Heima er bezt - 01.12.1972, Side 24

hér upp eftir rissi Gunnars R. Hansen, ætluð til söngs
án undirleiks. Textasetning vögguvísunnar er mitt verk,
og gæti eflaust verið betri.
Eg sagði áðan, að vögguvísan væri gamalt íslenzkt
þjóðlag. Séra Bjarni Þorsteinsson segir lagið „tekið úr
þýzkri ritgerð eftir Konráð Maurer, en hann fékk lagið
hjá Sigurði Jónassyni cand. philos. í Kaupmannahöfn.“
(bls. 499, íslenzk þjóðlög 1906—1909). Lag þetta mun
ættað frá Norðurlandi — sem og þjóðlífsmynd Fjalla-
Eyvindar.
Um hitt lagið (Ég sótti upp til fjallanna) veit ég
minna, en er alveg viss um, að Gunnar R. Hansen hefði
ekki viljað nota það, nema af því að Jóhanni Sigurjóns-
syni og Ingeborg konu hans var það tengt, en það eru
þau, sem liggja að baki nöfnunum Höllu og Kára í um-
gjörð þjóðlífsmyndarinnar. í því ljósi ber að skoða leik-
ritið.
Þá er að snúa sér að óskum pennavinanna.
Herdís Bjarnadóttir hefur spurt um ljóð, sem vinsælt
var fyrir 30 árum (réttnefnt dægurlag) og heitir Þú
ert mitt sólskin. Þetta var „ástands“-lag og auðvitað
enskt, You are my Sunshine. Þegar það var upp á sitt
bezta voru gerðir við það tveir textar. Annar var eftir
Óskar Þórðarson frá Haga, og hófst með orðunum: Eg
minnist kvöldsins, er fórstu frá mér. En hinn var eftir
Gamla-Nóa, og það er hann, sem Herdís á við og hér
birtist.
ÞÚ ERT MITT SÓLSKIN
(Lag: You are my Sunshine)
Þú ert mitt sólskin, mín ástin eina,
þú ert mín gleði, þótt byrgi sól.
Eg má ei hug mínum lengur leyna,
ó, lífs míns dís, í bláum kjól.
Er veður kólna og kolin hækka
í kytru minni er alltaf hlýtt.
Er stríði lýkur og stormar lækka,
ég stórt hús byggi okkur nýtt.
í ástardaumum ég aleinn vaki,
og öll mín kvæði ég helga þér.
Og bið þess aðeins, að enginn taki
til Englands sólskinið frá mér.
Oft gengur mér erfiðlega að grafa upp gömlu dægur-
lagatextana; stundum er hann dökkur til hafsins en birtir
þó upp síðir; þetta á við þann næsta. Lagið er þekkt
enskt lag: Darling, I am growing Old. Því miður veit
ég ekki um nafn höfundar. Margir lesenda hafa beðið
um þennan texta.
FYRIR HANDAN FJÖLLIN HÁU
(Lag: Darling, I am growing Old).
Fyrir handan f jölhn háu
finn ég liggja sporin þín.
yndisfögru augun bláu
aftur birtast minni sýn.
Ljúft er þá að Hfa’ og dreyma,
líta yfir farinn veg.
Minningarnar mun ég geyma
meðan lífs ég andann dreg.
Og af því að birti svona vel upp með þennan texta,
ætla ég að láta annan fljóta hér með, auðvitað undir
sama lagi. En það er sama sagan með hann, ég veit ekki
nafn höfundar, en hann virðist að einhverju leyti hafa
stuðzt við enska textann.
SUMRI HALLAR
(Lag: Darling, I am growing Old).
Sumri hallar, fölna fer
fegurð þess, sem vorið ól.
Það, sem eldinn í sér ber,
yngist upp við nýja sól.
Ævi hallar, hár mitt er
héluhvítt sem vetrarsnær,
ást mín vakir yfir þér
ung og hlý, sem vorsins blær.
Lagasmiðir dragast eins og segull að ljóðum Tómasar
Guðmundssonar. Söngtríóið Heimir, Jónas og Vilborg
sungu „Við Vatnsmýrina“ eigi alls fyrir löngu. Hér
birtist þetta ljóð samkvæmt beiðni.
VIÐ VATNSMÝRINA
Ástfanginn blær í grænum garði svæfir
grösin, sem hljóðlát biðu sólarlagsins.
En niðri í mýri litla lóan æfir
lögin sín undir konsert morgundagsins.
Og úti fyrir hvíla höf og grandar,
og hljóðar öldur smáum bárum rugga.
Sem barn í djúpum blundi jörðin andar,
og borgin sefur rótt við opna glugga.
Og þögnin, þögnin hvíslar hálfum orðum. —
Hugurinn minnist söngs, sem löngu er dáinn.
Ó, sál mín, sál mín! Svona komu forðum
sumurin öll, sem horfin eru í bláinn. —
Ó, blóm, sem deyið! Björtu vökunætur,
sem bráðum hverfið inn í vetrarskuggann!
Hvers er að bíða? Hægt ég rís á fætur,
og hljóður dreg ég tjöldin fyrir gluggann.
424 Heima er bezt