Æskan - 01.01.1955, Blaðsíða 23

ÆSKAN
Ríkisprentsmiájan
Gutenberg
Reykjavik - Þingholtsstræti 6
Pósthólf 164
Sfmar (3 línur) 2583, 3071, 3471
Prentu n
Bókba nd
P a p p í r
Vönduá vinna ♦ Greiá viðskipti
Tímaritið SAMTÍÐfN
flytur framhaldssögur, smásögur, brááfyndnar skopsögur,
ævisögur heimsfraegra manna, getraunir, samtalsþætti,
bridgeþætti, frægar ástarjátningar, úrvalsgreinar, bæái
frumsamdar og þýddar úr erlendum tímaritum, kvenna-
þætti meá tízkunýjungum og hollrááum viá vandamálum
í einkalífi fólks, forustugreinar um menningar- og athafna-
mál líáandi stundar o. m. fl.
10 hefti ár/ega fyrir aðeins 35 kr.
Nýir áskrifendur fá einn eldri árgang í kaupbæti.
Póstsendiá í dag meáfylgjandi pöntun:
Ég undirrit óska að gerast áskrifandi að
SAMTÍÐINNI og sendi hér með árgjaldið, 35 kr.
Na fn .....
Heimili ..................................
Utanáskrift okkar er :
SAMTÍÐIN. Pðsthðlf 75, Reykjavík.
Hólar. Það voru fjórir nólar á túninu,
og litla stúlkan, sem liét Ása, mátti
leika sér á túninu eins og hún vildi,
en aðeins á þremur hólunum.Ástœrsta
hólinn mátti hún ekki korna, þvi að
þau álög hvildu á lionum, að sá, sem
kæmi alveg að lionum, myndi hverfa
inn i hann og aldrei koinast til manna-
hyggða upp frá því.
Og nú var Ása litla að Ieika sér á
túninu. Hún var orðin leið á að leika
sér alltaf á sömu hólunum. Hana lang-
aði ósköp mikið, þó að ekki væri nema
að ganga i kringum stóra hólinn.
Ása vissi, að allir voru úti á engj-
um, og nú hugsaði liún með sér, hvort
það mundi nú gera nokkuð til, þótt
hún athugaði stóra hólinn dálitið. Hún
ætlaði ekkert að fara upp á hann, og
það þurfti enginn að vita það. Jú, hún
ákveður nú að fara.
Nú er hún komin að hólnum, og
'henni fannst Iiann fjarska fallegur. Á
honum uxu lauftré og þyrnirunnar,
sóleyjar, rósir og mörg önnur fjarska
falleg blóm. Og nú greip hana sterk
löngun lil þess að gefa mömmu sinni
svolítinn blómvönd. Hún hugsaði um,
hvort það gerði nokkuð til, þó að hún
tíndi nokkur hlóm af liólnum. Og liún
klifraði yfir girðinguna, en hóllinn
var afgirtur.
En um leið og hún hafði gengið
fjögur skref að hólnum, þá vissi hún
ekki fyrr en hún var komin í fallegan
garð. Svo fallegur var hann, að hún
hafði aldrei séð svona fallegan garð.
Aldintrén svignuðu undir ávöxtunum,
og Ásu fannst rósirnar og öll blómin
hlæja framan í sig. í miðjum garðin-
um stóð stórt og fallegt hús, og nú fór
Ása að horfa á það. Og þegar hún var
búin að horfa á það dáiitla stund, þá
opnast dyrnar, og fjarska fögur kona
kemur út i dyrnar. Hún var klædd i
skartklæði, isaumuð gulli og silfri, en
Ása litla, sem var óvön þessari dýrð,
fékk ofbirtu i augun af geislaflóðinu,
sem lék um liana.
Nú tólc konan til máls og spurði Ásu,
hvort lnin vildi ekki eiga heirna i
jiessu húsi. „Þú mátt leika þér í þess-
um garði og horða ávexti af trjánum
eins og þú vilt og klæðast i skartklæði
eins og ég,“ sagði álfkonan. Nú var
Ása algerlega búin að gleyma sér i
allri þessari dýrð, svo að hún játti þvi
og fylgdist með álflconunni.
En þegar hún var búin að vera jiar
í átta daga, þá fór lienni að leiðast.
Hún sagði álfkonunni frá því, en hún
vildi lielzt ekki leyfa henni að fara
heim. Nú fór Ásu að leiðast svo mikið,
að liún var háskælandi allan daginn,
þá fór álfkonan að verða óþolinmóð
og sagðist fara með hana heim eftir
tvo daga. Þá lét Ása liuggast.
Nú voru liðnir tveir dagar, og Ása
var aftur orðin vonlaus, en að kvöldi
annars dags kemur álfkonan til Ásu
og gefur henni hálsmen eitt úr skira
gulli og segir henni, að þetta sé gæfu-
gripur og að gæfan muni fylgja henni,
meðan hún beri þetta men á sér, og
nú skuli hún fara að sofa.
En um morguninn, þegar hún vakn-
aði, þá lá hún i rúminu sinu heima
hjá pabba og mömmu. Allir voru
fjarska fegnir að sjá hana. Það var
búið að leita hennar i marga daga, og
allir héldu, að hún væri dáin.
Svo varð Ása litla að segja upp alla
söguna, og hún ætlaði aldrei að
óhlýðnast niömmu oftar.
Þuriður Gunnarsdóttir.
19