Heima er bezt - 01.06.1997, Blaðsíða 28

„Þú hefðir komist upp á lag með
að stjórna karlinum ef þú hefðir byrj-
að á því nógu snemma, eða tekið það
í tíma, svo mikið mun honum hafa
þótt til þín koma,“ sagði Guðný. „En
það er of seint að sjá það nú, og
svona er það, að glappaskotin ganga
svo til enn, í mannlegri umgengni.“
Úlfur kaupmaður, sem hér er rætt
um, átti stóra verslun og hafði margt
fólk í vinnu, bæði utan heimilis og
innan. Það var siður hans að bjóða
starfsfólki hússins með sér til kvöld-
verðar á jóladagsvköld. Lét hann þá
fara vel um fólkið, eftir því sem föng
voru á. Var hann þá hrókur alls fagn-
aðar, sagði sögur og lék á als oddi.
Þegar hann var ungur maður, starf-
aði hann sem sölumaður í Danmörku
og Noregi. Tíðrætt varð honum þá
um atburð einn, sem gerðist þegar
hann dvaldi í Noregi. Hann leigði þá
hjá öldruðum hjónum og hafði mat
hjá þeim, þegar hann starfaði þar í
grenndinni.
Eitt kvöldið, þegar hann var ekki
heima, þá kemur þangað stúlka með
barn á handleggnum og hún spyr
hvort þar sé ekki til heimilis íslend-
ingur, sem heiti Úlfur Úlfsson og sé
sölumaður.
„Jú, jú,“ sögðu hjónin, „hann á
heima hérna, en hann er því miður
ekki við eins og er, en hann borðar
hjá okkur þegar hann kemur heim.“
Segir konan þá að þau séu trúlofuð
og hann eigi barnið sem hún haldi á
á handleggnum. Hann hafi lofað sér
því að koma og hjálpa henni, en nú
hafi hún ekki séð hann í tvo mánuði.
Þau segja henni þá að hann muni
koma heim klukkan níu þetta kvöld.
Hún skuli þá koma aftur, því hann
verði þá allavega kominn.
Fer þá stúlkan og Úlfur kemur
heim.
Hjónin segja þá að hann fari ekkert
að heiman, stúlkan sé væntanleg og
hann verði að standa fyrir máli sínu.
Ef það reynist svo að hann sé svona
mikið skítmenni, þá verði hann að
fara úr þeirra húsum og hafi þar ekk-
ert lengur að gera.
Svo var ekki meira rætt um það að
sinni. En stúlkan kom aftur á tilsett-
um tíma um kvöldið. Úlfur biður þá
hjónin að vera viðstödd samtal
þeirra, sem og þau gerðu.
„Og þetta er nú maðurinn, sem þú
ert að spyrja eftir,“ segja þau við
stúlkuna þegar Úlfur kom fram.
„Úlfur Úlfsson sölumaður, sem hér
stendur.“
En þá hrópar stúlkan upp yfir sig:
„Þennan mann hef ég aldrei séð,
hvað þá meira!!“
Lá það því ljóst fyrir að einhver,
sem þekkti til hans og vissi hvar
hann var, hafði notað nafn hans,
Úlfúr vissi svo aldrei neitt frekar
um stúlkuna eða hvað um hana varð.
En honum var atburður þessi alla
jafna mjög minnisstæður og ritjaði
hann oft upp.
Heslihnetu- og ávaxtaterta
Deig:
150 g hveiti
örlítið salt
250 g heslihnetur, malaðar
125 g sykur
125 g smjör, mýkt
1 eggjarauða
Fylling:
2 1/2 dl rjómi, þeyttur
1 ferskur ananas, afhýddur,
kjarnaður og sneiddur.
botna, um 20 sm í þvermál.
Setjið botnana á bökunarplöt-
ur. Pikkið með gaffli og skerið
einn í 8 hluta. Bakið í 190°C
heitum ofni í 10 mínútur, eða
þar til botnamir eru orðnir
gullinbrúnir. Losið skorna
botninn í sundur og kælið.
Setjið einn botn á disk og
dreifið yfir lagi af ijóma. Setj-
ið helminginn af ananasinum
yfir og leggið annan botn ofan
á. Dreifið rjóma yfir.
Skreytið með því sem eftir er
af rjómanum. Sprautið 8 rákir
út frá miðju, raðið sneiðunum
úr þriðja botninum þar á milli og
skreytið með afganginum af ananas-
inum. Skreytið að lokurn með
rjómarósum.
Handa 8
Sigtið hveiti og salt á borð,
búið til holu í miðju og setjið
þar í heslihnetur, sykur, smjör og
eggjarauðu. Blandið lauslega saman
með fingrum í mjúkt deig. Breiðið
yfir og kælið í 1 klst.
Skiptið í 3 jafna hluta. Fletjið út
hvern hluta og klæðið með þrjá lausa
228 Heima er bezt