Heima er bezt - 01.06.1997, Síða 35

_ Heldurðu að leigupeningar þeirra
klingi eitthvað verr en annarra? spyr
hún á móti.
- Ef þeir klingja þá nokkurn tílman,
Petrína.
- Ekki finnst mér nú stórmannlegt
Agata, að hafa ffammi svona getsakir
um fólk að ósekju.
- Jæja, verði ykkur að góðu, sama er
mér. Eg var nýlega með saumaklúbb á
heimili minu, þar sem gert var fínt
grín að því að nýi presturinn væri bú-
inn að „ffelsa“ Bóas Jensen og hann
virtist ekki lengur höndla í „Rikinu,“
fengi engar póstsendingar að sunnan
þótt gamlir félagar fengju þær að
vanda. Heyrið þið ekki haleljúasöng af
effi hæðinni?
Petrína lítur fast á mágkonu sína:
- Presturinn „ifelsar“ engan, Agata,
ekki heldur þú eða ég. Það gerir hann
einn, sem dó á krossi fyrir synduga
menn. En köllun prestsins er að flytja
okkur fagnaðarboðskapinn um hjálp-
ræði hans og nýi presturinn rækir þá
köllun sína eins og honum ber. Mikil
hlýtur sú andans fátækt að vera í þess-
um saumaklúbbi, sem þú tilheyrir, ef
þið hafið ekkert annað til að gamna
ykkur við en hæðast að slíkum mál-
um. En til að auðga þig ögn af
skemmtiefni fýrir næsta saumaklúbbs-
fund, skal ég upplýsa þig um að að
séra Grímkell kemur vikulega heim til
Bóasar Jensen, og hefur samverustund
með honumog fjölskyldu hans, þar
sem fram fer biblíuffæðsla og það er
einnig til ffásagnar að vð hjónin njót-
um góðs af og sækjum þessar ffæðslu-
stundir á efri hæðinni, okkur til upp-
byggingar og ómældrar blessunar.
Vonandi verða slíkar ffæðslustundir
fastur liður í safnaðarstarfi Súlnavogs-
kirkju áður en langt um líður. Og hver
veit nema þið í saumaklúbbnum finn-
ið ykkur einhvem tíma eiga erindi
þangað.
- Naumast að þið eruð hrifin af
þessum nýja presti. Hann skyldi þó
ekki hafa fengið leigða efri hæðina hjá
ykkur fyrir Bóas Jensen?
- Ó, jú, Agata. Nýi presturinn sá
það, sem þú, formaður barnaverndar-
nefndar hefúr séð og vitað lengi, að
börn bóasar jensen hírðust í niðurgraf-
inni kjallaraholu, sem naumast hefúr
getað talist íbúðarhæf, en látið þig
engu varða. Séra Grímkell á heiðurinn
af því að þessi nauðstadda fjölskylda
býr nú í mannsæmandi húsnæði.
Agata hriðir ekki um að svara þess-
ari síðustu ádrepu. Henni þykir nóg
komið. Hún hefúr greitt vaming sinn,
þrífúr innkaupapokana og snarast til
dyra.
- Far vel, mágkona, kallar Petrína
glettnislega á eftir henni en fær ekkert
svar og útidyrahurð kaupfélagsins fell-
ur þungt að stöfúm.
Petrína kemst nú loks að. Hún gerir
upp reikninga sína í snatri og hverfúr á
braut.
Lísa varpar öndinni létt. Þetta er
ekki í fyrsta skipti sem þær mágkonur
leiða saman hesta sína við afgreiðslu-
borðið í kaupfélaginu og hún hafl
gaman af. Alltaf skal Agata hefja orra-
hríðina en Petrína eiga síðasta orðið,
hugsar hún og bíður næsta viðskipta-
vinar.
