Æskan - 01.04.1982, Blaðsíða 18

^0)
Sunnarhattarnir
prír
Þessi saga gerist á baðmuilarekru.
Þar var mikil mergð baðmullarjurta,
svo sem geta má nærri, og hét sú
Björg, sem hér verður einkum sagt
frá, og átti hún mörg systkini, bræður
og systur.
Árla morguns dag nokkurn opnaði
Björg baðmullarjurt grænu augun sín
og fór að skima í kringum sig. Allar
hinar baómullarjurtirnar voru enn í
fasta svefni, en einhver var vaknaður,
á því gat ekki verið nokkur minnsti
vafi, því að kliöur barst að eyrum
hennar, eins og einhverjir væru að
tala saman í nokkurri fjarlægð. Og
Björg litla baðmullarjurt tyllti sér á tá
og horfði yfir systkinin sín sofandi. Og
þá kom hún auga á þrjá vini sína. Einn
þeirra var skrautbúinn mjög, í gulln-
um klæðum — enda var það sólar-
geisli og nefndist Bjartur. Annar var í
gráum fötum og var þó prýðisfallegur.
Það var dálítill regndropi og hét Úði.
Og loks var hún Gola litla, í skraut-
lausum, en snotrum kjól, sem minnti á
blaktandi tjöld. Hann var svo Ijós, að
hann var í rauninni vart sýnilegur.
— Hvað ertu gamall?
— Sjö ára.
— Það er ómögulegt. Svona óhreinn
getur maður ekki orðið á aðeins sjö árum.
Björg baðmullarjurt sá þegar, að
eitthvað amaði að. Bjartur var eins
dauflegur og sólargeisli getur orðið,
Gola hristi höfuðið í sífellu og Úði var
með tárin í augunum.
,,Hvað er að?‘‘ spurði Björg baðm-
ullarjurt.
,,Ég get ekki unnið verk mitt svo í
lagi sé,“ sagði Bjartur. ,,Ég reyni að
verma jurtirnar og trén, svo að þau
geti verið hlý og þurr, en þá kemur Úöi
og vætir þau og Gola blæs á þau, svo
að allt, sem ég geri, er til ónýtis."
,,Allt er mér svo erfitt," sagði Úði.
,,Ég vökva jurtirnar og trén og svo
kemur Bjartur og skín á þau og þar
næst kemur Gola og skilur þau eftir
skrælþurr."
,,En ég,“ sagði Gola, ,,geri engar
kröfur, nema að fá að lyfta mér á kreik
og leika við blómin og trjáblöðin —
og samt amast Bjartur og Úði við
mér.“
„Hvað þið eruð barnaleg," sagði
Björg baðmullarjurt. ,,Vitiö þið ekki,
að blómin og trén þurfa á ykkur að
halda? Þau þurfa Bjart til þess að færa
sér birtu og yl, Úða til þess að gefa sér
nóg vatn og Golu til þess að leika sér
við. Nei, þið þurfið ekki að vera að
amstrast út af þessu. Þið eigið að búa
saman í sátt og samlyndi."
Bjartur leit á Úða og Úði á Bjart og
svo litu þeir báðir á Golu — og hún
varð dálítið glettnisleg, eins og henni
er eðlilegast að vera. Og svo fóru þau
öll að hlæja og tókust í hendur og
fóru að dansa kringum Björgu baðm-
ullarjurt.
„Þakka þér fyrir ráðlegginguna,
Björg baðmullarjurt," sögðu þau. ,,En
að okkur skyldi ekki geta dottið þetta í
hug sjálfum?"
,,Hvað getum við gert fyrir Björgu
baðmullarjurt?" sagöi Bjartur allt í
— Er þetta boltinn þinn?
— Brotnaði rúðan?
— Nei.
— Já, þetta er boltinn minn.
einu og hætti að dansa. ,,Við skulum
gefa henni eitthvað."
,,Það skulum við gera,“ sagði Úði.
,,[ hvað langar þig mest, heillin?"
sagði Gola.
,,Ó," sagði Björg baðmullarjurt,
,,mig langar mest af öllu í fallegan
sumarhatt."
,,Þú skalt fá hann," sögðu þau og
hurfu á brott þegar í stað.
Síðar þá um daginn kom dálítill
froskur með smákassa, sem grasstrái
hafði verið brugðið utan um. Kassinn
var merktur. Á dálitlu hvítu vatnalilju-
blaði, sem á honum var, stóð:
Til Bjargar baðmullarjurtar með
innilegri kveðju frá
Björg baðmullarjurt opnaði kass-
ann og í honum var Ijómandi fallegur
hvítur sumarhattur.
FRÍMERKJASAFNARAR!
Sendið mér 75 eða fleiri notuð ís-
lensk frímerki, og þið fáið í skipt'
um fjórum sinnum fleiri mismun-
andi útlend frímerki.
Páll Gunnlaugssom
Brekkustíg 31A
230 Ytri-Njarðvík.
18