Heima er bezt - 01.04.1965, Side 33

Ellý Vilhjálms og Ragnar Bjarnason hafa sungið
þessi ljóð á hljómplötur.
Hér koma svo að lokum tvö lítil ljóð, sem beðið hef-
ur verið um. Fyrra ljóðið heitir: Mamma mín. Höfund-
ur ljóðsins er Jenni Jónsson og hefur hann líka gert
lagið. Haukur Morthens hefur sungið ljóðið á hljóm-
plötu.
Ég man það elsku mamma mín,
hve mild var höndin þín.
Að koma upp í kjöltu þér
var kærust óskin mín.
Þá söngst þú við mig lítið lag,
þín ljúf var rödd og vær.
Ó, elsku góða mamma mín,
þín minning er svo kær.
Ég sofnaði við sönginn þinn
í sælli aftanró.
Og varir kysstu vanga minn.
Það var mín hjartans fró.
Er vaknaði ég af værum blund
var þá nóttin fjær.
Ó, elsku góða mamma mín,
þín minning er svo kær.
Hitt ljóðið heitir: Ef að ég hjá pabba. Ekki veit ég
um höfund þessa Ijóðs, en það var mikið sungið fyrir
tveimur áratugum.
í þessu ljóði kemur fram mikið traust á gildi fivvn-
eyringsins.
Tel ég víst, að börn nútímans yrðu fyrir vonbrigðum
með kaupmátt fimmeyringsins.
Ef að nú hjá pabba einn fimmeyring ég fengi
hve feikilega hrifin og glöð ég yrði þá.
Þá klappa skyldi ég pabba og kyssa vel og lengi
og kaupa síðan allt það sem mig Iangar til að fá.
Svo kaupi ég niér brúðu sem leggur aftur augun,
og armbandsúrið gott og af fallegustu gerð.
En af því að hún mamma er orðin þreytt í taugum,
þá ætla ég að kaupa bíl, í hverja sendiferð.
Hjólhest og járnbraut ég ætla að gefa Geira,
og gríðarstóra flugvél ég kaupi fyrir Finn.
Svo kaupi ég mér döðlur, súkkulaði og fleira,
og síðan skal ég gefa pabba allan afganginn.
Enn liggja hjá mér mörg bréf, sem ég hef ekki getað
svarað eða uppfyllt óskir bréfritaranna. Er þar á meðal
eitt frá átta Blöndósingum og faglega brotið bréf frá
Sæunni.
Væntanlega get ég síðar svarað þessum bréfum og
fleirum.
Stefán Jónsson.
Steinunn B. Júlíusdóttir
Framh. af bls. 135. ------------------------------
mín verið og ekki þurft að reyna það, sem mannlegu
þreki er oft um megn að þola, enda veit ég, að hún
metur það og þakkar svo sem vert er.
Aldrei heyrði ég móður mína æðrast yfir litlum efn-
um eða þröngum húsakosti, en þeim mun oftar varð
þess vart, að hana langaði til að rétta þeim hjálpar-
hönd, sem verr voru staddir, og mun það hafa komið
fyrir, að hún léti eitthvað af hendi rakna, þó í smærri
stíl væri, en stórlæti hennar stóð til.
Við sjúkrabeð hefur hún oft verið og þótti þá svo
nærgætin og úrræðagóð sem bezt var á kosið og hlaut
að launum hlýjan hug og góða vináttu þeirra, sem þess
nutu. Margir urðu einnig til þess að rétta móður minni
sitt af hvoru, sem kom sér vel á barnmörgu heimili og
ekki var stórmennska hennar á þann veg, að hún tæki
því ekki með glöðu geði og launaði þeim, sem það
gerðu með góðum hug.
Listhneigð móður minnar hefur verið meiri, en al-
mennt gerist og kom að sjálfsögðu mest fram í því að
prýða heimilið, því eins og gefur að skilja hefur hún
ekki haft margar stundir aflögu frá daglegum störfum,
en marga nóttina veit ég, að hún hefur vakað við að
sinna sínum hugðarefnum á því sviði. Mikið yndi hefur
hún af bókum enda svo vel læs að enn þá hef ég eng-
an heyrt lesa betur.
Ekki get ég lokið svo þessum hugleiðingum mínum,
að ég minnist ekki á ástríki foreldra minna, sem ein-
kenndist af gagnkvæmri virðingu af beggja hálfu og
gerði sambúðina þannig að til stórrar fyrirmyndar var.
Þegar móðir mín sjötug stendur við hlið föður míns
á bæjarhlaðinu á Múla og þau horfa niður yfir túnið,
sem nú breiðir úr sér í sléttum grundum allt til sjávar,
og þegar lengra er litið sjá, þó sumt sé í fjarska, svo að
segja í einni sjónhendingu allar hinar breiðu byggðir
Breiðafjarðar, sem hafa hvað mest víðsýni og fegurð
á landi hér. Þá minnast þau með hlýjum hug sveitarinn-
ar og samferðafólksins, bæði þess, sem var í götunni á
undan þeim og nú er gengið á fund feðra sinna, sem
og hins, sem þau eru enn með í lífi og starfi og þakka
þá þeim, sem skóp og þau allt sitt líf hafa haft að leið-
arljósi.
Þá ósk á ég bezta foreldrum mínum til handa að það
hjúskaparlán, sem fylgt hefur Innri-Múla hart nær hálfa
öld megi gera það áfram um ófyrirsjáanlega framtíð,
og þau í skjóli þessa eiga gleðiríkar, ókomnar ævi-
stundir.
Það var ekki ætlun mín með þessum fátæklegu lín-
um að kasta rýrð á neinn og ekki heldur að bera oflof
á móður mína, því hvorugt er gott, enda ætla ég að sá
vettvangur, sem þetta flytur segi betur hug minn og
systkina minn, en þau orð, sem á blöðunum standa.
Heima er bezt 149