Æskan - 01.10.1976, Page 27

••••••••
Það var einu sinni skósmiður, sem
átti heima í litlu þorpi. Hann sat og
saumaði skó á verkstæði sínu allan
daginn. Skóna seldi hann svo í litlu
gömlu búðinni sinni.
Hann var nú oröinn gamall maöur
og vinnan gekk því seint. Nú orðið
vann hann sér inn litla peninga og
hann varð því að spara alla skapaöa
hluti. Það var því orðið mjög langt
síðan hann hafði getað gefið konunni
sinni nýjan kjól.
Svo kom að síðustu, að skósmiöur-
inn átti aðeins efni í eina skó. Hann
skar nú leðrið til og lagði leðurstykkin
á vinnuborðið og fór svo inn til sín
Hann ætlaði að sauma skóna daginn
eftir. Skósmiðurinn fór snemma á
fætur morguninn eftir og gekk út í
Nú hafði skósrtijurjnn efnj ^ ag
kaupa leður í tven'a Hann sneið
svo leðrið í skóna ig |agði allt saman
á vinnuborðið og íir svona inn til sín
að sofa. Hann sv.f ve| Qg er hann
vaknaði og fór u'á verkstæðið, þá
buiir á vinnuborðinu
,aeði skópörin fyrir
ll' eður í fjögur pör.
Ie,rið og fjögur skó-
1 £ borðinu hans er
esa morgun.
Þeta dag eftir dag
snaið skóna fyrir
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••I
Ævintýri úr safni Grimmsbræðra
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
—
Gamli skósmiðuririn og búálfarnir
skósmíðastofuna og ætlaði að fara að
vinna, en þá sá hann, að einhver hafði
komiö og saumað skóna. Hann velti
skónum fyrir sér og sá, aö þeir voru
miklu betur saumaðir en hann hefði
nokkurn tíma getað gert.
Skósmiðurinn gat ekki skilið hvern-
ig skórnir höföu orðið til um nóttina.
Þegar hann var að brjóta heilann um
þetta kom vel klæddur maður inn í
búðina og keypti skóna.
stóðu skórnir
hans. Hann seldi
hádegi og keypti
Hann sneið allt
pör voru tilbúin
hann vaknaði
Svona gekk
skósmiðurinn
kvöldið og alltaf voru þeir tilbúnir að
morgni. Nú var skósmiðurinn orðinn
all efnaður og gat keypt fallegan kjól
handa konu sinni, þegar hana langaði
til og þau þurftu ekki lengur að velta
hverjum eyri fyrir sér.
Eitt kvöld, þegar skósmiðurinn
hafði lokið við að sníða leðrið eins og
vanalega, fór hann ekki heim til að
sofa, heldur faldi sig í vinnustofunni
ásamt konu sinni og þau ætluöu að
sjá hver saumaði skóna. Þau biðu
lengi og ekkert gerðist, en þegar
klukkan sló tólf komu tveir búálfar inn
um gluggann sem var opinn. Þeir
voru næstum berir, aðeins klæddir í
buxnagarma og stromphúfur. Álfarnir
stukku niöur á vinnuboröið og fóru að
smíða skóna. Þeir unnu lengi af
kappi, þar til þeir höfðu lokið við alla
skóna, en þá fóru þeir burt sama veg
út um gluggann.
„Mikið kenni ég í brjósti um aum-
ingja búálfana," sagði kona skó-
smiðsins. „Þeir eiga engin almenni-
lega föt. Ég ætla að sauma handa
þeim ný föt.“
„Og ég skal sauma handa þeim
nýja fína skó,“ sagði skósmiðurinn.
Kona skösmiðsins kepptist við allan
næsta dag að sauma ný föt á búálfana
og maður hennar lauk við að sauma
skó handa þeim. Um kvöldið létu
hjónin skóna og fötin á vinnuborðið á
verkstæðinu svo álfarnir gætu klætt
sig vel um nóttina. Svo földu hjónin
sig og ætluðu að sjá álfana, þegar
þeir kæmu.
Þegar klukkan sló tólf skriðu búálf-
arnir inn um gluggann alveg eins og
áður.