Heima er bezt - 01.04.1965, Blaðsíða 32

mér sýnd örlítil svört ögn, sem mér var sagt að væri
óhreinsað gull. Minnir mig að þyngd þessarar agnar
virtist sanna það, að efnið var gull.
Allmikið magn af málmgrjóti, ýmist utarlega og inn-
arlega úr borholunni, en borað var beint inn í fjalls-
ræturnar, var sent í rannsókn til Ameríku og fagmenn
þar felldu úrskurðinn. Magnið af gulli í grjótinu var
oflítið til þess að hægt væri að vinna þarna að gull-
greftri. Margt var um gullgröftinn rætt, á meðan á
tilraunaboruninni stóð. Margir trúðu því að þarna
myndi finnast gull, og sumir héldu að líklega væri allt
fjallið dýrmætt málmgrjót, var þá rætt um ýmsa aðra
málma en gull. Talið er að væntanlega yrði að gera
sérstaka útflutningshöfn fyrir málmgrjótið, — eins
konar Narvík. Víða munu góð hafnarskilyrði í nágrenni
Stykkishólms. Líka var sagt að leggja yrði sérstaka
járnbraut frá fjallinu að útflutningshöfn. Sumir sögðu
að sú járnbraut yrði væntanlega loftbraut, með hæfi-
legum halla frá fjalli til sjávar. Mætti þá spara raforku
eða kol, með því að láta hlaðna vagnalest, sem rynni
niður járnbrautina, aðallega á þunga sínum draga upp
tómu vagnalestina á öðru spori. Allir þessir dagdraum-
ar og loftkastalar, féllu í rúst, er dómur fagmanna í
Ameríku féll um fánýti málmgrjótsins. Málið var þar
með úr sögunni og líklega verður þessi draumur um
gull í gullfjallinu aldrei annað en draumur. En eitt
sannaðist þó við tilraunina. Þarna er gull, eins og gamla
fólkið trúði á, þótt gullið sé ekki gylltu deplarnir í
grjótinu.
Ég mun þá ekki hafa orð mín fleiri um gullfjallið í
Helgafellssveit, en ef einhverjir lesendur þessa þáttar
eiga eftir að nema jarðfræði, þá munu þeir komast að
raun um það, að Drápuhlíðarfjall er mjög merkilegt í
jarðfræðilegu tilliti og margar gátur um myndun fjalls-
ins ekki fullráðnar. Eg vil svo minna á það, að ferð
in kringum Breiðafjörð hefur upp á margt að bjóða,
bæði til fróðleiks og augnayndis. Verður nú ekki lengra
haldið en í Álftafjörð að sinni.
Stefán Jónsson.
Ein vinsælustu ljóðin, sem sungin hafa verið í útvarp
undanfarna mánuði eru vafalaust Ijóðin Brúðkaup og
Farmaður hugsar heim. Höfundur þessara vinsælu, ljúfu
Ijóða, er sr. Árelíus Níelsson, hinn velþekkti sóknar-
prestur í Reykjavík.
Um þessi ljóð hefur verið beðið í mörgum bréfum.
Hér birtist þá fyrst Ijóðið Brúðkaupið:
í fögrum draumi fyrst ég sá þig.
I fögrum draumi mun ég þrá þig.
Brosir þú bjartara en sólin,
brúðkaupið höldum við um jóhn.
Kirkjan hún ljómar þá í ljósum,
Ijúft er að skreyta þig með rósum.
Omþýðar englaraddir syngja.
Ave María.
Ó, ég elska þig,
heitt ég þrái þig,
og þú elskar mig,
oft þig dreymir mig,
Allt er hljótt,
heilög nótt, sem ég helga þér,
þú ert minn, þú ert minn
um eilífð alla.
Blítt finn ég hjörtu’ og hendur mætast,
himnesldr sæludraumar rætast.
Ómar frá kirkjuhvelfing hljóma
Ave María.
Næst kemur þá Ijóðið: Farmaður hugsar heim:
Er hafskipið svífur um sólgullið haf
og sindrar um himininn gullskýjatraf,
þá flýg ég á hugvængjum heim til þín, mær
því huganum ertu svo kær.
Þú situr við rúmið og ruggar svo þýtt,
róshvítar brár strýkur þú blítt,
en dóttirin bendir með hjúfrandi hönd
og hverfur í draumsins lönd.
Hún kemur til pabba svo leikandi létt,
ég lít, hvar hún dansar um öldurnar nett.
Svo kyssir hún sefandi saltstorkna kinn
og syngur í huga mér inn.
Kæri pabbi, koss frá mér,
kvöldsins engill til þín ber.
Mamma brosir blítt og rótt,
býður góða nótt.
Hún kemur til pabba svo leikandi létt,
ég lít hvar hún dansar um öldurnar nett,
svo kyssir hún sefandi saltstorkna kinn
og syngur í huga mér inn.
Kæri pabbi, koss frá mér,
kvöldsins engill til þín ber.
Mamma brosir blítt og rótt,
býður góða nótt.
148 Heima er bezt