Æskan - 15.12.1927, Blaðsíða 4

96
ÆSK AN
1
I
11
Jólagesturinn hans Ola litla.
Eftir Ninu Moe-Leganger.
Jólasaga með mgndum.
A Ð U R nokkur, með
þungan bakpoka, kom
gangandi út úr skóg-
inum. Hann nam þá
staðar og horfði i
kringum sig, eins og
hann væri ókunnug-
ur á 'þeim slóðum.
„Gott kvöld!“ heyrði
hann sagt fyrir aftan
sig og við það brá
honnm svo, að hann
hröltk við og bakpok-
inn rann niður af
annari öxlinni á hon-
um. Hann hafði ekki
veitt þvi eftirtelct, að
hann var kominn á lagðan veg og að
lítill drengur, með rauða topphúfu, sat
á sleða við vegarbrúnina. Svo var að
sjá eins og bros færðist yfir andlit
mannsins.
„Ég varð hálfhræddur, því ég hélt
að þú værir jólasveinn“.
„Það var eðlilegt að þú héldir það,
þvi nú er aðfangadagur jóla“, svaraði
drengurinn hlæjandi, svo að skein í
mjallhvítar tennurnar milli rauðra
varanna.
„Komdu og settu þig hérna á sleðann
hjá mér. Ertu ekki orðinn þreyttur?"
„Ég hefi gengið langa leið“, svaraði
maðurinn um leið og hann seltist á
sleðann hjá drengnum og fleygði polta
sínum í snjóinn. Pokinn virtist vera
mjög þungur, þvi hann sökk djúpt nið-
ur í snjóinn.
„Hvert ert þú að fara?“ spurði dreng-
urinn.
„Langtum lengra en hingað“.
„Þú varst heppinn að koma hérna
megin út úr skóginum, því hinum
megin eru engir manna-bústaðir“.
„Já, ég veit það“, svaraði maðurinn.
„t hvaða erindum ert þú?“ spurði
drengurinn aftur, en komumaöur var
auðsjáanlega ófús á að svara spurn-
ingum hans. Litlu seinna fór komu-
maður að spyrja drenginn spjörunum
úr um nafn, heimili, ætterni o. s. frv.
„Hvað ég heiti og hvar ég á heima?“
tók drengurinn upp eftir honum hlæj-
andi.
„Ég heiti Óli Sluderud og kem frá
henni Birtu gömlu Tippen, sem kölluð
,er. Ég fór með svolítið handa henni til
jólanna frá henni mömmu minni. Kof-
inn hennar stendur austur við kjarrið
þarna, sern þú komst frá“.
„Er það þarna uppi við hamrana?"