Æskan - 01.12.1941, Qupperneq 13

Jólablað Æskunnar 1941
sagði sú litla. „Klétturinn er höllin mín.“ — Nú
benti hún Ásu Stínu á svolitla glufu í klettinum.
Hún var rétt málulega stór til þess að fuglsungi
gæti skriðið inn í hana. En litla stúlkan blés bara
á Ásu Stínu, og varð hún þá á augábragði jafn-
lítil og litla stúlkan sjálf. Síðan fóru þær inn í hol-
una og komu inn i mjög einkennilegan sal. Þar
var liátt undir loft, eins og í kirkju, en salurinn
var alveg gluggalaus. Meðfram veggjunum voru
ljósker úr grænum laufblöðum, og innst i salnum
var dálítið hásæti, þakið fagurgrænum mosa.
„Velkomin i höll mína, Ása Stína! Eg heiti
Dúnmjúk Lauflétt. Viltu vera kyrr lijá mér og
koma í einhvern leik við mig?“
Það vildi Ása Stína gjarna. En liún mátti ó-
mögulega vera að þvi. Hún varð að finna Svarta-
Sigga.
Dúnmjúk Lauflétt kinnkaði kolli.
„Þú hugsar meira um aðra en sjálfa þig, og það
er rétt og eins og það á að vera,“ sagði hún. „Eg
skal lána þér flugvélina mína. En fyrst verð eg að
vekja flugmanninn.“
Dúnmjúk Lauflétt tók í höndina á Ásu Stínu
og leiddi liana með sér. — Hún opnaði dyr inni í
klettinum, og þarna lá stigi í ótal hlykkjum. Þær
fóru fram lijó mörgum sölum og herbergjum. í
einum salnum sváfu fjölda margar lirfur vetrar-
svefni sínum, annar salur var galtómur. Það var
ótrúlega margt að sjá i höllinni, sem oflangt vrði
upp að telja. En loks komu þær að lítilli burð, sem
öll var klædd mjúkum, grænum mosa og ljós-
rauðu lambagrasi. Dúnmjúk Lauflétt drap þar á
dyr og hrópaði:
„Blómálfur, sem blundar rótt,
bið eg þér, að vakna skjótt.
Fljúga þarf eg fjöllin á,
flýttu þér, það liggur á!“
Þá beyrðist einhver rumska inni í herberginu,
geispa og tevgja sig, svo að það skrjáfaði í rúminu
bans. Síðan var kveðið með hálf syfjulegum mál-
rómi:
„Enn er allt þakið ís og' snjó,
enginn blómálfur vakir þá,
sofa þeir vært, unz sólin Iilý
sumarið kallar lieim á ný.“
„En þú verður að koma,“ sagði Dúnmjúk Lauf-
létt. „Siggi svarti situr á snjófönn uppi á Háafelli
og grætur. Og Ása Stína brúðumamma er komin
til þess að leita að honum.“
Þá andvarpaði blómálfurinn inni í herberginu
sínu. Mosaburðinni var lokið upp, og þarna stóð
hann í fagurgrænni treyju með græna l'lughúfu á
liöfði.
„Velkominn, Grænklæddur blómálfur!“ sagði
Dúnmjúk Lauflétt.
„Nú er eg koininn, Ása Stína,
allt geri eg fyrir krakkana þína.“
Síðan lauk bann upp öðrum dyrum. Og þarna
stóð allra fallegasta flugvél með vængi úr kóngu-
lóarvef og allt eftir þvi. Þau stigu inn i bana öll
þrjú. Og síðan svifu þau af stað, hátt upp til
skýja. Fyrir neðan þau lá Staður eins og svolitill
dökkur depill. En framundan blasti Háafellstind-
133