Æskan - 01.03.1969, Page 37

Lestu Biblíuna. ^
Tvenn verðlaun: Vikudvöl í sumar-
búðum KFUM í Vatnaskógi.
Vikudvöl í sumarbúSum KFUK i
VindáshlíS.
Aldurstakmark: 10—15 ára.
í jólablaði Æskunnar hófst þessi verð-
launaþáttur, sem hlaut nafnið „Lestu
Biblíuna". Reglurnar eru einfaldar. Lesinn
er stuttur kafli úr Gamla- eða Nýja testa-
mentinu, og fáar spurningar að lokum.
Þetta er þriðji þátturinn, en þeir verða
aðeins fjórir. Þið safnið síðan svörunum
saman og sendið þau öll í einu eftir síðasta
þáttinn. Frestur verður alveg nógu langur,
til þess að börn úti á landi hafi einnig íæki-
færi til þess að taka þátt i keppninni.
Að þessu sinni eigið þið að iesa í fyrsta
kafla Jóhannesar guSspjalls, frá versi 44
—52, Jóhannes I, 44—52.
[ síðasta þætti lásum við um þá Daniel
og félaga hans, og það hugrekki, sem þeim
var gefið. Við dáumst oft mest að þeim,
sem sýna greinilegt hugrekki og djörfung.
En það er ekki víst, að við tökum alltaf
eftir þvf, hver er í rauninni hugrakkastur.
Filippus og Natanael voru vinir. Sjálf-
sagt hefur margt borið á góma hjá þeim
vinum um ævina. Þeir hafa skipzt á skoð-
unum og þorað að segja hvor öðrum hug
sinn allan.
Svo kemur að þessu stórbrotna atviki, er
þeir hitta Jesúm sjálfan og fylgja honum.
Filippus var fyrri til og segir því vini sin-
um frá því svo fljótt sem auðið er. En
Natanael var í vafa. Og hann fer ekki í
neinar grafgötur með það. Hann segir vini
sínum það strax, að hann efist um sann-
leiksgildi orða hans.
En Filippus var sannfærður. Honum
þótti áreiðanlega vænt um, að vinur hans
var heiðarlegur og hreinskilinn gagnvart
honum. Slika menn virðum við alltaf. Sér-
staklega unga menn. eins og þeir voru.
Filippus er heldur ekki í neinum vafa um,
hvað honum ber að gera og segir því við
hann fjögur orð, til þess að hann geti einn-
ig sjálfur látið sannfærast.
Þegar Natanael hafði séð Jesúm og
heyrt, var hann ekki lengur í neinum vafa.
Hafi hann verið hreinskiiinn og heiðarleg-
ur áður, vissi hann nú enn betur, að það
var markið, sem hann átti að keppa að
áfram í fylgdinni með Jesú.
Og félagarnir tveir hafa áreiðanlega
bundizt enn traustari vináttuböndum eftir
sameiginlega reynslu.
Spurningar:
1. Hvaða þrjú orð sagði Jesús við
Filippus, er þeir mættust?
2. Hverju svaraði Natanael, er Filippus
sagði honum, að þeir hefðu fundið
þann, sem spámennirnir rituðu um?
3. Hvernig svaraði Filippus þeim efa-
semdum hans?
4. Hvernig var játning Natanaels í versi
5, er hann hafði sjálfur mætt Jesú?
Þetta er þá næst síðasti þátturinn I þess-
ari verðlaunasamkeppni. Þið safnið spurn-
ingunum saman, geymið þær, og sendið
svörin öll í einu. Gott gengi.
tvo aðalflokka, setjara og prentara. Setjar-
ar eru ýmist hand- eða vélsetjarar. Þeir
raða saman stöfunum í það, er prenta skal,
eftir handriti frá semjanda, en þau eru
venjulega annaðhvort skrifuð eða vélrituð.
Prentaranir stjórna aftur á móti sjálfum
prentvélunum og sjá um hin mörgu smá-
atriði við gerð og útlit blaðanna og bók-
anna, sem prentuð eru. Bæði setjarar og
prentarar þurfa að nauðþekkja allar letur-
gerðir og leturstærðir og einnig gæði hinna
ýmsu pappírstegunda. Myndir af ýmsu tagi
fylgja oftast lesmáli f blöðum og bókum nú
á dögum. Gera þarf svokölluð myndamót
af myndum þeim, sem fylgja prentuðu máli,
og eru þær búnar til í myndamótagerðum,
ýmist úr málmum eða plasti. Myndamóta-
gerð er iðngrein út af fyrir sig. — Þegar
setjarinn hefur sett lesmál, er prentuð próf-
örk af þvi. Prófarkirnar les svo sérstakur
maður, sem prófarkalesari er nefndur.
Leiðréttir hann ritvillur og aðra galia, sem
vera kunna á örkinni og gengur hún svo
aftur leiðrétt til setjarans. [ hverri prent-
smiðju er talið, að til sé kvikindi eitt,
ósýnilegt og illrar náttúru, sem kallað er
.iPrentvillupúki“. Angrar hann helzt setjara
°3 prófarkalesara! Stundum getur púki
þessi gjörbreytt hugsun i setningu, með
því að nema einn staf framan af orði. Tök-
um t.d. þetta: „Þessi vara er mjög ódýr
samanborið við----------—“. Ef prentvillu-
púkanum tækist að nema ó-ið burtu fram-
an af orðinu ,,ódýr“, verður hugsunin f
setningunni þveröfug við það, sem átti að
vera. En f prentsmiðjum, þar sem valinn
maður er í hverju rúmi, á kvikindi þetta
örðugt uppdráttar og lætur þá Iftt á sér
kræla.
Prentarastéttin er virt stétt og allvel
launuð, en oft verða prentarar að leggja
nótt við dag, því að við blaðalesendur vilj-
um helzt fá morgunblöðin glæný á réttum
tfma.
153