingarmikið atriði má ekki gleymast, og það er, góð
stjórn á slíkum stöðum. Þar má ekki koma til
greina heimska sú og þursaskapur, sem því miður
allt of oft er áberandi á opinberum stofnunum hjá
okkur. Vel mentað og umfram allt skilningsgott
fólk verður að hafa stjórnina á hendi.
Til lesendanna
Með þessu hefti hefst fimmti árgangur HEIMA
er BEZT. Af þeirri reynslu sem hefur fengist síðan
blaðið hóf göngu sína, er óhætt að slá því föstu,
að brýn þörf var orðin á blaði, sem einkum lagði
áherzlu á innlendan fróðleik. Fjöldi fólks víðs-
vegar um landið hefur látið ánægju sína í ljós
með ritið, og það hefur átt því láni að fagna, að
útbreiðslan hefur stöðugt farið vaxandi, það sem
af er, og síðast en ekki sízt hefur það notið að-
stoðar fjölda ritfærra manna og kvenna, sem hafa
sent efni til birtingar, en án slíks samstarfs við
lesendur er ekki unnt að halda út riti sem þessu.
Vona aðstandendur ritsins að þetta samstarf megi
halda áfram í vaxandi mæli í framtíðinni.
Það er óþarft að fara hér mörgum orðum um
stefnu HEIMA er BEZT, því að hún er öllum kunn.
Það mun vera sameiginlegt álit flestra, að einmitt
nú, þegar margt er svo örum breytingum undir-
orpið, sé brýn nauðsyn að safna og halda til haga
þjóðlegum fróðleik, sem annars myndi falla í
gleymsku. Ritið mun leggja megináherzluna á
þetta hér eftir sem hingað til og reyna að sameina
fróðleik og skemmtun í efni því, er það flytur.
Hvernig það tekst, verða lesendur að dæma um.
Ritstj. er þökk á að fá álit sem flestra lesenda á
efni ritsins og frágangi.
Að svo mæltu óskar HEIMA er BEZT öllum les-
endum sínum fjær og nær
GLEÐILEGS NÝÁRS.