Afturelding - 01.04.1982, Qupperneq 3

s
ekki skeð nema Óli kæmist í búð. Og
vildi láta hann fara í búð til að
kaupa Biblíu handa mér. Ég fór inn á
sknfstofu til hans, en hann upp á loft.
ug lít upp í hillurnar í kringum mig
°g skima eftir Biblíum. Allt í einu sný
eg mér við og þá stendur Óli í dyr-
Ur>um og segir: „Gjörðu svo vel.
^érna er Biblían sem ég ætlaði að
8efa þér.“
Ég horfði á hann og Biblíuna til
skiPtist og kom ekki upp nokkru
0fði. Ég vissi ekki hvort ég ætti að
gráta eða hlægja því mér var eigin-
iega hvort tveggja í huga. Ég var
mj°g hrærður og glaður þegar ég tók
v'ð bókinni og allt í einu gerði ég mér
grein fyrir því að Guð svaraði bæn-
Urr> á svona einfaldan, en stórkost-
legan hátt!
Ester Jakobsen
”Guð læknaði mig“
Guð hefur svo oft svarað bænum
rrunum, en áþreifanlegasta bæna-
Svarið fékk ég þegar ég starfaði á
Uíknastofu í Noregi fyrir nokkrum
arurn. Ég var búin að vinna mjög
mikið. I starfi mínu þurfti ég rnikið
að vinna við skýrslur. Hirslurnar sem
P®r voru geymdar í voru svo háar að
eg var orðin voðalega aum og þreytt í
erðunum. Svona var ég allt vorið.
Ur,dir lokin var ég orðin svo aum að
eg gat varla hreyft höfuðið. Ég bað
puð um að taka þetta frá mér. en allt
°m fyrir ekkj gvo kom að hvíta-
Sunnunni. Á einni samkomu var sér-
ega mikil blessun, og Guðs andi
mjög nálægur. Einhver kom með
boðskap í tungum og í því kemur
upp í huga mér: „Nú er Heilagurandi
svo nálægur. Taktu nú við lækning-
unni! „Ég greip þetta í trú. Þetta var
eitthvað svo eðlilegt fyrir mér. Og
þar sem ég sat þarna fann ég heitan
straum koma yfir mig og þarna
læknaðist ég algjörlega og hef ekki
fundið fyrir þessu síðan.
Unnur Ólafsdóttir
„Hef fengið ótal
bænasvör um ævina“
Ég hef fengið mörg bænasvör unt
ævina, bæði stór og smá, en eitt
finnst mér dálítið sérstakt. Fyrir ca.
ári síðan týndum við hjónin 500
króna seðli. Unt þetta leyti þurftum
við nauðsynlega á þessum peningum
að halda, en gátum með engu móti
komið því fyrir okkur hvar við höfð-
um týnt þeim. Við leituðum og leit-
uðum, en ekkert gekk. Eftir langa leit
hugsaði ég með ntér: „Jæja, þetta
gengur ekki lengur. Ég finn pening-
inn engan veginn. Þetta er eins og að
leita að nál í heystakk." Ég ákvað því
að biðja fyrir þessu og sagði við
Drottin að hann vissi hvar pening-
arnir væru niður komnir og þvi þyrfti
ég ekki að hafa neinar áhyggjur af
því að þeir kæntu ekki í leitirnar. Svo
liðu þrír dagar. Þá þurfti ræstingar-
konan á vinnustað mannsins míns að
skipta unt poka í ryksugunni, eins og
gengur og gerist. Þar sem hún er að
fást við þetta, sér hún 500 krónu seðil
í ryksugunni. Þar voru þá pening-
arnir komnir í Ijós og bæninni svar-
að!
Guðbjörg Guðjónsdóttir
„Guð ber umhyggju
fyrir okkur“
Af ntörgum minnisstæðum bæna-
svörunt sent ég hef fengið um ævina,
kýs ég að greina frá eftirfarandi:
Það var veturinn 1940. Við hjónin
bjuggum þá í lítilli íbúð í bakhúsi við
Hverfisgötu 32. Við áttum þá þrjú
böm, tvo drengi og eina litla stúlku.
nokkura mánaða gamla. Úti í hinum
stóra heimi geysaði stríð og fóru fáir
varhluta af því.
íbúðin sem við bjuggum í var hit-
uð upp með kolum. Einn hráslaga-
legan dag, seinnipart vetrar, áttum
við ekki kolamola í ofninn og enga
peninga til að kaupa nauðsynjar fyr-
ir. Þennan morgun, eins og aðra,
báðum við til Guðs með litlu
drengjunum okkar og nú var bætt á
bænalistann að við fengjum kol í
ofninn.
Unt miðjan dag var barið að dyr-
unt hjá okkur. Þar var komin eldri
kona sem við þekktum, Ólöf Einars-
dóttir, trúuð kona og mikil bænasál.
Hún kom til að færa okkur 10 krónu
seðil. Hún sagði að þar sem hún
hafði legið á bæn heima hjá sér hafi
Guð talað til hennar og sagt henni að
hún ætti að færa okkur þennan seðil
því að við værum í þörf fyrir hann.
Þennan dag var keyptur kolapoki.