Heima er bezt - 01.05.1977, Qupperneq 7

lands hálfu við hina samnorrænu Orðabók landbúnað-
arins, sem hefur verið í smíðum nú um sinn.
Þótt hér sé margt nefnt, mun fjarri lagi að fulltalið
sé. En þess munu fá dæmi, að Gísli hafi ekki haft ærinn
tíma til að sinna því, sem honum hefur verið falið, eða
hann hafi skotið til annarra skyldum sínum. Það hefur
fylgt honum, að á honum hafa legið bónbjargir af svo
f jarskyldum toga spunnar, að furðu gegnir. Til alls þessa
hefur hann haft ærinn tíma og jafnríka löngun til lið-
veislu og þó að fræðsluþránni ógleymdri. I því efni
man hann vel sína eigin fróðleiksþrá frá æskuárum.
Gísli hefur verið sískrifandi síðan hann lauk námi.
Helstu rit hans eru: Besætningerne pá Statens gárde,
Kbh. 1944, Kartaflan, Rvík 1947, margir þættir í
Fræðsluritum B. I., fjöldi greina í íslenskum, dönskum,
norskum og sænskum tímaritum, auk furðulegs fjölda
greina í Frey um hin fjarskyldustu efni.
Gísli hefur um langan aldur átt við vanheilsu að
stríða. A Danmerkurárunum lá hann langar og þungar
legur, t. d. full þrjú ár samfleytt. En veikindi hans hafa
aldrei náð að buga hann, enda aldrei beygt hann svo,
að honum hafi ekki tekist að koma því í höfn á tilsett-
um tíma, sem hans forsjá var falið. Hann hefur orðið
að vera langtímum saman undir læknishendi. Þrátt fyrir
þessa baráttu hans hefur unnist svo að störfum hans, að
fá dæmi munu þess, að Freyr hafi legið eftir, þótt rit-
stjórinn gengi ekki heill til skógar og fleira lægi fyrir
en ritstjórnin cin.
Þegar Gísli hvarf frá störfum í Danmörku 1945, lauk
Hansen Larsen, prófessor, sem Gísli vann lengst hjá,
miklu lofsorði í kveðjuhófi á starfshæfni hans og af-
köst og harmaði að þurfa að sjá honum á bak. Stóðu
honum þá ýmsar leiðir opnar til ævistarfs þar í landi.
En hann þráði hcim og það réði.
Gísli hefur hlotið margvíslegar sæmdir fyrir störf sín.
Hann hefur hlotið RDD og riddarakross hinnar íslensku
lbúöarhúsið var teiknað og innréttað með eigin höndum
fjölskyldunnar.
Thora Margrethe og Gísli Kristjánsson voru vtgð til hjónabands
árið 1931.
fálkaorðu. Hann hefur og hlotið heiðurspeninga frá
norskum og finnskum búnaðarsamtökum. Sýnir það
orðstír hans meðal grannþjóða vorra. Hann er og heið-
ursfélagi í Æðarræktarfélagi íslands, en hann er höfuð-
hvatamaður að stofnun þess og fyrsti formaður.
Eins og áður segir, átti Gísli langdvalir í sjúkrahús-
um á Danmerkurárum sínum, lengst á Ríkisspítalanum
í Kaupmannahöfn. Á þeim árum stundaði ung kona, —
Thora Margrethe — fædd Nielsen, f. 27. apr. 1910, —
þar hjúkrunarnám. Þau felldu hugi saman og giftust
1937. Hún stundaði hjúkrun til 1940 og er vafi, hvort
hann hefði lokið námi, ef hennar hefði ekki notið við.
Síðasta námsveturinn dvaldi hann að nokkru á spítala,
annars á heimili þeirra, en kom ekki á skólabekk fyrr en
að prófborðinu um vorið. Slík var aðstoð hennar þá.
Eftir að Thora lagði hjúkrunarstarfið niður, gegndi hún
eingöngn húsmóðurstörfum og ræður hér þekkt mál-
venja. En það segir ekki alltaf alla söguna, síst hér.
Þegar Gísli fluttist heim, gerðist þessi danska kona ís-
lensk húsmóðir á undraskömmum tíma, án þess þó að
fela uppruna sinn. Var þó hvorki hátt til lofts né vítt
til veggja þar sem hún réði. Þau fengu inni á efstu hæð
Heima er bezt 151