Heimilisvinurinn - 01.02.1910, Blaðsíða 22

70
HEIMILISVINUKINN.
‘■'Hamingjan gxáöa! heiTa Charles, margir obkar
rnenn ern orðnir stórir síðan stríðið, en mig vinur
þinn. Viö af sama vöruhusi. .Já ; fitt nafn Dnpont,
mitt líka; Ruciolpli Dupont; J>að mitt nafn. Mig
stendur hjá þér- Hvernig með peninga? Á kúpunni?"
lúkki alveg“.
“ilvað mannhundurinn vilja fér? ‘
“Ég veit ]>að ekki“'.
‘‘Blessað hunung má líta kringum sig í fessuni
hér bœ. Hann fullur af hákörlum, verri en í sjónum;
liákarlar me'Ö liöndum og tveimur fótum — og mikiS
gáfaðir til að ræna ókunnuga drengi. Nú, hvar heíir
elsku-hunang hengt sig upp?“
“Ég hefi ekki séð mér út húsnæði enn“.
“Nú, sjáðu, elsku-hunung; mig vinnur á banka,
mig burðarmaður og sendimaður ]>ar niður frá, og }>ú
finnur alt af gamla Rúa þar og mig vantar ]>ig koma
og sjá Rúa‘‘.
“Ég skal gera j’að“.
Rúi gaf Charíes ýmsar leiðbeiningar og hélt svt>
feiðar sinnar, en lét þó Charles fyrst lofa sér upp á æru
og trú, að heimsœkja sig, er hann heföi ráðib séi hús-
næði.
Charles hélt einnig leiðar sinnar og rar að hugsa
um )>enna sariifund sinn og kynblendingsins. Hann
sagði brosandi vi'S sjálfan sig:
“jæ-ja, ég hefi ]>ó fundið einn vin í J>essari borg“.
Charles liaföi gengið spölkorn, er hann kom auga
á gamla manninn, er fyrst hafði talaö til hans; en]>að
vakti grunsemd hjá honum, að hann einnig sá hina