Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 8

56
HEIMILISVINtTRINTr.
segja sögur vel valdav og syngja. smásöngva, Það er hin
Jiugðnsema og affarasæla móðurlega-fræðsla.
Og margan ógæfurnanninn, týnda soninn í fjar-
U:egu Jandi, hafa aálmamir, er hann Jærðj við móður-
knén í æslai, flutt aftur á rétta leið til dygðar, hrein-
leilía og friðar-
Barnaakólar vorir era sjálfsagt mikila virði, en
heimaskólinn gengur dýpra til hjartans og í»au áhiif
verða herlla-drjóg og ættu að vera notuð sem best.
Vér höfum ýmsa erviðleika fyrir framan oss ; hin
liulda framtfð flytux sjálfæagt í sliauti slnu ýmislegt
mótdrægt; það er gangtir lífsins. En vér verðum að
rnæta því öllu með djörfung. Til þess að létta byrði
vora og gleðja oss og liressa á tímum sorga og and-
streymis, þurfumvér á einhverju sterkai-aafli að halda,
en vér ogvinir vorir hér geta veitt oss. En auk þess,
að treysta guði, þurfum vér að eiga í sjájfum oss þrek,
djörfung, þolinmæði, von og stilling til þess, að geta
staðið sem mcnn í stöðu vorri. Og óslí vor er sú, að
livert einasta heimili á landi þessu sé fult af andrúms-
lofti velviJja, hlnttekningar, kærleika, inægju ug sannr-
ar gleði, og að börnin, er alast- upp á þeim, minhist
þeirra sfðar — eleki svo mjög rnikið hugsandi um fáu
og fátælvlegu húsmunina — heldur með peirri angur-
bHðu endurminningu, að þar hafi þau öðlast þaufrum-
efni, er hið bestaí lundareinkunnum þeirra Iiafimynd-
ast af; þau dýrmætu eíni, er enginn auður geturkeypt
né noklcur fátækt rýrt eða spilt að fullu.
Við endum svo ritgerð þessa með því, að draga
saman í eina sctning aðal-efni lrennar; liún Iiljóðar