Afturelding - 01.09.1946, Blaðsíða 7

AFTURELDING
Eg vil liyrju frásögn mina heima í Reykjuvík. Eg liafði
hugsað mér að nota sumarið til Jiess að ferðast ineð öðrum
Guðs hörnum utn Islanil og vitna Jiur um Drottin minn og
I relsaru, Jesúm Krist. En Jiuð er eins og Jesuja spúmaður
segir: „Mennirnir upphugsu sinn veg en Drottinu stýrir gangi
peirra“. Það er mín hamingja uð vera í hönd Drottins og meg.i
leggja ullt fratn fyrir hann, sem leiðir okkur ávallt þann
veg, sem er okkur til inestrar huiningju.
Nú þóluiaðist Gifcði að hreytu ferð minni og seinla inig til
Svíþjóðar. \ar svo ferðin ákveðin hiiin 6. júni gegiuun há-
loftið til Kaupmannahafnar. Þegar nú farþegurnir voru allir
se/.lir inn i flngvélina og ferðin skyldi hefjast, kom það í ljós
að einn „startarinn“ var ekki í |>ví lagi, sem hann átti að
vera og tók það nærri Jiví tvo klukkutima að lugfæra liann.
Kukkan 10 uð morgni var Jió allt kornið í lag og flugvélin
hóf sig upp í hlátært morgunloftið. Þantiig leið hún áfram
l»ar til hún settist mjúklega á flugvöllinn í Prestvick í Skot-
lamli. Farjiegarnir vorn J>á látnir fara iun á hótel, sem stóð
l>ur við flugvöllinn, og Jiar var furangur okkar skoðaður. Siðan
vorum við látin fara inn í niutsuliiin Jiar, og fenguni við
rausnarlega veitta máltíð. Eftir það fórum við upp í aðra
flugvél, sem flaug með okkur til Kaupmannuhafnar. Maður
frá íslen/ka sendiráðinu mætti okkur Jiar, til Jiess að leið-
hcina og hjálpa íslendingum, sem kynnti að þurfa á J>ví að
halda. Þur vorum við tveir íslendingár, sem ætluðum að fara
til Gautaborgar, )>á um kvöldið. En vegna þeirrar tafar, sem
varð um inorguninn heiniu í Reykjavík, var nætnrlestin nýfariu
frá Kaupmannuhöfn, Jiegar við komum þangað. Fór liann þá
með okkur á liótel og útvegaði okkur næturgistingu. Næsta
morgun vorum við snemma á fótum og fórum með morgun-
lestinni til Guutaborgar. Nú vur búinn fyrsti áfunginn og var
eg nú komiiin til míns kæra bróður Eriesons og konu lians,
Signe.
Þar hjá þeim i Gautaborg vur ég svo í J>rjá daga og fór
svo með J>eim til Nyhem á sumarmót Hvitasunniuuuniiu, sem
slóð yfir dugana 11.—16. júní. Strax fyrsta kvöldið, sem mótið
var setl, starfaði Gnðs Ileilagi Andi mjög svo ljóslega í stóru
tjaldinu, sem nærri J>ví tvö Jiúsuud Guðs hörn voru saman
Fjöldi fólks liefur fengið kölltin til nýs og betru lífs og
öðlu/t |>á humingjit að fiuna, að Guösríki er initt á meðal
vor, og að livar sem tveir cða flciri eru sanian komnir í nufni
Frelsarans, J>á er hann mitt á meðul J>eirra.
I lilefni )>essu ufmælis fjöhnenuti trúuð fólk liinguð til
Eyja víðsvegar að uf landinu og dvalili liér i 9 dugu og sumt
lengur.
Fjöldi sumkomnu var huldinii og hlær trúurstyrks og lífsham-
bigju hvíldi yfir hátiðinni frá byrjun til enda“.
Þannig skrifur vikuhlaðið' „Víðir“ í Yestmannaeýjum 13.
júlí
siðastliðinn.
Eggert Jónsson
komin i, mcð cina trú og einu J>rá cftir uð eignast ineiri
hlessun og niciri vísdóm í Guðs heilaga Orði. Náðarstraumar
Guðs Heiluga Anda gengu yfir snmkomuna og í hjörtunum
hrunn lofgjörðin til Frelsarans, sem hafði keypt okkur með
sínu heilugu blóði til óforgengilegrar og flekklausrar og óföln-
andi arfleifðar, sem okkur er geymd á himnum. Hjá mörg-
um fékk lofgjörðiu hlessuuarríkt útstreymi. Þar voru staddir
gestir frá átta þjpðuin. Þetta kvöld var einum manni frá hverri
Jijóð gefið tækifæri til að segja nokkur orð um útbreiðslu
Guðs ríkis í síiiu lundi. Mcöul annarru gckk frain Finnlend-
ingur. Hann tulaði um mikla vakningu í Finnlandi. Ilunn sagði;
uð í einum bæ í Finnlundi væru ullir frelsaðir nema átta menn.
Við Jielta hvarflaði litigur iiiinn heim til íslands. Ný J>rá vakn-
aði i lijartu minu til þess að vinna að hcill Jijóður minnar
og úthreiðslu Guðs ríkis lieima á íslandi. Guð gcfi að við
mættuin einnig fá að sjá slíka heill veitast okkar kæru )>jóð,
sem liefir svo oft fengið stcina fyrir brauð og manna boðorð
í staðinn fyrir Guðs Orð. Hvað getum við gert fyrir J)jóð
okkar, sem við elskum, til þess að slíkir endurlifgunártímar
megi koma frá hásæti Drottins? Ilvað getum við gert, sem
erum endurleyst Guði til eignur, ilýrð lians til vegsemdar?
Við getuni farið hænar og fórnarveginn. Við gctmn beðið Guð
að senda fleiri votta mcð fugnaðarboðskap friðarins. Við
gctum ciiuiig lagt okkur sjálf fram á altari Guðs til Jiess að
bann fái að meðhöndla okkur eftir sínum vilja og móta okkur
til |>ess að við verðum fær til að leysa af hendi J>að starf,
sem liunn ætlur okkur uð vinna honuin til ilýrður og þjóð
okkar til heillu. Einungis með því að leggja okkur algjörlega
i Drottins liöml með hcilu lijarta og lifu í hcilögu samfélagi
við Frelsura okkar, Drottin Jesúm Krist, getum við orðið þjóð
okkur til Jieirrar humingju, sfcm Guð ætlast til.
Dagar mótBÍns liðu nú einn eftir annaii. Sálir frelsuðust
fyrir hlóð Jesú Krists, (íuðs lambsins, scm burt ber hcimsins
syndir. Nokkrir liliitu einnig J>á náð að skírust í lleilöguui
Amla og tala nýjuin tungum. Það var dásamlegl að vera á
„eftirsamkomunum“ sein J>eir kölluðu. Þar, sem allir voru
ineð einuni hugu frannni fyrir heilögum Guöi og lofgjörð
og tilheiðsla sté upp að hásæti náðarinnar og Guðs blessun
55