Heima er bezt - 01.01.1955, Page 33

Nr. 1
Heima er bezt
29
var þekktur leikhúsmaður, leik-
ari og forstöðumaður norska
þjóðleikhússins í Osló. Nokkur
rígur mun hafa verið milli stór-
skáldanna norsku á þeim dög-
um, ekki síður en milli samtíma-
skálda þeirra hér á landi (og
raunar síðar!). Smásaga sú, er
hér fer á eftir, varpar skýru
ljósi á þessa hlið málsins.
Hegel segir svo frá: Björn
Björnson var þungur á sér eins
og faðir hans, en ekki nærri eins
h,ár vexti. Hendur hans voru
stuttar og freknóttar. Hann var
fremur feitlaginn. Björn var
elzti sonur Björnstjerne. Hann
var tvisvar kvæntur, í fyrra
skiptið frægri óperusöngkonu,
Gina Oselio, og í síðara skiptið
þýzkri konu. Eileen Neumann.
Þau dóu öll á stríðsárunum. —
Ég heyrði eitt sinn skemmtilega
skrítlu um Björn, sem lýsir við-
horfi hans til föður sins á
skemmtilegan hátt. Hann var á
ferð með ferjunni til Þýzka-
lands. Þegar ferjan nálgaðist
hafnarmynnið, gekk Björn upp
í skipstj órnarklefann, þrátt fyr-
ir það, þótt á dyrunum stæði
skýrum stöfum, að aðgangur
væri bannaður. Skipstjörinn
benti honum kurteislega á það,
en þá sagði Björn, að hann vissí
víst ekki, við hvern hann væri
að tala, hann væri nefnilega son-
ur stærsta skálds Noregs. Skip-
stjórinn horfði vingjarnlega á
Björn, lagði síðan hendina blíð-
lega á öxl hans og ýtti honum
lempilega að stiganum um leið
og hann sagði: „Það er alveg
sama, herra Ibsen, þér verðið
samt að fara ofan.“ — Sagan er
svo góð, að hún gæti verið
skáldskapur, og því var það, að
ég spurði Björn eitt sinn um,
hvort hún væri sönn. Björn leit
gremjulega til mín og sneri við
mér baki, svo að ég held þess
vegna að hún sé sannleikanum
samkvæm.
Efnilegur snáði
Framh. af bls. 22.
ætlaði að láta það í ljós, en þá
sagði strákurinn allt í einu: ,,Ég
geng til dæmis í stórum boga
framhjá þeim hlutum, sem erfitt
er að stafa nöfnin á.“
Sumargleði . . .
Framh. af bls. 19.
innar þjöl, sá rammislenzki
sveitaþáttur, að stefna fótfimum
hestum til fjalls og fjárleita að
haustdögum.
Ég er staddur á Skarðsbrún,
stíg úr hnakk og lofa hesti að
blása úr nös. Mér verður litið
til suðvesturs í myrkurhafið, í
áttina til Þings, Ása og Svína-
dals. Þar gefur að líta blikandi
ljósadýrð í miðjum dal. Það eru
verksummerki huga og handa
hinna dugandi ungu bænda, —
bræðranna á Grund í Svínadal,
þeir hafa beizlað fjallalækinn
traustlega. Mér hefur ekki fyrr
gefizt sýn til þessarar ljósadýrð-
ar þarna vestra. Haustmyrkrið
gefur hér kost á. Þessi Ijós eru
bjarmi enn batnandi framtíðar,
hinum vinnufúsa lýð.
Þorbjörn Björnsson,
Geitaskarði.
Á hreindýraslóðum
Framh. af bls. 10.
götubakkana. Samt komumst við
að Kleif um morguninn, og var
þar gengið til hvíldar og sofið
frameftir deginum, og síðan
haldið heim næstu nótt, og var
þá þessu langþráða ævintýri
lokið.
Þetta var sú eina veiðiför, sem
ég fór með Elíasi á Aðalbóli, og
hef ég alltaf minnst hans síðan
með ánægju, enda var hann
bæði skemmtilegur og einn sá
bezti veiðimaður, sem ég hef
þekkt.
í veiðiför þessari voru skotin
fleiri dýr en í nokkurri annarri,
sem farin hafði verið inná Vest-
uröræfi. Stefán Th. Jónsson
kaupmaður á Seyðisfirði hafði
áður farið þangað ásamt Eyjólfi
bróður sínum og fleirum og
höfðu þeir fengið 10 dýr, og
þótti það vel gert. Seinna fór
Andrés Rasmusen kaupmaður á
Seyðisfirði einnig þangað í veiði-
för og náði nokkrum dýrum, en
þó færri en þeir bræður. Man
ég ekki eftir fleirum veiðiferð-
um þangað að sumri til. --------
Smælki
Góð, gömul kona hafði horft
dálitla stund á drengsnáða, sem
var grenjandi af óþekkt, og
stappaði niður í stéttina af
vonzku. En eftir dálitla stund
þagnaði strákur.
„Svona, vinur minn,“ sagði
konan, „er þetta nú allt að lag-
ast?“
Drengurinn leit frekjulega á
hana og svaraði:
„Passaðu sjálfa þig! Kemur
það öðrum við, þó að ég þurfi
að hvíla mig?“
Pétur kemur hlaupandi inn í
eldhús til mömmu sinnar með
öndina í hálsinum.
„Mamma, mamma, ég velti
stiganum, sem hann pabbi reisti
upp að húsveggnum.“
„Vertu rólegur, Pétur litli,
hann pabbi tekur sjálfsagt ekki
hart á því, ef þú segir honum
frá því sjálfur."
„Já, en hann veit hvað ég
gerði, því að hann hangir í þak-
rennunni og heldur sér þar
dauðahaldi."