Æskan - 01.11.1973, Síða 4

Tveir litllr strákar.
hlíS, og var sú kirkja kölluS Þjóðhildarkirkja. Kirkja þessi
eða öllu heldur rústir hennar fundust núna fyrir fáum árum
alveg á þeim stað, sem Eiríkssaga segir, að hún hafi verið.
Búið er að rannsaka þessa kirkju, og er álitið, að hún
hafi rúmað um 20 til 30 manns.
Eiríkur rauði vildi ekki taka hinn nýja sið, og rak Þjóð-
hildur hann þá úr rúmi sínu, því að hún vildi ekki hafa heið-
ingja svo nærri sér. Þetta þótti Eiríki allillt, en lét þó ekki
skírast að heldur.
Árið 1000 fór Leifur í siglingu, og óhagstæður byr bar
Brattahlíð úr lofti.
hann langt út af venjulegum siglingaleiðum. En i þessan
ferð fann hann ný lönd. Fyrst kom Leifur til lands, er
hann nefndi Helluland, en þar sá hann breiðar hellur, e9
voru sumar 20 álna breiðar. Svo sigldu þeir suður með
ströndinni og fundu annað land, en þar óx ósáið korn, e9
einnig voru þar stórir skógar. Þetta land kallaði Leifer
Markland. Og enn sigldu þeir : suður og komu að landi i
þriðja sinn. Þar bjóst Leifur um til vetursetu, reisti þar huS
fyrir menn sina og annað fyrir farangur þeirra.
Með Leifi var maður er nefndist Tyrkir. Hann hvarflaði
frá húsunum og var hann lengi burtu og fóru menn að
leita hans og fundu hann þá fljótléga. Tyrkir var mje9
glaður við, er mennirnir fundu hann. Hann hagaði ser
undarlega og talaði lengi við Leif og menn hans á þýzku'
en þeir skildu ekki, hvað hann sagði, og sýndist þeim hann
helzt vera drukkinn. Hann kvaðst hafa fundið vínber e9
vínvið, og sagði hann, að þetta mundi vera gott lanct'
Leifur nefndi landið síðan Vínland. Ekki kom frost urn
nætur og var jörð sígræn.
Um vorið eftir hlóð Leifur skip sitt af trjáviði og vin
berjum og sigldi svo áleiðis til Grænlands. Leifur fann
skipbrotsmenn á skeri og bjargaði þeim, og var hann UPP
frá því kallaður Leifur heppni. Leifur sýndi ekki frekari
áhuga á Vínlandsferðum, heldur sat að búi sínu og Þettl
góður höfðingi.
Heima i Grænlandi ræddu menn mikið um þessa landa
fundi. Einnig rifjuðu menn upp sögur um Gunnbjörn son
Úlfs kráku, þann er fann Gunnbjarnarsker í vestri. Bjarn'
Herjólfsson hafði einnig séð lönd, er hann hrakti í vestuT
en gekk ekki á land og athugaði landið ekki neitt, og
þótti mönnum hann ekki hafa verið forvitinn.