Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1936, Síða 88

90
lengi búið, vorið 1825. En í kaupstaðarferð uni
vorið fékk liann lungnabólgu og dó úr henni 1. júlí
að eins 50 ára gamall. Varð hann mjög harm-
dauði, því að hann hafði verið hinn ágætasti maður
og óvanalega hjálpsamur. Hann var byggingamað-
ur mikili, og byggði mikið hjá öðrum. Hann var
'nreppstjóri hin síðari ár æfinnar. Prestur hans
segir um hann í kirkjubók 1804, að hann sé “ráð-
settur, drífandi, iðjusamur, kann sinn kristindóm
með eltirþanka.” Hann var s'miður góður og féll
aldrei verk úr hendi. Margrét var blíðlynd og
hjartagóö, iðjusöm og hreinlát og unnu börn henn-
ar henni mjög. Presturinn kom jafnaðarlega til
hennar tornæmum börnum til að kenna þeim, og
þótti hún manna bezt til þess fær. Þau hjónin voru
að mestu eignalaus, þegar þau byrjuðu búskapinn,
en farnaðist furðu vel, þó að tímarnir væru erfiðir
(aldamótaharðindin um 1800 og fleiri harðindaár).
Þau áttu 11 börn og tóku nokkur fósturbörn. Börn-
in voru 5 drengir og 6 stúlkur. Drengirnir dóu allir
ungir. Páll varð eiztur, dó 8 ára og var óvanalega
efnilegur; var hann svo næmur, að hann las prédik-
un prestsins orðrétta að mestu, eftir að hann hafði
verið í kirkju. Presturinn gerir líka þessa athuga-
sernd um hann, þegar liann getur um lát hans í
kirkjubók 1804: “bráðnæmt barn”. Stúlkurnar 6
lifðu allar; þó varð Guðrún, næstyngsta dóttir
þeirra ekki nema 15 ára, dó haustið 1824. Hinar
systurnar voru a. Gróa, giftist ekki, var mjög lengi
vinnukona hjá séra Hjálmari Guðmundssyni á Kol-
freyjustað og Hallormsstað, og síðan hjá Margréti
dóttur hans á Brekku, trúleiks og gæða manneskja.
Gísli Hjálmarsson læknir hafði mestu mætur á
benni og var yfir henni í banalegu hennar á
Brekku. b. Vilborg í Götu, c. Solveig kona Péturs
Bjarnasonar í Víðivallagerði og víðar, síðast á
Háreksstöðum. Hún var gáfuð og dugnaðar mik-
il, en hann var dutlungasamur og ónærgætinn.
Þeirra börn Páll á Háreksstöðum. (Dóttir hans,