Heima er bezt - 01.06.1997, Blaðsíða 17

rýf
^ Vwegs-
ferðin, sem hófst með
Flugleiðaþotunni frá Kefla-
vík 19. júní og endaði hálf-
um mánuði síðar, er ekki
einungis söguleg vegna
hins fagra umhverfis, sem
við Hj alti Pálsson, saín-
vörður á Sauðárkróki,
ókum um í Renaultbílnum
góða, sem beið okkar við
Fornebuflugvöll í Osló,
heldur einnig góðviðrisins
er við nutum, meðan á
ferðinni stóð og hinnar
miklu gestrisni frændfólks
Hjalta á Gurskeyju,
skammt sunnan Álasunds.
En það er önnur saga.
Við áttum náttstaði í
Osló, Hamri, Lil-
lehammer, Lærdal í Sogni,
Loen, Geirangri og á Gur-
skeyju, sem áður er nefnd.
Á þessu ferðalagi gerðist
svo margt skemmtilegt,
sem seint mun gleymast
þeim er festir þessar línur
á blað.
Eitt er það þó, sem hvað
sterkast orkaði á undirrit-
aðan, en það var koman og
viðstaðan í Loen, innst í
Norðfirði í Firðafylki Nor-
egs. Þar er landslag eitt hið
hrikalegasta sem sést frá
ferðamannaslóðum í
Norður-Evrópu. Þar hafa á
þessari öld, tvisvar orðið
stórslys af skriðum er ollu
flóðöldu. í fyrra skiptið
Sárið í Ramnefjallinu við Loenvatn eftir skriðuna 1936,
er olli um 70 metra hárri flóðbylgju að talið er. Eins og
sést á myndinni hefur skriðan sjálf gróið og er þar nú
allmikill skógur.
Guðmundur Sæmundsson:
Loen
í Nord-
fjord
1905, hið síðara 1936.
Flóðaldan sópaði fjölda
húsa á brott og sökkti tveim
gufubátum er notaðir voru
til flutninga á Loenvatni. í
fyrra sinnið fórst 61 maður,
en 73 í hið síðara. Þeir sem
af komust og afkomendur
þeirra, hafa reist þarna
byggð á ný, þó að skriðu-
hættan vofi alltaf yfir.
Upp af Lodalnum blasir
Jóstadalsjökullinn (Jo-
stedalsbreen), niesti jökull
Noregs, við augum ferða-
mannsins.
Það er undarleg tilfinning
að sitja á verönd gististaðar-
ins Loensenter, og horfa
yfir grænt, dulúðugt vatnið
meðan sól rann á fjöll, þar
sem tindar þeirra gnæfa í
um tvö þúsund metra hæð
yfir vatnsborðinu. Skammt
hér frá, við botn Loensfjarð-
ar, er eitt stærsta ferða-
mannahótel Noregs, Alex-
andra, sem hefur innan
veggja sinna yfir fjögur
hundruð herbergi og er að
stofni til frá ofanverðri 19.
öld. Þá þegar voru erlendir
ferðamenn farnir að venja
komur sínar með skemmti-
ferðaskipum til Loen og
fleiri norskra fjarða, vegna
sérstæðrar náttúrufegurðar.
Þegar bregða skal upp
einni skyndimynd frá þess-
um stað, er úr vöndu að
ráða til hverrar eigi helst að
Heimaerbezt 217