Heima er bezt - 01.12.1972, Page 5

sem þjónaði fyrir altari og var einn vígsluvottanna. —
Starfsbróðir minn hér á Akureyri, séra Birgir Snæbjörns-
son, predikaði út frá guðspjalli dagsins, Lúkas, 21,
25—33. Aðrir vígsluvottar voru sóknarprestur Svalbarðs-
sóknar í Laufásprestakalli, séra Bolli Gústavsson, og ná-
grannaprestar Akureyrar, séra Bjartma-r Kristjánsson,
Laugalandi og séra Þórhallur Höskuldsson, Möðruvöll-
um. Bæn í kórdyrum flutti séra Rögnvaldur Finnbogason
á Siglufirði. Organisti var Jakob Tryggvason, en félagar
úr kirkjukór Akureyrar sungu. Meðhjálpari var Björn
Þórðarson, einn af meðhjálpurum Akureyrarkirkju.
Athöfnin hófst með skrúðgöngu frá Kirkjuhvoli, og
auk prestanna gengu þar sóknarnefndarmenn á Akur-
eyri og stjórn Minjasafnsins. Er komið var að kirkju-
dyrum, samhringdi kirkjuklukkunum Þórður Friðbjarn-
arson safnvörður. í upphafi messunnar var sunginn
kirkjuvígslusálmur, sem Kristján frá Djúpalæk orti í til-
efni vígslunnar og er hér birtur. Sálmalagið, sem við
hann var sunginn,' er eftir Sverri Pálsson skólastjóra.
Báðir eiga þeir sæti í stjórn Minjasafnsins.
Að lokinni vígslu, var öllum viðstöddum boðið til
kaffidrykkju að Hótel KEA. Hófinu stýrði Jónas Krist-
jánsson fyrrv. samlagsstjóri. Bauð hann gesti velkomna
og lýsti ánægju sinni yfir atburðum dagsins. Las hann
upp heillaskeyti frá sóknarnefnd Svalbarðssóknar, sem
fagnað var með lófataki. Aðalræðuna í samsætinu flutti
Sverrir Pálsson skólastjóri, þar sem hann rakti ýtarlega
sögu þessa máls, bréfaviðskipti og annað, sem áhrærði
flutning kirkjunnar og staðsetningu. í ræðu, sem séra
Bolli Gústavsson flutti, færði hann kirkjunni bókagjafir,
hina nýútkomnu messubók sr. Sigurðar Pálssonar vígslu-
biskups og gamla útgáfu Passíusálmanna. Var gjöfin frá
þeim hjónum, sr. Bolla og frú Matthildi Jónsdóttur. Hófi
þessu lauk með því, að viðstaddir sungu þjóðsönginn
„Ó, guð vors lands“.
Að lokum langar mig til að tilgreina hér nokkur orð
úr vígsluræðu minni:
„Þó að nýjar kirkjur eigi sem aðrar byggingar skil-
yrðislaust að reisa með þeim möguleikum, sem fyrir
hendi eru, tækni, þægindum og byggingarlist, því að
kirkjunni ber skylda til að fylgjast með samtíð sinni í
því, sem varðar ytri aðlöðun og skipulag, — þá er það
samt í fullu gildi að vernda og varðveita gamlan helgi-
dóm, — eins og hér er gcrt.
Oss er hollt og nytsamlegt að skyggnast inn í sögu
þjóðarinnar og þjóðhætti í sem flestum greinum og
cins og bezt verður á kosið. En oss er þetta að vissu leyti
þeim mun erfiðara hvað húsagerð í landi voru áhrærir,
Framhald á bls. 409.
VígsluljóÖ
SUNGIÐ VIÐ VÍGSLU GÖMLU KIRKJUNNAR
FRÁ SVALBARÐI 10. DESEMBER 1972.
Þú gamla, lága guðshús,
sem gestum opnar dyr,
enn leið í djúpri lotning
er lögð til þín sem fyr.
Vor önn er yndisvana,
vor auður gerviblóm,
því heimur, gulli glæstur,
án guðs, er fánýtt hjóm.
Fyrr gestur göngumóður
við grátur þínar kraup.
Margt tár í þögn og þjáning
á þessar fjalir draup.
Hér æskan ljúf, í auðmýkt,
sín örlög Guði fól.
Hér skyggðu þyngstu skuggar.
Hér skein og björtust sól.
Þú varst hin milda móðir.
Þín miskunn allra beið.
þú veittir hjálp og hugdirfð
að halda fram á leið.
Það ljós, er lýðum barstu,
um langa vegu sást.
— Þú enn ert vonum viti.
Þín vegsögn engum brást.
Og kæra, aldna kirkja,
í kyrrþey beiðstu þess,
að yngjast, endurvígjast,
og öðlast fyrri sess.
Enn bljúg, í hljóði beðin,
er bæn í fangi þér.
— Hið gamla, lága guðshús
vor griðastaður er.
Kristján frá Djúpalæk
^mmmmmmmmmmmmmmmmNmmm
Heima er bezt 405