Æskan - 01.01.1969, Qupperneq 67

r ai!iiiii!iiia'iiiiaii!iiii:Miiiiiiii:Mi!iiiiiiiailiiiiiiiiiaiiai;aiii!iiii!.iiiiriiiiiiiaiiii:iiiiiiiiii!ii!iii;Biiiiiaiiiiiii.iiiiiiii:ii'DiiMiiii!iitaiiaiiiuiiiiuiiiBhani"i'it' ■-jt.i, ■••Bt«i:iii>a>*ii<.it>aitCitliiiiiRiiliiiuauai.i «•
BJÖSSI BOLLA
Teikningar: J. R. Nilssen. — Texti: Johannes Farestveit.
1. Það eru votir karlar, sem koma frá
læknum yfir cngið upp á þjóðveginn.
Þeir liafa ekki gengið lengi, þegar þeir
koma auga á cinhverja þúst framundan
upp við hæð, handan vegarins. „Getur
lietta verið lcofi eða cinhver manna-
byggð?“ segir Þrándur og stanzar við.
Þeir koma nær og sjá, að þetta, sem
þeir héldu vera kofa, er draslhaugur
með stórum kössum og alls konar rusli
ægir þar saman. — 2. Þeir fara nú nð
róta til í draslinu og þar kennir margra
grasa. Auk kassanna eru rúmdýnur,
ryðgaðar fötur og tómar flöslsur. Allt i
einu fer Bjössi að blístra. „Hvað er
hér?“ Já, ekki ber á öðru, það sem Bjössi
dregur fram er gamall frakki, slitinn,
en þó vel nothæfur. — 3. Bjössi hristir
rykið úr frakkanum og lætur eins og
hann sé fyrir framan spegil, er hann
klæðir sig í hann. „Ja, sko það vantar
ekki einu sinn á liann linappana," segir
hann ánægður. „Ertu orðinn alveg vit-
laus?“ tautar Þrándur, er hann sér
hvernig Bjössi lætur. „Ætlar þú að gera
þig að fifli? Ég geng ekki með þér
svona til fara.“ „Allt er betra en að
skjálfa af kulda,“ anzar Bjössi hinn
ánægðasti. — 4. Þeir halda nú aftur af
stað og brátt koma þeir auga á stór-
an bóndabæ. Þrándi er orðið kalt, þvi
liann er á blautri skyrtunni og vill, að
þeir fari heim á bæinn og fái að þurrka
fötin sin og lilýja sér. Þeir eru ekki
alveg ásátlir um það, hvor þeirra cigi
að hafa orð fyrir l>eim, svo Þrándur
tekur upp tvö grasstrá og þeir draga um
það hvor þeirra eigi að fara á undan.
Það verður hlutskipti Bjössa, því hann
dregur styttra stráið og röltir nú heim
að bænum, en Þrándur bíður á meðan.
— 5. Það er geðvondur karl, sem kemur
til dyra á bóndabænum, og áður en
Bjössi kemur upp nokkru orði, þrumar
karlinn: „Jæja, þú ert þá kominn. Þú
er vist strákurinn frá fógetanum. .Ta,
hann sagði mér í bréfinu, sem hann
sendi mér i dag, að strákurinn væri lit-
ill og sköllóttur." Aumingja Bjössi kom
ekki einu orði upp, þreifaði upp i höfuð
sér og rétt var það, hárið hafði allt
sviðnað framan af liöfði hans, svo það
mátti segja, að sköllóttur var hann. —
6. Karlinn þreif nú í aumingja Bjössa
og lirópaði: „Þú mátt bóka það, að ég
borga engan lúxusskatt til fógetans fyr-
ir þennan gamla bílskrjóð. Þarna getur
þú séð hann. Þarna er nú allur lúxus-
inn! Hann stendur þarna. Sjáðu bara.
Farðu með hann og það á stundinni,
því þú færð ekki einn einasta cyri hjá
mér. Þetta er vita ónýtt drasl.“
■J
V