Æskan - 15.12.1925, Qupperneq 16

108
Æ S K A N
hvar sem þau eru. Og slrax leggur hún
af stað með 15 haia og 100 belgi á
hverjum, til að sækja börn. Og Grýla
fær mörg börn, en til þess að hún
nái börnum alveg, verða þau reyndar
að vera sérlega vond.
það var eina nótt fyrir nærri 2000
árum, að Grýla vaknaði með andfælum.
Henni varð þá litið út og sá hún þá
himininn opinn og marga, marga engla
stíga upp og stíga niður.
Geisladýrðin var svo mikil, að Grýla
gat engu auga haldið opnu og hefir hún
þó þrjá hausa og þrenn augnaráð í hverj-
um (3x6 = 18). Og Grýla heyrði
englana syngja: »Ég flyt yður mikinn
fögnuð«, sungu þeir, »því í dag er yður
frelsari fæddur. Dýrð sé Guði í upphæð-
um og friður á jörðu og með þeim
mönnum, sem hann hefir veiþóknun á«.
Grýla var svo hrædd, að hún þorði
ekki að draga andann; svo hrædd hafði
Grýla aldrei á æfi sinni orðið fyr og
var hún þó orðin mörg ]>úsund ára.
Leppalúði varð líka hræddur, þau lágu
bæði i hnipri þangað til himnarnir luk-
ust aftur og englarnir hurfu. Þá skreið
Grýla út og leit þangað, sem englarnir
höfðu verið. Grýla sér eins vel og hún
heyrir og nú sá hún alla leið til Betle-
hem. Þar sá hún lítið barn liggjandi í
jötu. Og hvergi var hugsað, talað eða
gert ljótt, hvergi hrein barn, alt var
hljótt, alstaðar friður, því frelsarinn var
fæddur. Grýlu brá alveg voðalega, því
að hún sá strax að þarna var »barna-
vinurinn mesti« kominn, hann sem
fæddist til þess eins að gefa líf sitt til
þess að verja börnin fyrir henni.
Þetta var fyrsta jólanóttin og hún
hitti Grýlu óviðbúna, en strax daginn
eftir fór hún niður til kölska og bað
hann liðsinnis. Kölski varð feginn Grýlu
og hjálpaði henni strax. Hann gaf henni
14 púka til liðveizlu og með þá fór
hún upp í helli sinn aftur. Pessir 14
púkar eru Grýlukrakkarnir og þeir eru
þarfir Grýlu móður sinni fyrir jólin, og
nú kemur sú saga: »Grýla kallar á
börnin sín, þegar hún fer að sjóða til
jóla: »Komið þið hingað öll til mín:
Leppur, Skreppur, Næja, Tæja, Lápur,
Skrápur, Nípa, Típa, Loki, Poki, Lang-
leggur og Leiðinda-Skjóða, Völustallur
og Bóla«.
Og allir púkarnir skríða hver út úr
sinni holu, reka tungurnar út úr sér og
hlæja svo að kjafturinn nær rétt eyrn-
anna á milli. »þá er kjálkaglennan
byrjuð«, segja þeir, og við eigum að
fara til að kenna, hæ, hæ, æpa þeir, og
svo stökkva þeir allir til Grýlu, svo að
hælarnir skellast við þjóhnappana.
En inni í Grýlu-helli logar eldur í
hlóðum og stór pottur yfir. Allir púk-
arnir ganga að pottinum hrækja ofan í
hann og snýta sér. Það gerir Grýla líka,
svo og Leppalúði. Að þvi búnu sýður
Grýla alt saman nokkra hríð, nær sér
svo i 13 skjóður og eys úr pottinum í
þær allar og fyllir, er potturinn þá tóm-
ur. Bindur hún nú fyrir skjóðuruar.
Meðan Grýla sýður og hefir þennan
viðbúuað annan, stökkva púkarnir um
hellisgólfið, æpa og hrína, sparka og
og berja og láta öllum hugsanlegum
ósiða- og óþektarlátum.
All í eiuu æpir Grýla: »Glennupúkar,
glennupúkar! komið þið til mín 131«
Óðara koma 13 púkarnir lil Grýlu,
en einn verður eftir, hann er alt af eftir
heima, til þess að taka á móti krökk-
unum, sem hinir 13 kannske ná í. Þess-
um 13 er nú öllum þvegið úr skít og
þeir látnir í nýja svarta skinnbelgi að
ofan, og svartar skinnbuxur að neðan
og svört skinnhetta er dregin á höfuð
þeim. Þar næst fær Grýla þeim skjóð-
urnar, sína skjóðu hverjum, og nú eru
þeir ferðbúnir. Þá ganga þeir hver eftir
annan að Grýlu og kveðja, en það gera
þeir á þann hátt, að þeir sparka í hana