Kyndill - 01.03.1933, Qupperneq 44

Kyndill
Samfylkingarhugur kommúnista
blaðinu. Ungkommúnistabroddarnir hafa síðan reynt að
svara aftur í blaði sínu „Rauða fánanum".
Er pað hin venjulega úlfsaðferð, að breiða yfir sig
sauðargæruna, þykjast heilagur og hreinn, en finna
svipaðar ástæður til ásakana eins og úlfurinn, sem bar
sök á lambið fyrir að grugga lækinn, þó hann drykki
ofar. Okkur þarf svo sem ekki að undra pó kommafor;-
ingjarnir álíti okkur pá græningja að sjá ekki gegn um
svikavef þeirra, par sem þeir hafa átt mjög örðugt meÖ
að koma pví inn í höfuð sinna eigin flokksbræðra, að
hér væri að eins um herkænskubragð að ræða, eins og
ofangreind ummæli bera með sér, og eins og sagan
sýnir. Fyrst þegar pessi dæmalausa ályktun var gerð
og send út til framkvæmda, reyndu leiðtogar kommún-
ista alstaðar að framfylgja henni eins og hverri ann-
ari skipun frá Moskvahúsbændunum. Árangurinn varð
sá, að reynt var að hefja samvinnu — eða jafnvel hafin
— við alpýðuflokkana — social-demokrata. Og hvernig
átti líka öðru vísi að fara? Hvernig var unnt að skapa
„samfylkingu" á annan hátt í Vestur-Evrópu, par sem
kommúnistar víðast hvar eru hverfandi minni hluti við
hlið hinna öflugu faglegu og pólitísku félaga alpýðu-
flokkanna? En hvað skeður? Þessi skilningur á „sam-
fylkingunni" — að gera heiðarlega tilraun til að fá
verkalýðinn til sameiginlegra átaka — var fordæmdur
af Moskvahúsbændunum, stimplaður sem glæpur =
gagnbyltingarstefna.
Kemur því glöggjt\ í ljós, að kenninguna um „samfylk-
ingu“ áttu kommúnistar ekki ad taka bókstaflega, hún
38