Æskan - 01.07.1989, Qupperneq 20

Viðmælendur mínir ásamt
Gerði Guðmundsdóttur
sumarbúðastjóra. (Auk
hennar stjórnuðu Bryndís
Garðarsdóttir og Þorgerður
Jóhannesdóttit)
Ég spurði þau hvað þe*®
þætti skemmtilegast í sumar-
búðunum og þau svöruðu því11
að allt væri skemmtilegt. Mat'
grét sagði að gaman væri að ta
tækifæri til að kynnast krökkurn
frá öðrum löndum og hin tóku
undir það. Hún bætti við a
henni gengi vel að gera sig skilj'
anlega og að skilja aðra, flestir
töluðu raunar ensku.
Erlendu þátttakendurnir tóku
fram að þeim hefði þótt afar at-
hyglisvert og skemmtilegt að ia
að hitta forseta íslands og að flu
Vigdís skyldi gefa sér góðah
tíma til að tala við þá-
lendingunum fannst það svm
týri líkast og sögðu að afar erlltt
væri að fá viðtal við konung °§
drottningu í heimalandi sínu-
Ekki er að efa að börnin hafa
haft gagn og gaman af samveru
að Laugalandi og ég veit að a
þjóðlegt sumarbúðastarf, ®ot
og ráðstefnur ungmenna, auu
líkur á skilningi milli einstak
inga - og síðar þjóða. Ýmis te
lagasamtök standa að slíku °S
leggja drjúgan skerf til þess ®.
um síðir megi koma á friði m1 1
allra ríkja á jörðinni.
KH
of oft á borðum en margir hæðótt og fjöllótt, hve víða er Nógu var að sinna sumarbúðunum. .
kunna að meta hann. . .“ langt á milli húsa. . . og að hér
Að hér eru eru engin tré. - Hvað líkar ykkur best á ís- landi?
engin tré... En auðvitað á að spyrja börn- „Mér líkar allt vel - nema
fiskurinn," sagði Ralph. „Mér þykir gaman að sjá hveri, fossa,
in sjálf hvernig þeim finnist að fjöll og snjó.“
tveim til þrem mánuðum áður
en haldið er í sumarbúðirnar.
Þá búa börnin til bæklingana og
afla sér upplýsinga um landið
sem fara á til.
Þau fá líka að fara á hestbak, í
sundlaugar og í ýmsar ferðir.
Farið var til Reykjavíkur, borg-
in skoðuð og síðan haldið út á
Álftanes og forsetinn heimsóttur
að Bessastöðum. Á morgun för-
um við í Þórsmörk. Ein helgin
er svokölluð „fjölskylduhelgi".
Þá dveljast börnin hjá félögum í
hreyfmgunni, tvö á hverju
heimili, tveir drengir saman,
hvor af sínu þjóðerni, og tvær
stúlkur. í gær var hér „opið
hús“ og þá komu,um tvö hundr-
uð gestir, félagsfólk og aðrir.
Allir þjóðdansarnir og -söngv-
arnir voru þá endurfluttir."
- Hvernig hefur gengið - og
börnunum líkað?
„Allt hefur gengið vel og allir
eru ánægðir. Að vísu hefði mátt
vera sólskin fleiri daga en raun
varð á. Þeim fínnst mörgum dá-
lítið svalt hér þó að það venjist
fljótt. Þau eru óvön þessari
veðráttu. Ýmsum finnst fiskur
vera í sumarbúðunum. Ég bað
Gerði að kalla á nokkur þeirra
til að sitja fyrir svörum. Greini-
legt var að fleiri en þau sem
mættu voru reiðubúin að spjalla
við mig. . .
Singtoh Thaivikulwat er frá
Tælandi. Hann skilur ekki
ensku (- ég ekki tælensku. . .)
og því kom Snow. . . . , farar-
stjóri með honum. (Snow er
tælenskt heiti á blómateg-
und. . .) Wendelien de Jonge
vom Ellemeet er hollensk;
Francis Ralph Grebe mexíkósk-
ur - Margrét Norðdahl er ís-
lensk og á heima í Kópavogi.
Ég spurði hvað þeim útlend-
ingunum hefði þótt sérstæðast
er þeir komu til íslands.
„Að hér eru engin tré, það er
óþægileg lykt af heita vatninu
- en hér er ákaflega fallegt,“
sagði Ralph.
„Hvað hér sést vítt yfir,“
sagði Wendelien og bætti við að
það væri gaman að sjá hér kind-
ur á beit og flugstöðin væri sér-
kennileg.
Sirising sagði að sér hefði
komið á óvart hve landið er
„Mér þótti gaman að koma á
Geysis-svæðið og að sjá Strokk
gjósa,“ svaraði Wendelien.
„Líka að fara í sund og á hest-
bak. Mér finnst íslendingar
indælir.“
„Mér líkar allt ágætlega nema
veðráttan. Hér er ósköp kalt.
Mér fellur vel hve allt er rólegt
hér. Mér finnst ekki vera asi á
öllum eins og við þekkjum úr
stórborgum heima,“ sagði Sing-
toh.
20ÆSKAN