Heima er bezt - 01.06.1984, Qupperneq 28

Helga Sœmundsdóttir. Guðmundur Gottskálksson. Guðrún Þorláksdóttir. Þorlúkur Jón.sson og Vigdís Sœmundsdóttir.
5
Ég er fæddur á Bakka í Ölfusi 2. maí
1904. Faðir minn var Guðmundur
Gottskálksson, en móðir Helga
Sæmundsdóttir frá Vindheimum og
bjuggu þau á Bakka frá 1902 til 1917.
Þaðan fóru þau að Hrauni þegar þau
hættu búskap vegna heilsuleysis föður
núns og voru þar í tvö ár. Þá fara þau
að Bræðratungu í Stokkseyrarhreppi
og þaðan aftur 1920 að Hjalla í Ölfusi,
en þaðan til Þorlákshafnar. Þar dvelj-
ast þau þangað til faðir minn gerist
bústjóri á Þórustöðum og síðar
Kirkjuferju hjá Karli Olsen stórkaup-
manni í Reykjavík. Á Kirkjuferju tók
faðir minn þá ákvörðun að gerast
landnemi í Hveragerði og þar byggir
hann sér hús undir Brekkunni 1929,
sem hann kallar Varmahlíð. Hann er
fyrsti landneminn í Hveragerði sem
byggir sér þar íbúðarhús og stendur
það ennþá.
Þegar foreldrar mínir fluttu frá
Bræðratungu 1920, fór ég vinnumað-
ur að Dalbæ í Gaulverjabæjarhreppi
til Gissurar Grímssonar og Sigrúnar
Jónsdóttur. Árið eftir fór ég vinnu-
maður að Hrauni í Ölfusi, var þar til
1926, og næstu tvær vertíðir réri ég í
Þorlákshöfn hjá Jóni yngra, Jónssyni
frá Hlíðarenda, á báti sem hét „Litlu
verður vöggur feginn“. Síðan réri ég
nokkrar vertíðir hjá Páli Grímssyni á
„Farsæli", og var Páll prýðis formað-
ur. Vertíðina 1929 réri ég hjá Sæmundi
Þorlákssyni á Hrauni á „Víkingi“, og
var það hans fyrsta vertíð. Þá fengum
við 125 fiska til hlutar, sem var hæsti
hlutur í Þorlákshöfn þá vertíð, það
sást tæpast fiskur.
Ég kvæntist 1930, Guðrúnu Þor-
láksdóttur frá Hrauni og hófum við
búskap sama ár í Bakkárholtsparti, nú
Guðrún Gerður Sœ-
mundsdóttir, hjúkrunar-
kona í Kaupmannahöfn.
Helga Dís Sœmunds-
dóttir, kennari
í Reykja vik.
Brekka.
Sandhól í Bakkárholtshverfi. Við
eignuðumst þrjú börn, dreng sem við
misstum, tvítugan, og eigum tvær
dætur á lífi, aðra búsetta í Reykjavík,
hina í Kaupmannahöfn. Það voru
kreppuár og allt verðlaust. Það var
líka þessi óáran í fé, ormaveiki sem
var að drepa það niður. En svo kom
Dungalslyfið og það gerbreytti öllu.
En maður hafði bara ekkert upp úr
þessu og var alltaf að flækjast í burtu
til að snapa eftir vinnu. Var ég flesta
vetur í mjólkurflutningum yfir Hell-
isheiði fyrir Mjólkurbú Ölfusinga
með hesta og sleða þegar hún var ófær
bílum af snjó. Varð svo að taka vetr-
armann og var einar tvær vertíðir á
togara, hefði bara ekki lifað annars.
Ég hætti búskap í Bakkárholtsparti
vorið 1935, eftir vertíðina á „Jónasi
ráðherra“. Við fluttum til Hveragerðis
og byggðum okkur hús, skammt frá
húsi föður míns, og hét Brekka. Þá var
verið að byggja hlöðu og fjós á
Reykjum og vann ég við það um
sumarið. Guðjón A. Sigurðsson var
orðinn ráðsmaður þar og dreif þetta
áfram. Að vetrinum var ekkert að
gera, helvítis ósköp var þetta nú aumt
hérna fyrst. Annað árið sem ég var hér
hafði ég fjórtánhundruð krónur í
tekjur. Var þá í vegavinnu yfir sum-
arið og ekkert að gera þegar kom fram
á haustið. Fjósamaður hjá Guðjóni á
Reykjum var Sigsteinn Pálsson, síðar
bóndi á Blikastöðum og var ég feng-
inn til að mjólka með honum. Fór of-
an klukkan sex og upp að Reykjum til
að mjólka einar sex kýr og eins á
kvöldin og fékk fyrir það eina krónu á
dag. Guðjón þóttist svo bæta mér það
upp með því að ég fékk vinnu í gróð-
urhúsunum í sex tíma á dag og sjötíu
og fimm aura um tímann. Flann
borgaði ekki meira en hann þurfti
pilturinn sá.
Fjögur ár var ég í rörasteypu hjá
Teiti Eyjólfssyni, en seinustu seytján
árin vann ég í ullarþvottastöð Sam-
bands ísl. samvinnufélaga. Hætti að
vinna þar 1978, var orðinn slæmur í
fæti, fór í aðgerð og síðan hefur það
lagast. Ennþá á ég nokkrar kindur og
hest. Kemur fyrir að ég tek hest minn
og hnakk og rið hér inn á fjöllin.
Sœmundur
ú Grána.
208 Heima er bezt