Heima er bezt - 01.07.1988, Síða 37

Ég var bara smástrákur árið 1937, en man enn eftir at-
vinnuleysisástandi afa. Enginn hafði peninga til að borga
honum, og hann sagði að það væri engin framtíð í því að
stunda múrverk sem góðgerðarstarfsemi. Þess vegna
hangsaði hann mestan part úr degi í íbúðinni sinni fyrir
ofan járnvöruverslunina og hlustaði á útvarpið. Við hlust-
uðum öll þegar ekkert annað var við að vera, sem var oftast,
nema það vildi svo til að maður gengi í skóla eins og ég. Afi
hlustaði á allt — sápuóperur, veðurfréttir og spurninga-
þætti — nema þegar hann gat einhversstaðar nælt sér í
smáaur. Þá fóru þeir Fred frændi saman á bjórkrána í
hóteli Vilhjálms konungs.
Afi og amma komu frá gamla landinu löngu áður en ég
fæddist. Við komuna til Moose Jaw var aleiga þeirra
koffort með vinnufatnaði og 26 punda garðsleggja sem
nota átti til að koma upp girðingu og halda svikahröppum
frá landi afa. Svikahrappar voru Indíánar, írskir mótmæl-
endur, nautaþjófar og kapitalistar. í lestinni frá Montreal
horfði hann stöðugt út um gluggann á reykvagninum og
sagði við fjölskyldu sína:
„Hingað er ég kominn til að eignast land og kalla guð til
vitnis um að þeir skulu ekki plata mig“.
Hann hafði svarið þess eið að taka til ræktunar feiknar-
stórt land á óræktaðri sléttunni í Saskatchewan, jafnvel þó
hann hefði aldrei svo mikið sem tekið sér arfasköfu í hönd
áður en hann lagði upp frá Dublin.
Því var það svo, að þegar hann steig af lestinni á
C.P.R.stöðinni í Moose Jaw, var engu líkara en hann væri
að hugsa um að rífa hana niður og sá síðan í grunninn.
Klukkan var tvö að morgni og hann strunsaði fram og aftur
í anddyri stöðvarinnar í fínu ullarfötunum sínum og vest-
inu, teinréttur eins og áflogagjarn hani í hænsnastíu. Pabbi
minn og Fred frændi og Thecla frænka sátu á koffortinu og
amma suðaði í honum að fara nú og finna þeim íverustað.
(Það var ekki fyrr en seinna sem þau skildu að hann var
hræddur við að yfirgefa stöðina). Að lokum lét hann af
strunsinu nógu lengi til þess að fá burðarmann til að bera
koffortið á hótel neðar við götuna.
Næsta morgun fóru þau á skrifstofuna sem annaðist
úthlutun lands og tryggðu sér jörð, þar sem býlið átti að
risa. Siðan leigði afi sér hestvagn og fór með pabba og Fred
frænda til að skoða jarðnæðið sem þeir höfðu ferðast
kringum hálfan heiminn til að eignast. Amma og Thecla
frænka fengu fyrirmæli um að halda sig í hótelherberginu
og færa hinni heilögu guðsmóður þakkir fyrir lausnina.
Þær voru enn við bænagjörð þremur klukkutímum síðar
þegar afi kom æðandi inn í herbergið. Augnaráðið var
tryllingslegt og andlitið fölt og skjálfandi.
Heima er bezt 253