Kyndill - 01.03.1933, Blaðsíða 14

Kyndill
Nazisminn og forráðamennimir
hér með sagt, að brjálæðiskendur þjóðernishávaði er
vanur að koma á eftir hernaðarlegum óförum einhverrar
þjóðar svona hér um bil 10—15 árum eftir ófarirnar.
Hann kemur venjulega eins og faraldur þegar börn
striðstímans hafa náð 20—30 ára aldri, og þegar peir,
sem lifað hafa ógnir ófriðarins, eru orðnir rosknir og
lánir á að segja frá reynslu sinni, og er ekki lengur trú-
að. Franski fræðimaðurinn L. B. Namier varð fyrstur
til að benda á þetta lögmál. Og þetta kemur svo að
segja undantekningarlaust, hvernig sem friðurinn hefir
verið. Eftir Na'poleons-styrjaldirnar voru landamæri
Frakklands 1815 gerð því sem næst eins og þau urðu
eftir ófriðinn 1919. Pá ætlaði alt vitlaust að verða í
Frakklandi yfir þessari smán og ranglæti. Eftir ófarir
Frakka 1870—71 fyrir Þjóðverjum reis upp Boulanger-
hreyfingin og æddi eins og eldur* í sinu um Frakkland
á árunum 1885—89. Hreyfingin varð að aðhlátri. Bou-
langer, hinn þjóðlega frelsara, brast bæði vit og áræði
til stórræðanna þegar á átti að herða. Mögnuð og hálf-
hysterisk og vitlaus þjóðernisstefna hefir alt af fylgt
óförum borgaranna. Nú hefir þetta verið rekiði í Pýzka-
landi sem æðisgengin árás peningavaldsins á hendur
alþýðu landsins, samtökum verkamanna og sjálfsbjarg-
arviðleitni. Saga nazistabyltingarinnar sannar þetta
greinilega. Hún er ekki þjóðernisbylting gegn erlendri
yfirdrottnara. Slík orð eru ekkert annað en leiktjöld um
lýðskrumið. Nazistar biðu þangað til síðasti hermaðurinn
var farinn úr Ruhr. Er þetta bylting þeirra, sem neitað
er um borgaraleg réttindi? Nei — þrátt fyrir allt sitt
8