Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 19

SAGA SANNRAR HETJTJ.
67
Charles snéri sér aö kyiiblendingnum og sagði:
“Ég J’akka þér fyrir aðstoðina“.
“O, ekki þakka, lmnangið mitt. Hann ekki
mega berja dreng. t>ú gera vel, víst veí; en, heyrðu
3rér. Hver ertu, a? munu svikja mig þessi barnsaugu?
eða ertu það, sem þú ert?“
Charles gat ekki anuað en brosa'ö að spumingunni
ug ]>essu hrognamáli.
“Ég býst við j>ví, að ég se ]>að sem ég er", svar-
nði hann brosandi.
“Hamingjan, )>að eru engin bein í ]>ví, hunang.
3Þú varst að sunnan'* ‘.
“Já, ég er að sunnan“.
" ‘ Og nafnið þitt var Dupont" ‘.
Charles liorfði á kynbiéndinginn me'S undran.
“Hver sagði þér nafn mitt ?“
“Vantar ]>ig ]>að a,ð v'ita? “
Ja -
“Jæ-ja ]>á. Ég segja t>að, bunang! Þú bera nafn-
Spjald þitft í andliti ]>itt. Ég geta sagt ]>ú var Dupont,
|>ó ég bara sjá ]>ig í andlitið. { luktarijósi og hvað þú
að gera hér í New York, ha? Þú sonur afColonel Du-
pont af Missipsippi, en svei mér, ég Stör asni — víst
þú er sonur af Colonel Ðupont, ég éinmitt lesa það í
,]>ínu auga, blessaða hunang; er ]>inn faðir, hann Colo-
nel liér? Hvað þú gera í New York, ha?“
Kynblendingurinn grannskoðaði drenginn frá
hvirfli til ilja, og er hann sá öhreinu ferðafötin lians
ogað allur klæðnáðurinn var lélegur, sagði hann:
“Svei mér, lierra, mig ekki skilja það — nei ekki