Heima er bezt - 01.01.1999, Side 16

Hann var alltaf að gjóa
augunum og ég sagði
Petru litlu, sem var með
mér, að við skyldum
skoða í skápinn þegar
þau væru farin. Það pass-
aði til, við sáum strax að
það vantaði ansi sérstak-
an stein; steingerving. Við
ætluðum svo sem ekkert
að gera með þetta en það
kom strax önnur rúta og
við sögðum bílstjóranum
frá þessu. Hann þekkti bíl-
stjórann á hinni rútunni
og hringdi strax. Við báð-
um hann að gera ekkert
mál úr þessu en bílstjór-
inn í hinni rútunni var
ekki fyrr búinn að nefna
það að við söknuðum
steins en maðurinn gaf sig
fram og sagði að strákur-
inn hefði tekið steininn.
Þau skyldu steininn eftir á
hótelinu á Djúpvogi og
við sóttum hann þangað.
En maðurinn var svo sér-
stakur í framkomu að ég veitti honum athygli. Svo vilja
margir kaupa steina og spyrja hvað þeir þurfi að bjóða
en það er ekkert til sölu, nema smásteinamir, sem við
höfum sérstaklega til þess. Ekkert annað er falt hér,
sama hvað er boðið.
Aðgangseyrir
Það kemur fyrir að fólk snýr frekar frá en að borga að-
gangseyri. Hér kom einu sinni rúta með útlendingum
og einn kom inn og fór að spjalla við okkur. Stelpurnar
sögðu honum að hann þyrfti að greiða aðgangseyri,
sem var þá hundrað eða hundrað og frmmtíu krónur.
Hann spurði, alveg hneykslaður, hvort hann ætti að
borga fyrir að skoða grjót. Svo fór hann aftur í bílinn og
ræddi við félaga sína og þau settu stiga við bílinn og
klifruðu upp á þak. Þaðan tóku þau myndir af húsinu
og garðinum eins og þau gátu og af okkur, þar sem við
sátum hér í sólbaði. Áður en þau fóru tóku þau svo möl
í hendumar og fleygðu í áttina til okkar. En þetta er al-
gjör undantekning.
Hin hliðin
Svo kom hér fólk frá Sviss nokkur sumur í röð. Þau
vom margbúin að tala um að ég ætti að koma í heim-
sókn til þeirra til Sviss. Eitt kvöldið að haustlagi, hringdi
svo konan og sagðist vera búin að panta farseðil, nú
komi ég bara og þau taki á móti mér. Ég sagði krökkun-
um að ég ætlaði bara að skella mér, mállaus og alls-
laus. Það stóð allt eins
og stafur á bók og
þau léku við mig í
heilan mánuð. Þetta
fólk átti sumarhús
uppi fjallshlíð og við
fómm næstum dag-
lega í bíltúr eða
gönguferð. Þetta var
alveg rosalega
skemmtilegt og auð-
vitað alveg ótrúlegt.
Kraftur í stein-
unum
Ég verð sjálf ekki vör
við neinn kraft í stein-
unum, nema auðvit-
að það að ég er mjög
hraust. Ég stunda jú
bæði fjallgöngur og
lyftingar. En það kem-
ur hingað fólk, sem
verður fyrir alls konar
áhrifum. Hér kom
stúlka, sem var ein á
ferð. Við sátum inni í
eldhúsi og heyrðum
gengið um og heyrðum svo þessa ungu stúlku fara að
hlæja. Okkur heyrðist hún skellihlæja en þá lagðist hún
upp við dyrastafinn og hágrét svo tárin mnnu niður
kinnarnar á henni. Þetta hafði svona mikil áhrif á
hana. Hún fór svo hér upp í garð og við færðum henni
kaffi. Eftir það jafnaði hún sig alveg og var hér mikinn
part úr degi, alveg óskaplega hrifin.
Uppáhaldið
Ég á marga uppáhaldssteina í þessu safni. Hér inni er
t.d. töluvert stór silfurbergssteinn. Einn daginn, þegar ég
var að vinna í frystihúsinu, kom ég út að loknum
vinnudegi um fimmleytið, í rosalega góðu veðri. Ég fór
á bílnum mínum hér inn með ströndinni og fór niður í
fjöm eins og ég geri svo oft. Þar fór ég í bás, sem ég
hafði oft komið í áður og aldrei fundið stein en í þetta
skiptið lá hann þama og beið eftir mér. Það var alveg
ótrúlega góður fundur. Ég hef líka alltaf verið hrifin af
jaspisnum, hann er svo fallegur á litinn. Hinsvegar veit
ég að það em til svo margir jaspissteinar, að ég ætti ekki
að hafa hann í sérstöku uppáhaldi. Geislasteinamir em
sjálfsagt merkilegastir og vandfundnastir og ég á
nokkra mjög fallega
Kraflyftingar
Fyrir stuttu kom ég heim með sextán kílóa bergkristal
og bar hann sjálf heim. Þetta er bergkristall. Ég held ég
hafi hann bara svona. Ef ég tek hann í sundur get ég
Með barnabarn í fanginu.
12 Heima er bezt