Heima er bezt - 01.06.1984, Blaðsíða 5

Heima er bezt - 01.06.1984, Blaðsíða 5
77/ vinstri: Snjólaug Sifcfúsdóttir og Bjarni Arason á Grýtubakka, föðurafi og amma Elínar. Að ofan: Grýtubakki. Til hœgri: Foreldrar Elínar, Ari Bjarnason og Sigríður Árnadóttir á Grvtubakka. — Eg er fædd 3. nóv. 1918 að Grýtubakka í Höfða- hverfi, S.-Þingeyjarsýslu. Ég átti góða æsku, þarna var fjölmennt heimili, þrjár kynslóðir samankomnar. Bjarni Arason og Snjólaug Sig- fúsdóttur voru föðurafi minn og amma, og hann talinn aðalbóndinn á Grýtubakka. Börn þeirra voru enn heima og faðir minn, sem var þeirra elstur, kom inn á heimilið með fjölskyldu okkar þegar hann giftist. Fljótlega held ég það hafi verið talið svo, að foreldrar mínir byggju á þriðjungn- um af jörðinni og við bjuggum þarna í baðstofuenda. Við höfðum sér máltíðir, en fólkið gekk mikið saman að verk- um og við börnin tilheyrðum eiginlega einni stórfjölskyldu. Þegar ég var krakki leit ég mikið upp til afa míns, fannst hann vita alla hluti. Hann var þá heilsulítill og þoldi ekki lengur að vinna erfiðisvinnu, en var fróður maður og greindur og hafði því ef til vill betra tækifæri til að segja okkur margt fróðlegt og skemmtilegt. Oft leiddi hann litlu börnin og talaði við þau. Seinna, þegar ég komst til meiri þroska, fór ég að meta ömmu mína ekki síður, því hún var mikil hæfileika- og dugnaðarkona. Um 1930 hófust kreppuárin og þá þrengdist nú efna- hagur fólks yfirleitt, og þótt heimili mitt væri sennilega talið í röð betri bújarða og efnahagur þar í betra lagi, þá varð fólk að vinna mikið og nýta alla hluti. Það var ótrúlega mikið og vel ástundað þá, miðað við það sem tíðkast nú á dögum. Ég held að Grýtubakki sé talinn frekar góð jörð og jafn- vel stórbýli á þeim árum. Það byggðist á flæðiengjum, sem nú er hætt að nýta. Umhverfið var því hagstætt og við höfðum allstórt bú, en þarna var margt fólk, sem þurfti að lifa á því sem jörðin gaf. Við vorum samtíða 7 systkini, og auk pabba og mömmu voru þarna líka föðurbræður mínir Sigfús og Jón, sem nú er nefndur Jón Bjarnason í Garðsvík, Margrét föðursystir min, kona sem hét Jóhanna og var í húsmennsku með son sinn og alltaf eitthvað af kaupafólki á sumrin, auk afa og ömmu. Ég man eftir gömlum brag sem hét „Tólf manns voru í heimili“, sem Sigfús orti, því hann var vel hagmæltur. Hann bjó seinna á Breiðavaði í Húnavatnssýslu. Bragurinn var oft fluttur og ég man úr honum nokkrar vísur, en þar átti hver heimilismaður að þekkja sína vísu. I vísunum um ömmu mína lýsir hann ýmsum sömu vandamálunum og húsmæður eru kannski að stríða við í dag, þótt önnur séu dottin úr sögunni. En vísurnar eru þannig: 1 búri og eldhúsi er frostreykur grár, par frýs sem á háfjallabrúnum og daga og vikur og ár eftir ár óðfluga minnkar í kúnum. Svörðurinn frosinn og kaffið er kalt, það kœm’út á einhverjum skrápnum. Og þó finnst mér taka út yfir allt, hve alltaf er stolið úr skápnum. Vísur afa míns voru svona: Klukkan er langt gengin yfir átta og enginn er kominn á fœtur, fólkið er ekki farið að hátta fyrr en um miðjar nœtur. I mínu ungdœmi annar var siður, allir þá komust í bœlin niður og skriðu svo árla um haga og hýsi og hýddu þá lötu með eini og hrísi. Heimaer bezt 185

x

Heima er bezt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heima er bezt
https://timarit.is/publication/380

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.