Afturelding - 01.09.1946, Blaðsíða 6

AFTURELDING
SniDariótið i festianiðeijai
Þá er nú sumarmótið 1946 liðlð, enda þótt áþrit þesa
muni vara lengi enn.
Frammi í stafni m/b Gíja Johnseti stóðum við
nokkur saman. 1 liugum okkar 6kiptust á eftirvœnt-
ing «g aðdáun, eftir því sem við nálguðumst tignarleg,
grasigróin Eyjabjörgin. Loftið titraði af söng bjarg-
fuglanna og tilbreytingarlausum nið hafsins. Ósjálfrátt
minntist maður orða skáldsins: „Yndislega Eyjan
mín“. —
Eftir 4y? kl.st. ferð með bátnum vorum við loks
að beygja fyrir Yztaklett. Oft Iiöfum við séð hann
gnæfa hnarreistan upp úr livítfreyðandi brimlöðrinu
— tignarlegan í baráttunni við ægimátt hafsins, en
nú heilsaði hann okkur svo undur blíðlega og vina-
lega, eins og ógnir vetrarstormanna væru honum
óþekktar.
Á bryggjunni stendur glaður og eftirvæntingarfull-
ur hópur af vinum úr Betel. Mikið hefur verið beðið
fyrir þessu móti, en þó er eins og einhver angur-
værðarkennd geri vart við sig, þar sem margir trú-
boðanna og forstöðumannanna gátu ekki verið með
okkur í þetta sinn. Ef til vill hefir þetta þó aðeins
knúið fram innilegri bæn til Guðs um handleiðslu
lians á mótinu.
Svo hélt allur hópurinn af stað upp í Betel, þar sem
fólkinu var raðað niður í dvalarstaðina, er búið var
að undirbúa með umhyggju.
Einn af verzlunarmönnum bæjarins hafði góðfús-
lega lánað stórt og gott matsöluhús. Þar var svo
sameiginlegt borðhald, og meðan mótið stóð yfir, feng-
um við bókstaflega að sannreyna orðin: „neyttu fæðu
með fögnuði og einfaldleik hjartans —“, Post. 2; 46,
og að „sá sem vel liggur á, er sífelt í veizlu“. Orðskv.
15; 15. Þessi gleðiandi livíldi yfir öllu mótinu, því
að við fundum, að Drottinn var mjög nálægur okkur
— nálægur á bænasamkomunum, biblíulestrunum og
almennu samkomunum.
Hver getur gleymt sólríku síðdegisstundioni úti á
túninu, þar sem liundruð manna höfðu safnazt saman
og hlýddu með atbygli á binn fagra, laðandi söng og
brennadi vitnisburði? Sú stund var ein af þeim, er
ógjarnan mást úr vitundinni; og kvöldsamkoman i
fagurlega skreyttum salnum, þar sem sænskur, norsk-
ur og íslenzkur fáni, tengdir saman á listrænan liátt,
blöstu við okkur og voru vitni þess, að Konungur kon-
unganna og Drottinn drottnanna fór sigurför frá hjarta
til hjarta með leiftri hins tvíeggjaða sverðs, sens Guðs
Orð er.
Já, okkur mun Seiut úr minni líða sú sýn, er ungir
54
og gamlir risu djarflega á fætur og gáfu til kynna,
að þeir vildu fylgja Kristi heilshugar — voldugur sig-
ur fyrir Guðs ríki —.
Eða getum við gleymt eí'tirsamkomunum, bæna-
nóttunum, þegar raust turtildúfunnar heyrð'st og
liinn mildi, dýrlegi þytur hvítasunnunnar fyllti björtu
okkar, og Jesús skírði í Heilögum Anda, alveg eins
og í frumkristninni?
Nei, við munum ekki gleyma því, og sízt þeir sjö,
er reyndu þetta undur; ekki beldur brotningu brauðs-
ins, er var ein þeirra liátíðisstunda, er sjaldan gefast, -
eða lækningasamkomunni, þar sem kraftur Guðs til
lækninga var svo uudra nærri, og víst er um það, að
á þessu móti gaf Guð bænasvör varðandi líkamlega
lækningu. Kona nokkur, er hefir legið lengi á sjúkra-
beði, vegna alvarlegs sjúkdóms í bakinu, var lögð fram
til fyrirbænar fyrsta dag mótsins. Sagði bún mér síðar,
að sama kvöld hefði hún verið rannsökuð eða lækn-
arnir tekið mynd af bakinu, og kom þá í ljós, að hún
var orðin heil. — Eftirtektarvert, að rannsóknin
skyldi einmitt fara fram þennan dag —.
Aniiars var þetta mót svo alhliða, að manni fund-
ust dagar postulanna vera yfirstandandi. Við lifðum
hvítasunnuna á ný -— bvítasunnu 1946.
Hvað það er dásamlegt að búa í landi, þar sem Guðs
Orð má boða frjálst og á þeim tímum, sem Guð í
náð sinni og kærleika mettar hungraðar og þyrstar
sálir, Hallelúja.
Á þessu móti, sem jafnframt var afmælishátíð hvíta-
sunnuhreyfingarinnar á íslandi, fengum við kveðjur
frá trúsystkinum okkar í Bandaríkjunum, Noregi og
Svíþjóð. Kveðja var send til forseta íslands og var
herni svarað á sama liátt, og brennandi bænir stigu
upp fyrir forv'ígismönnum þjóðar okkar og þjóðinni
allri.
Dýrleg vakningabylgja yfir landið, er ósk okkar
og bæn og við trúum því, að bún komi og við getum
framvegis sungið baráttukór mótsins: „Með sigri fer
hann fram“. Arnulf Kyvik.
Ummæli blaðs
„Ví<Vir“ í Vestmannaeyjum skrifar 30. júlí eíðastliðinn und-
ir fyrirsögninni: „Hátíð Hvítasunnuhreyfingarinnar".
„Á l>cssu ári voru liðin 25 ár síðan starf Hvitasunnuhreyf.
ingarinnar hófst hér í Vestmannaeyjum.
Hreyfingin átti í fyrstu mjög erfitt uppdráttar, en Iiefur
eflzt með ári hverju og unnið í Btarfi sínu nýja og nýja sigra
og kraftur Guðs Orðe hefur vakið fleiri og fleiri sálir af svefni
sjrndarinnar.