Tjáskipti þeirra mágkvennanna hafa
ekki farið framhjá Glóeyju Mjöll og
henni er bmgðið. Hún fagnaði að
sjálfsögðu þeirri ffétt að fjölskylda
Bóasar Jensen væri flutt úr lélegri
kjallaraíbúð í mannsæmandi húsnæði
og á hve stórkostlegan hátt séra Grím-
kell hefúr, þegar allt kemur til alls,
staðið við það, sem hann hét henni á
skrifstofú sinni síðast liðinn vetur.
Nei, hannhefúr sannarlega ekki brugð-
ist trausti hennar, effir ffásögn Petrínu
á Upplöndum að dæma, einungis farið
aðra leið en hún gerði að tillögu sinni.
Þetta, að fara heim til skjólstæðings-
ins, sjá með eigin augum aðstæður
hans og ræða við hann í einrúmi, hefur
án efa skilað mikið meiri árangri en
ffæðsla á fjöldasamkomu hefði getað
gert og það hefúr séra grímkell
ályktað af visku sinni og kennimann-
legri reynslu. En hvemig átti hún að
vita þessa ffamvindu málsins, þar sem
enginn sagði henni neitt? Bergrós litla
hefúr verið þögul eins og gröfin um
einkamál fjölskyldunnar og henni kom
heldur ekki til hugar að spyrja bamið
neins hvað þessu við kom. Hún fann
töluverða breytingu á telpunni til hins
betra, eftir að hún hafði tekið nám
hennar alfarið í eigin hendur og þaðfór
að skila árangri öllum vonum vramar.
Hún hugði að sú velgengni stafaði ein-
göngu af þessu breytta fyrirkomulagi,
ásamt kjamgóðum veitingum fni
Lenu, en þama hefúr eflaust fleira
komið til og það, sem ætti að verða
varanlegt. Hún er bæði þakklát og
glöð yfir slíkum tíðindum en ekki að
sama skapi sátt við eigin gjörning. Það
er ofur einfalt að vera vimr eftir á.
Hún hefði betur gert að kynna sér ögn
staðreyndir, áður en hún felldi þann
stóra dóm yfir séra Grímkeli, að hann
hefði með öllu bmgðist trausti hennar
í þessu mikilvæga máli, sem brann
henni á hjarta og jafnffamt vanrækt
eigin köllun. Hefði hún hafhað bón-
orði séra Grímkels á síðast liðnu
kvöldi, ef hún hefði þá vitað allan
sannleikann í þessu máli? Að minnsta
kosti ekki á þeim forsendum sem hún
gerði, að þau ættu ekki samleið. Eftir
þenan morgun veit hún betur. En hún
ætlar ekki að biðja hann afsökunar á
þessari höfnun sinni, sem slíkri, held-
ur þeim hörmulega gjömingi að hafa
haft hann svo ómaklega fyrir rangri
sök, sem raun er á orðin. Það særir
sómatilfinningu hennar mjög djúpt og
ef til vill fleiri kenndir í litrófi sálar.
Nú skilur hún brosið, sem lék um and-
lit séra Grímkels um leið og hann
hvarf ffam úr kennslustofúnni að lok-
inni höfnun hennar. Það var hann, sem
fór með pálmann í höndunum af þeim
samfúndi.
Þann tíma, sem orðaskipti þeirra
mágkvennanna flugu um sali, gekk
henni hægt með innkaupin. Hún snýr
sér nú rösklega að höndluninni og lýk-
ur henni í skyndi. Viðskiptavinir em
teknir að streyma inn í kaupfélagið,
hver af öðmm, og brátt stefnir í ös.
Glóey Mjöll hraðar sér að afgreiðslu-
borðinu til Lísu og greiðir vörur sínar.
Hún vill komast sem fyrst heim í
leiguherbergi sitt, þar sem kærkomin
einvera bíður hennar. Að morgni
næsta dags liggur svo leiðin til kveðju-
athafnar og skólaslita...
* * *
Heima er bezt 235