Afturelding - 01.12.1959, Blaðsíða 3

lskað barn hefur ótal nöfn. Um ekkert barn, er
fæðzt hefur í þennan heim, hefur þetta sannazt
betur en Jesúm. I árþúsundir beið kynslóð eftir kynslóð
eftir fæðingu hans. Og hundruðum ára fyrir fæðingu hans
segir spámaðurinn um hann og raðar nöfnunum á hann,
sem eftirlætis barn Guðs og manna: Barn er oss fætt, son-
ur er oss gefinn, . ...nafn hans skal kallað undraráð-
gjafi, guðhetja, eilífðarfaðir, friðarhöfðingi! Jes. 9.
Friðarhöfðingi!
Þetta var eitt af þeim mörgu nöfnum, sem honum var
gefið, jafnvel löngu áður en hann fæddist. Og svo þegar
hann er kominn, og orðinn fulltíða maður, hefur hann upp
rödd sína, sem hinn mikli friðarhöfðingi og segir: Frið
læt ég eftir hjá yður, minn frið gef ég yður, ekki gef cg
yður eins og heimurinn gefur. Hjarta yðar skelfist ekki
ué hræðist. Jóh. 14.
Miklir menn og herskáir konungar höfðu komið fram
°g látið eftir sig sorg, blóð og tár. Rödd heyrðist í Rama,
grátur og kveinstafir miklir. — Rakel grætur börnin síu,
°g hún vildi ekki huggast láta, því að þau eru ekki fram-
ar lífs. Þessar afleiðingar lét Heródes mikli eftir í spor-
um sínum.
En heilagur og hógvær stígur Jesús frá Nazaret inn á
svið sögunnar og hefur upp rödd sína og segir: Frið
lœt ég eftir hjá yður, minn frið gef ég yður. Orð þessi
segir Jesús við lærisveina sína. Hann er að segja það við
}]á, síðan eiga þeir að segja það við alla heimsbyggðina,
livað eftir verði hjá þeim, sem mæta lionum á lífsleið-
inni og gera hann að frelsara sínum.
Elskendur Jesú, tilbiðjendur hans og lærisveinar öðlast
þann frið, sem ekki er af þessum heimi. Á gleðidögum lífs-
Jns njóta þeir þessa friðar, og á mótlætis- og sorgardögurn
víkur hann ekki heldur frá þeim. Hvers vegna? Vegna
þess að þessi frið'ur er orðinn hluti af sjálfum þeim, al-
Veg eins og lífið’ hið eilífa er orðið það. Lífið er Jesús,
' °g lífið var ljós mannanna. Guð’sríki er ekki matur og
drykkur, heldur réttlæti, friður og fögnuður í Heilögum
Anda.
Friður í Heilögum Anda!
Er þetta mögulegt? Ef það er mögulegt hlýtur )>að
líka að vera alveg óviðjafnanlegt! Það er það líka.
Þennan frið í Heilögum Anda áttu ])íslarvottarnir. Ekki
vegna þess að þeir voru píslarvottar, heldur vegna þess
að þeir trúðu á Jesúm sem Guðs son, gengu með hon-
um og áttu lífssamband við hann. Með hjörtun full af
þessum friði gengu þeir syngjandi á bálkestina, beygðu
sig niður á höggstokkana, gengu fyrir blóðugar klær og
tennur villidýranna. Böðlar þeirra undruðust og litu
undan ásjónum þeirra, sem ljómuðu af yfirnáttúrlcgum
og himneskum friði.
Síðari tíma menn, sem rannsakað hafa Katakomburnar,
þar sem kristnir menn dýrkuðu frelsara sinn neðanjarðar
á ofsóknartímunum í Rómaveldi, hafa undrazt það að þar
skuli engin merki finnast um það, að þar hafi lifað von-
svikið og dapurt fólk. Þvert á móti bera öll merki, sem
finnast rist og meitluð í steinveggina, vitni um gleði,
hvíld og yfirnáttúrlegan himneskan frið! Hvað er þetta?
Það er það, sem Jesús átti við með orðunum: Frið lait
ég eftir hjá yður, minn frið gef ég yður, ekki gef ég
yður eins og heimurinn gefur!
Jesús er ekki aðeins friðarhöfðingi á jólunum, þegar
ljós skín á hverjum stjaka, og í hverri höll og hreysi. Hann
er það líka á vondu dögunum, þegar stormur ofsóknanna
hefur slökkl öll jarðnesk ljós og saggakalt loft neðan-
jarðarhvelfinganna leggux að vitum manns. Þegar Páll
postuli skrifar til Efesusmanna, segir hann: Þvi að hann
er vor friður. Hann á hér við Jesúm. Með orðinu „vor“
spannar Páll alla menn um víða veröld, sem raunveru-
lega hafa fundið Krist sem frelsara sinn. Allir eiga þeir
eitt sameiginlegt, og sem fulltrúi fyrir þá alla játar hann
og segir: Því að liann cr vor jriðnr! Það eru ekki sjálf
trúarbrögðin, ekki kristin lífsskoðun, ekki kirkjan eða
kenningin, sem gefur mannshj artanu þann frið, sem það
leitar eftir og þráir. Það er Jesús einn. Þegar við höfum
fundið hann sjálfan, sem son Guðs og frelsara heimsins
verður þessi tjáning okkar: Því oð hann er vor friður!
Aftureldlng XXVI. árg. - 9,—10 tbl. 1959.