Æskan - 15.12.1925, Qupperneq 24

116
ÆSKAN
að misskilja þig. En af hverju skýrðir líka sagt, að börnin ættu það skilið,
þú þetta ekki fyrir mér?« þótt þeim yrði gert glatt í geði.
Þeir hlógu báðir. »Petta var dálítið Börnin voru óvenjulega glöð. Þeim
kyndugur misskilningur«. þótli vænt um að hafa getað gert að
ívar fór að láta á sig skíðin. »Nú vilja kennarans. Alt hafði gengið ákjós-
verð ég að flýta mér, því að fólkið anlega. Iívenfólkið stóð á öndinni,
undrast um mig. En þú mætir þá á þegar drengirnir voru á fluginu.
morgun«. »Þeir eru mestu garpar«, sögðu kon-
Magnús stóð stundarkorn úti og horfði urnar á milli. »Þetta er mesti lífsháski.
upp i fjölstirndan himininn. »Það verður Og kennarinn kvað vera að spana þá
áreiðanlega gott veður á morgun, og ég
vona, að skíðafærið haldist«. Magnús
langaði til að syngja, svo glaður var
hann. En hann stilti sig, brosti aðeins
góðlátlega og fór inn í viðarskýlið. Þar
tók hann visk af spónum og færði
mömmu sinni. Honum fanst hann verða
að gera einhverjum eitthvað til þægðar,
þegar svona vel lá á honum.
Börnin voru búin að reyna sig. Þau
voru nú komin í sparifötin og ætluðu
í skólann. Þar átti að vera kveld-
skemtun. Stóð þá til að afhenda verð-
launin. Kennarinn hafði sagt, að lík-
lega yrði geflð súkkulaði, Og bann bafði
upp í þetta. Hann ætti heldur að hafa
vit fyrir þeim, fullorðinn maðurinn«.
Þetta hafði Pétur heyrt sjálfur. Hann
sagði hinum frá, og nú hlógu þeir allir
að masinu.
»Hún er ekki á marga fiska, kven-
þjóðin, og er það undarlegt, þar sem
hún er af sama kynstofni og vér«.
Strákarnir hlógu, snnnfærðir um að
þeir væru karlmenn.
»Þessi dagur byrjar prýðilega«. »Og
ekki verður seinni hlutinn siðri«, sögðu
ýmsir.
»Hver skyldi nú þljóta verðlaunin?«
»Ætli hann Magnús fái þau ekki«,