Æskan - 01.12.1941, Blaðsíða 23

Jólablað Æskunnar 1941
Betlehem.
Útdráttur úr ferðasngu eftir F. Böök, sænskan
prófessor. — Aðalsteinn Sigmundsson þýddi.
Það eru ekki nema tíu kílómetrar frá Jerú-
salem til Betlehem, borgar Davíðs. Leiðin liggur í
hásuður — sami vegur og Davíð fór, þegar liann
hélt til .Terúsalem í fararbroddi herskara sinna,
frá aðsetri sínu í Hebron, til þess að vinna borg-
ina af Jebuseum. En nú eru úlfaldarnir að víkja
fyrir bilum af veginum. Betlehem raunveruleikans
skortir mikið á að hafa yfir sér sama ljúfa ljóm-
ann og sama horg guðspjallanna og helgisögunnar
hefir. Þó blikar liún hvít og fögur uppi á liæðar-
kollinum sínum. f nærsýn reynist hún ósköp livers-
dagsleg Austurlandaborg, og dýrðarljóminn er
vandfundinn. Okkur finnst það einkennilegt, þeg-
ar okkur er sýnt haglendið, þar sem fjárhirðarnir
vöktu yfir lijörð sinni og gættu hennar fyrir villi-
dýrum, eftir því sem Lúkas guðspjallamaður segir
frá. Aldagömul munnmæli tilgreina staðinn. Þau
eru ósönnuð, en við finnum það ósjálfrátt, að ef
það hefir ekki verið þarna, þá hefir það verið i
næsta nágrenni. Og okkur verður hátíð í huga, er
við rennum augum um hæðadrögin kringum
Betlehem.
Fæðingarkirkjan er fögur og hrífur ferðamann-
inn. Litið ber á kirkjunni að utan sóð, því að bún
er umkringd þremur klaustrum: rómversk-ka-
þólsku, grísk-kaþólsku og armensku. Jústínus písl-
arvottur tilgreinir staðinn þegar á annarri öld, og
Órigenes kirkjufaðir segir, að „i Betlehem sýna
menn hellinn, þar sem Hann fæddist, og jötuna í
hellinum.“
Einfaldur kirkjusalurinn, með bera veggi, ó-
falda trésúð og háar, rauðar kalksteinssúlur, er
ellilegur og hátíðlegur. Hér var Baldvin konungur
að Jerúsalein krýndur á jóladaginn 1101, og hér
hafa riddarar hinnar heilögu grafar beygt kné sín
að gólfhellunum. Gylling og viðhöfn, tiglaskraut
og myndaprýði má allt lieita máð og horfið, en við
það öðlast Fæðingarkirkjan einmitt fátæklegan
einfaldleik guðspjallanna. Það er raunar vitað, að
sumar tiglamyndirnar sýndu vitringana þrjá og
tilbeiðslu þeirra, og að einn þeirra var sýndur i
persneskum klæðum. Þegar Persar unnu landið
undir sig 614, og Betlebem þar með, þá bjargaði
þessi mynd kirkjunni frá eyðingu. Hún minnti
bina harðsvíruðu hermenn á heimaland þeirra.
Hellishvelfingin er undir kirkjukórnum. Hefir
hellirinn verið stækkaður, veggir lians klæddir
marmara, og þar er fullt af lörnpum, dýrlinga-
myndum og skrauti. Sjálfur fæðingai'staðurinn er
merktur með silfurstjörnu, og kring um liana er
letrað: Hic de uirgine Mai'ia Jesus Christus natus
est. Hér er Jesús Kristur fæddur af Maríu mey.
Yfir þessu logar á 15 silfurlömpum nótt og nýtan
dag. Þetta snertir og hrifur ráðvanda pílagrima.
fram annan hramminn. En þegar Jói gerði sig
ekkert liklegan til að nálgast hann, því að kjarlc-
urinn var nú ennþá ekki um of, þá skildi bangsi
það svo, að hann yrði eitthvað til bitans að vinna,
hann yrði að leika einhverja vandasaina og
skemmtilega list. Hann krosslagði lirammana á
bringunni nokkur augnablik, og sat, eins og hann
væri að hugsa sig um. Svo umlaði liann eitthvað,
stakk trýninu jnilli jirammanna, setti undir sig
hausinn, alveg niður á gólf. Svo reisti hann upp
afturendann, hægt og hátíðlega, þangað til liann
stóð á liöfði, teinréttur eins og æfður fimleika-
maður. Svona stóð hann góða stund og lireyfðist
ekki. Svo lét liann baklilutann síga, hægt og hægt,
reis upp og settist á rassinn, og leit spyrjandi á
piltana, einn af öðrum, eins og liann vildi segja:
„Var þetla ekki nógu gott hjá mér? Fæ eg nú
bitann?“
Piltarnir ætluðu alveg að ærast af lirifningu.
„Fáðu honum bitann, .Tói! Flýttu þér! Þú hefðir
sjálfur ekki getað staðið svona vel á hausnum!“
Jói rétti nú bitann fram, og bangsi tók við, of-
boð bæversklega, nærri því teprulega, labbaði
með hann út i liorn og settist þar og át hann. Svo
kom liann aftur til .Tóa og sleikti út um. Jói sólti
nýjan bita, og bangsi vann til lians með því að
standa á afturlöppunum, vagga stóra skrokknum
og snúast í liring. Það átti að heita dans.
Svona gekk aftur og aftur, hann fekk nýja og
nýja bita og sýndi nýjar og nýjar listir. —
143