Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 4

52
JTEIMTLISVINTritlNíí..
Þeir, sem kvarta um illa stjórn — og oft með
’ylsta rétti — verða að muna ]>að, að ]>að eru þeir,
sem eru með í að velja löggjafa og stjórnendur, ogsök-
jn er ]>ví þeirra, ef ]>eir hafa sett brakmemii í þausæti.
Sumir menn, er hingað hafa komif> til fastrar bu-
setu, hafa veriö helst til stórhuga í fyrstu. — Áræði
er gott, en af öllu má gera of mikið. Það et' injög
æskilegt, að hafa miki'ö höfuð, ef ]>að er fult af viti,
hyggíndum og ]>ekking. En se það fult af vindi, er
minna í ]>að variS. v
Surnir hafa hugsað of liátt í fyrstu; hafa sett sig í
stórskuldir til ]>ess,- að geta haft alt í‘stórum stýl';
en stóri stýllinn heSr stundum orðiö nxinni en lítiil
stýll.
Það cr óhjákvœmiiegt fyrir landnemann, að ná
sér í ýinsa al-nauðsynlega liluti, en ef aö hann fer ]>ar
a« auki aö hleypa sér í stórskuldir fyrir ýmislegt, er
hann getur án veriö, ]>á er ]>aS eitt hiö ugglausasta
meðal til fess, að gera lieimili hans ömurlegt og heim-
ilislífið ó]>jált og birtulítið.
Hið bestaog réttasta er, a'ö taka vandraðum djarf-
mannlega, og vera ákveðinn 1 að teppa fyrir lekann að
fulíu, ]>ótt ]>að kunni að kosta áreynslu og sjálfS-
afneitun.
Til þess, a'ö geta eignast ánægjuleg heimili, ver'ö-
um vér aö venja oss á, aö hafa vald yíir sjálfum oss,
all-mikla sjálfs-afneitun og sparsemi, ]>ar til efnin auk-
ast; me@ ]>ví rnóti eignumst vér vir'öing annara og
rir'öing fyrir sjálfum oss lika, og hvorttveggja er ánægju-
egu heimili al-nau'ösynlegt.