Heima er bezt - 01.10.1965, Side 16

Demantsbrúðkaupsmynd, tekin i Vancouver, 22. maí 1959.
Arið 1944 hafði yngri dóttir okkar, Elfreda Winnie,
gifzt George Jorgenson í Winnipeg, og fluttust þau
til Strandarinnar 1947. Gwen hafði gifzt aftur, að þessu
sinni Gordon H. Dowding, og er hann, þegar þetta er
ritað (1960), þingmaður C. C. F.-flokksins fyrir
Burnaby-kjördæmi á fylkisþingi British Colombia. —
(C. C. F.-flokkurinn, þ. e. Canadian Commonwealth
Federation, hefir nú verið leystur af hólmi af nýjum
flokki, sern kallar sig N. D. P., þ. e. New Democratic
Party. — Þýð.).
í Vancouver keypti ég hús á Adanac-stræti og bjugg-
um við þar til 1953, er ég seldi það og keypti annað
við 10. götu eystri. Þar eigum við nú heima.
Börn okkar eru 10. Þau hafa öll gifzt nema eitt. Barna-
börnin eru 16. Haldið var upp á 60 ára hjúskaparafmæli
okkar 22. maí 1959. Það var eftirminnilegur dagur. Mik-
ill fjöldi frænda og vina safnaðist sarnan til að njóta hans
með okkur. Vert er að geta þess sérstaklega, að viðstadd-
ar voru tvær persónur, sem setið höfðu brúðkaup okkar
fyrir 60 árum, þau Charlie Garrioch, sem lengi bjó ná-
lægt Kínósóta, Manitóba, og Anna mágkona mín, frú
George Lamb. Barst okkur svo mikið af gjöfum, blóm-
um og vinarkveðjum, að okkur ofbauð. Heillaskeyti
fengum við frá einkaritara Hennar hátignar drottningar-
innar og frá forsætisráðherra Kanada, Diefenbaker. Af
börnum okkar gátu aðeins dæturnar verið viðstaddar, —
synimir búsettir í of mikilli fjarlægð. Ein fallega gjöfin
var sjónvarpstæki frá börnunum og Önnu Lamb. Við-
staddir voru margir kærir vinir, sem áður bjuggu í
Langruth, en hafa nú setzt að í Vancouver og halda
364 Heima er bezt
áfram að umgangast okkur hér. Séra Eiríkur Brynjólfs-
son, prestur íslenzka lúterska safnaðarins í Vancouver,
flutti minnisverða ræðu, og svo gjörðu fleiri.
Áður en ég lýk þessum þáttum, vildi ég mega mæla
verðugum þakkarorðum til elskulegrar konu minnar,
sem verið hefir svo traustur og ástríkur fömnautur öll
mörgu árin. Á þessu síðkvöldi ævinnar eram við enn
sömu samrýmdu félagarnir og við höfum ávalt verið á
allri okkar löngu lífssamferð, jafnt við örðug kjör, sem
ljúf, í „meðlæti og mótlæti“. Sannarlega hefir lífið veitt
okkur milda blessun. Við eram guðlegri forsjón þakklát
fyrir börn okkar og álítum þau ágæta menn og konur.
Þau bera vitni uppeldi dásamlegrar móður.
Fjölskyldukeðjan hefur haldizt óbrostin öll þessi ár,
þangað til síðastliðinn 2. apríl, er sonur okkar elskulegur,
Bill, andaðist. Minning hans er okkur harla kær. Við höf-
um verið lánsöm með makaval barna okkar. Tensrda-
börnin eru mætar manneskjur, sem auðgað hafa fjöl-
skyldulíf okkar. Barnabörnin eru okkur til mikillar gleði.
Yfir höfuð er reynsla ævikvöldsins okkur ávinningur, —
við góða heilsu, góða samferðamenn og ljúfar minningar.
Athugasemdir þýðanda.
Hér lýkur landnámsþáttum Þorsteins Björnssonar.
Þeir eru meginhluti bókar eftir hann, sem gefin var út í
Winnipeg árið 1960, 152 bls., fjölrituð, með forsíðu-
mynd og fjóram myndum öðram. Aftan við þættina er
smásaga eftir hann á ensku, „Viking Descent“ (Víkings-
ætterni), og síðan sýnishorn af kveðskap hans á ensku
og íslenzku. Smásagan segir frá ástarævintýri ungrar ís-
lenzkrar hetju á siglingu um eitt af stórvötnum Kanada.
Ekkert bendir til, að höf. lýsi þar eigin upplifun, en
skilja má að hann er góður Borgfirðingur og Mýramað-
ur af því, að söguhetjan kveðst vera af Kveldúlfi komin,
en ekki Eiríki rauða! Kvæðin eru tækifæriskvæði, land-
nemaljóð og gamanbragir, — 9 ensk og 11 íslenzk. Brag-
irnir geyma góða kímni. ÖIl eru kvæðin skýr og hlý að
hugsun. Ensku kvæðin era öruggari að formi. Hin ís-
lenzku bera að vísu greinilega vott um hagmælskugáfu,
en óskólaða. Hnotið er þar stundum um rímreglur, og
talsvert er um bragleyfin, sem alþýðukveðskapurinn,
vestan hafs og austan, lét sér vel lynda á uppvaxtarárum
Þorsteins. Eigi að síður eru kvæði þessi vermandi af-
lestrar og umhugsunar. Því að þau era endurskin ís-
lenzkra eðliserfða og uppeldis við erfið og hraknings-
söm landnámskjör langt úti í heimi.
Landnámsþættirnir vöktu talsverða athygli. Bókin
seldist fljótt, og var m. a. keypt á háskólasöfn sem sögu-
heimild.
Þorsteinn sendi mér bók sína fyrir frændsemi sakir.
Við erum bræðrasynir. Tveir föðurbræður mínir flutt-
ust vesturum haf, Ólafur (1875) ogBjörn (1878). Ólaf-
ur tók upp fjölskyldunafnið Olsen, en Björn tók nafnið