Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 47

BLÍI BODASTEINXINN.
95
ISJú varðlöng þögn, ag eins grátekkinr og fingrahögg
Holma á boiðið heyrðust. Lpksins atóð vinnr miun upp,
gekk að djD-unum og opnaði þær..
‘Farðu út‘, sagði haun.
‘Hvað þá,herra í 0, guð blessi þig'.
‘Eg vil ekki heyra meira. Farðu'.
Haun þaut út, setn ör væri skotið, ofim stiganu og út
á gotu'.
'Að ölln sanum lögðu, Watson', sagði Holin, nm leið
og hann seildist eftij- krítpíþuoni sintii, ‘þú Jivílir engiu
skvlda á mér að hjiílpa lögreglurnii, þó hún sigli upp
á grynningar. Ef Horner vœri í nokkuri hættu, þá væri
annað uppi á teniugnum, eti þessi maður mun ekki vitUii
á móti honum, og þá verður hætt við málið. Ég hyl
auðvitað glæp, enþ\ð eru líkuv til, að ég hafi frelsað
þenna manu. Hunn hefir nú hrent fingur sína, og' inun
forðast eldinn í annað sinn. Hann var orðinn of hræddur
til þess, að hann gleymi þessu, og þvl er síðuf liætt við
að hann villist aftur Ef hann hefði nú verið sendiir t
fnngehi, þá yfði hann glæpaninður alJa æfi sína, Ank
þess ættnni við að fyrirgefa eftir megui þessa lielgu jóla-
daga. Tilviljnnin hefir fengið okkur í heiidur gátu, og
ráðning hennar er okkar latin. Ef þú vilt gjöra svo vel
og hringja bjöllunni, læknir, þá skulutn við, þegar bú-
ið er að láta matinn á borðiö, hc-.fja aðra rannsókn, þar sem
einnig er fngl, er hlul á að máli.
AAAAA
Endir
TftTV