Heima er bezt - 01.05.1965, Qupperneq 11

er hugur þeirra að linna ekki á þessari sókn. Bústofn
þeirra allra er nú um 250 sauðkindur, 28 nautgripir og
fjögur hross.
Hér og þar um túnið eru stór og mikil fyrningarhey.
„Fyrningar hafa nær alltaf verið einhverjar hér í
Klambrarseli, síðan ég man eftir mér,“ segir Kristján,
„nema stöku harðindavor, þegar hey var látið burtu.
En við höfum verið alltof huglausir, þegar við vorum
að byggja. Bæði hlöður og peningshús eru of lítil. Búin
eru að vaxa upp úr þeim. Örðugt er að breyta eða bæta
við, þegar allt er úr steini.“
Kristjáni í Klambrarseli hafa verið falin mörg trún-
aðarstörf. Hann hefur t. d. verið gjaldkeri sjúkrasam-
lags í hreppi sínum, síðan það var stofnað, og hefur það
kostað mikla vinnu. Sérkennilegt er það, að Klambrar-
selsmönnum hafa jafnan verið falin flest opinber störf,
er sauðfé varða. Kristján var refaveiðistjóri eftir föður
sinn og gangnaforingi á Reykjaheiði. Hann hefur séð
um kláðaskoðanir og sauðfjárbaðanir í sýslunni í 30
ár. Síðan sauðfjárvarnir hófust, hefur hann stjórnað
þeim milli Jökulsár og Skjálfandafljóts. Síðastliðin 16
ár hefur Kristján setið í markadómi og búið markabæk-
ur til prentunar. Enn er hann að undirbúa nýja marka-
bók.
Kristján er nú rúmlega sjötugur, ern vel og léttur á
fæti, meðalmaður á vöxt, fríður sýnum, glaður og reif-
ur. Þuríður húsfreyja missti heilsuna fyrir tíu árum og
er eigi fær til erfiðisvinnu, en gott þykir öllum barna-
börnunum, tuttugu og fjórum, að hitta ömmu.
Margt það, sem hér er sagt, er eftir sögn Þuríðar.
Minnið er oft traustara, frásögnin gleggri og myndríkari
hjá konum en körlum.
Bæði gömlu hjónin biðja að taka það glögglega fram,
að framkvæmdirnar og sigurinn, sem vannst á síðustu
tuttugu árum, sé fyrst og fremst bömum þeirra að
þakka. Þau hyggja gott til áhyggjulausrar elli í skjóli
þeirra.
Gengið er um kvöldið upp í „gamla“ Klambrarsel
til Jóhannesar og Sigríðar húsfreyju og setzt að rabbi
yfir kaffibollum.
Jóhannes er greindur maður og athugull. Hann er í
sveitarstjórn. Hann er nú líka fjallskilastjóri og gangna-
foringi. Búnaðarfélag íslands hefur fengið hann til að
halda búreikninga nú um nokkur ár. — Talið berst að
sauðfjárrækt. Þegar bezt hefur látið, hefur Jóhannes
fengið 25 kg af kjöti að meðaltali eftir á og fóðrar 19
ær á kýrfóðri. Þetta er langtum betra en almennt ger-
ist og sannar enn, hve þessir langfeðgar kunna vel með
sauðfé að fara.
Saga búnaðar í Suður-Þingeyjarsýslu, síðan félags-
samtölc hófust fyrir 120 árum, hefur nýlega verið rit-
uð í ágripi. Nú eru einnig 120 ár síðan Jónatan og
Kristín hófu búskap.
Þuríður í Klambrarseli var að segja frá engjaferðum
sínum. Bóndi hennar sagði, að ekki mundi nú skrifað
um einstöku smáatriði. „Stundum varpa smáatriðin
beztri birtu,“ mælti húsfreyja.
Hér er sögð baráttusaga frá einu býli til þess að
varpa birtu á baráttu þúsund annarra heimila. Fjórar
kynslóðir koma fram, hver og ein með sína baráttu og
sigra. — Við eygjum fimmtu kynslóðina, sem mun taka
við störfum feðra sinna.
SÖNGLÖG
/
Jóhanns O. Haraldssonar
G v..... g •-* . .»
Svo sem lauslega var um getið í síðasta blaði, komu
út í febrúar hjá Bókaforlagi Odds Bjömssonar 5 ein-
söngslög eftir Jóhann Ó. Haraldsson, undir heitinu:
„Sigling inn Eyjafjörð og aðrir söngvar,“ við ljóð þjóð-
skáldsins, Davíðs Stefánssonar frá Fagraskógi.
Lögin eru: Sigling inn Eyjafjörð, Að skýjabaki (Þeg-
ar sólin dvelur bak við drungaleg ský), Dögun (sér-
staklega tileinkað þjóðskáldinu), Ljóð og Jólakvöld.
Prentuð em lögin í nótnaprentsmiðjunni „NOTEX,“
Kaupmannahöfn, — eins og „TÓLF SÖNGVAR,“ er
út komu fyrir síðusm jól. — En umsjón með prentun
fyrir hönd höfundar hafði sem fyrr prófessor Haraldur
Sigurðsson, píanósnilhngur, og annaðist Iestur próf-
arka.
Er útgáfa þessi raunverulega gerð í minningu 70 ára
afmælis Davíðs Stefánssonar. — Og hefir höfundur þe'g-
ar gefið til Davíðshúss 100 eintök af upplaginu.
Aðeins eitt þessara laga, Siglmg inn Eyjafjörð, hefir
heyrzt opinberlega. Kantötukór Akureyrar flutti það
1951—1953, þá Karlakórinn Geysir 1955 og síðan Sam-
band norðlenzkra karlakóra, Hekla. Ennfremur fluttu
þau Ingibjörg Steingrímsdóttir og Jóhann Konráðsson
lagið í tvísöng á tónleikum 8. júní 1962.
Jón Þórarinsson, tónskáld segir í ritdómi um sönglög
beggja heftanna m. a.: — „Höfundurinn mun hafa verið
á sextánda og seytjánda ári, þegar hann samdi þessi
elztu lög, og verður ekki annað sagt en að þau beri
vimi óvenjulega þroskaðri tónlistargáfu hjá svo ungum
manni, ekki sízt ef gætt er þeirra aðstæðna, sem þá var
við að búa hér á landi. — Jóhann Ó. Haraldsson er löngu
víðkunnur fyrir tónsmíðar sínar, og hafa einkum kór-
lög hans sum orðið mjög vinsæl. Lögin í þessum hefmm
bera mörg hin sömu beztu einkenni og kórlögin: söng-
línan er látlaus og eðlileg, og hljómsetningin einföld og
rökrétt."
LEIÐRÉTTING
í grein um frú Dagnýju Pálsdóttur í síðasta marzblaði,
á bls. 84, stendur í 2. dálki, 7. línu að ofan: „Bamafell,“
á að vera Birnufell.
Heima er bezt 171